Lake District 2016

Lake District 2016

donderdag 31 december 2009

Oudjaar


Het jaar is bijna ten einde. Een moment voor:

Herinneringen

"Op een avond zaten de eekhoorn en de mier naast elkaar op de bovenste tak van de beuk. Het was warm en stil en zij keken naar de toppen van de bomen en naar de sterren. Zij hadden honing gegeten en gepraat over de zon, de oever van de rivier, brieven en vermoedens.
"Ik ga deze avond bewaren," zei de mier. "Vind je dat goed?"
De eekhoorn keek hem verbaasd aan.
De mier haalde een klein zwart doosje te voorschijn.
"Hier zit ook al de verjaardag van de lijster in," zei hij.
"De verjaardag van de lijster?" vroeg de eekhoorn.
"Ja," zei de mier en hij pakte die verjaardag uit het doosje. En zij aten weer zoete kastanjetaart met vlierbessenroom, en zij dansten weer terwijl de nachtegaal zong en het vuurvliegje aan- en uitging, en ze zagen de snavel van de lijster weer glimmen van plezier. Het was de mooiste verjaardag die zij zich konden herinneren.
De mier stopte hem weer in het doosje.
"Daar stop ik deze avond bij," zei hij. "Er zit al heel veel in." Hij deed het doosje dicht, groette de eekhoorn en ging naar huis.

De eekhoorn bleef nog lang op de tak voor zijn deur zitten en dacht aan dat doosje. Hoe zou die avond daar nu in zitten? Zou hij niet verkreukelen of verbleken? Zou de smaak van honing er ook in zitten? En zou je hem er altijd weer in kunnen krijgen als je hem eruit haalde? Zou hij niet kunnen vallen en breken, of wegrollen? Wat zou er trouwens nog meer in dat doosje zitten? Avonturen die de mier alleen had beleefd? Ochtenden in het gras aan de oever van de rivier, als de golven glinsterden? Brieven van verre dieren? En zou het ooit vol zijn, zodat er niets meer bij kon? En zouden er ook andere doosjes bestaan, voor treurige dagen?
Zijn hoofd duizelde. Hij ging zijn huis in en stapte in bed.

De mier lag toen al lang te slapen, in zijn huis onder de struik. Het doosje lag boven zijn hoofd, op een plank. Maar hij had het niet stevig genoeg dicht gedaan. Midden in de nacht schoot het plotseling open en een oude verjaardag vloog met grote snelheid naar buiten, de kamer in. En plotseling danste de mier met de olifant, in het maanlicht, onder de linde.
"Maar ik slaap!" riep de mier.
"O dat geeft niets," zei de olifant en hij zwierde met de mier in het rond. Hij zwaaide met zijn oren en zijn slurf en zei: "Wat dansen wij goed, hè?" en "O pardon" als hij op de tenen van de mier trapte. En hij zei, dat de mier ook best op zijn tenen mocht trappen.
De gloeiworm glom in de rozenstruik en de eekhoorn zat op de onderste tak van de linde en wuifde naar de mier.

Plotseling glipte de verjaardag het doosje weer in en even later werd de mier wakker.
Hij wreef zijn ogen uit en keek om zich heen. De maan scheen naar binnen en viel op het doosje op de plank. De mier stond op en duwde het deksel stevig dicht. Maar hij hield zijn oor nog wel even tegen het doosje en hoorde muziek en geritsel en gekabbel van golven. En hij dacht zelfs even dat hij de smaak van honing hoorde, maar hij wist niet zeker of dat wel kon. Hij fronste zijn voorhoofd en stapte weer in bed."

Uit het boek "Misschien wisten zij alles" van "Toon Tellegen".

Ik hoop alle goede herinneringen uit het afgelopen jaar in mijn doosje te bewaren. De minder goede gooi ik gelijk weg. Dat schept ruimte voor weer nieuwe ervaringen volgend jaar.
Ik wens iedereen een heel goede jaarwisseling, en mocht u zo'n doosje nog niet hebben, dan is het maken daarvan misschien wel een mooi voornemen voor het nieuwe jaar.

Amsterdam


Het lijkt wel of half Nederland tussen Kerst en Oud-en-Nieuw vrij is.
In ieder geval was het gisteren gezellig druk in Amsterdam.
Koud was het ook. En zo hoort het ook zo aan het eind van het jaar, met nog wat restanten van sneeuw, een fraai verlichte kerstboom op De Dam, met dampende paarden, een oliebollenkraam en met mensen met wolle mutsen en sjaals.
Echt een Dickens-sfeertje.

Je zou daar nog wat gedachten aan toe kunnen voegen over crisis, armoede, werkloosheid, etc., maar daar zie je in de winkelstraten van Amsterdam weinig van terug.
Misschien is het verschil met de 19e eeuw wel dat we ondanks dat alles toch in een betrekkelijke welvaart leven.

woensdag 30 december 2009

Het Valkhof


Eén van de opvallende dingen in het museum "Het Valkhof" is de enorme trap, of eigenlijk moet ik zeggen, zijn de enorme trappen.

Nu vind ik het niet onaardig om daar een plaatje van te schieten, maar het moet gezegd: je moet in een redelijke conditie zijn om al die trappen in het museum te betreden.

Natuurlijk zijn er liften en het gebouw is rolstoelvriendelijk gemaakt, maar het lijkt er op dat architekt Ben van Berkel van dit museum, dat als het ware tegen een stadsmuur aan is gebouwd, nogal wat heeft moeten bedenken om dat te realiseren.

Overigens staat op het bordje naast het kunstwerk:

Toon Teeken, Heerlen, 1944
"U aanspreekvorm", 1992
Olieverf op doek

dinsdag 29 december 2009

Oliebollen


Hebt u ze al, die heerlijke oliebollen?
Zo niet, dan zijn ze vandaag tot ca. 18.00 uur nog te koop op het Fontanusplein in Putten.

De mannen van het Mannenkoor Fontanus bakken ze met plezier en laten hiermee zien dat nog meer kunnen dan alleen maar zingen.

Madlot


Tijdens de tentoonstelling over het Getijdenboek van Katherina van Kleef, in het museum "Het Valkhof" in Nijmegen speelde afgelopen zondag de muziekgroep "Madlot" 15e eeuwse kerstliederen.

Met o.a. "Ons is geboren", waarvan de oudste versie in een Deventer liederen handschrift van eind 15e eeuw, met doedelzak en slaginstrumenten, en "Maria die zoude naar Bethlehem" gaan, een melodie uit een handschrift van ca 1480 uit het St. Agnes of Barbaraklooster te Utrecht, met koehoorn en gitaar.

maandag 28 december 2009

Katherina van Kleef


Het kan weliswaar nog maar een paar dagen, maar wie de gelegenheid heeft om in de kerstvakantie naar Nijmegen af te reizen moet beslist even langs bij het museum "Het Valkhof" om de tentoonstelling over het getijdenboek van "Katherina van Kleef" te zien.
Katherina, hertogin van Gelre, liet rond 1440 een zgn. Getijdenboek maken, een gebedenboek voor dagelijks gebruik, versierd met schitterende miniaturen en zorgvuldig gekozen latijnse teksten.

"Naast traditionele bijbelscènes zijn er ook originele nieuwe voorstellingen in te zien, geschilderd door een kunstenaar met een groot tekentalent. Het meest bijzonder zijn de eigentijdse taferelen uit het dagelijks leven en de middeleeuwse interieurs. De vele afbeeldingen worden door randversieringen omlijst, die zo afwisselend, grappig en ontroerend zijn, dat je er ook nu nog uren naar kunt kijken."

Aldus het prospectus van het museum.

Hier een afbeelding van de Heilige Familie aan de maaltijd met Maria met het kindje Jezus aan de borst en met Josef in een middeleeuws Hollands interieur bij de warme haard. Jozef komt net thuis van zijn werk en zit neergezakt in een stoel gemaakt van een ton. Hij heeft zojuist één van de houten "trippen" onder zijn leren muilen uitgedaan. De andere heeft hij nog aan.

zondag 27 december 2009

Voorbij


Het is al weer voorbij.
Dat kun je zeggen van het Kerstfeest, maar ook van de sneeuw.

Om dat laatste zullen de meeste mensen niet zo rouwig zijn. Naast plezier geeft het ook een hoop overlast. Op Kerstochtend de weg op voor familiebezoek is al geen pretje, voor iedereen die regelmatig in de file moet staan is het ronduit vervelend.

Uit een onderzoek onder de bezoekers van de website "winter.startpagina.nl" is gebleken dat een groot deel van de Nederlanders de winter niet leuk vindt. Op de vraag: "Wat is het leukste aan de winter?" antwoordde 35 %: "Ik vind de winter niet leuk."

Aldus een bericht in Trouw van 24 december.

zaterdag 26 december 2009

Een kerstverhaal


Geloven in wonderen
Op een dag, niet zo heel lang geleden, keek God vanuit de hemel naar de mensen op aarde. Hij zuchtte en sprak: "Wat kunnen de mensen elkaar het leven toch zuur maken. Ze vechten, ze mopperen en stoten elkaar het brood uit de mond.
Ze maken van het leven één groot tranendal, terwijl ik hen het leven gegeven heb om er van te genieten. Ze bouwen tanks, ze vormen legers en als de oorlog op het hevigst is, kijken ze omhoog naar de hemel en roepen: "Wanneer zal het nu eindelijk eens vrede zijn?" Ze hopen op een wonder, maar eigenlijk geloven ze niet meer in wonderen. Eigenlijk geloven ze helemaal nergens meer in."

De engelen zagen dat God zich bedrukt voelde.
"Kunnen we iets voor U doen?", vroegen ze. God dacht na en knikte. "Ik wil dat jullie naar de aarde gaan en dat jullie ervoor zorgen dat de mensen weer in wonderen gaan geloven."

De engelen knikten begrijpend en gingen zich klaarmaken voor hun reis naar de aarde. Toen ze klaar waren om te vertrekken, zagen ze er uit als echte kerstengelen: wit en wonderbaarlijk. God bekeek hen nadenkend en zei toen: "Zo kan het niet. De tijden zijn veranderd. De mensen lachen jullie uit. Ze geloven niet meer in engelen met vleugels en glanzend witte jurken. Trek die kleren uit en doe iets gewoons aan. Een bloemetjesjurk of een spijkerbroek. Een legging of een overall. Iets waar je je vleugels onder weg kunt stoppen. En doe iets aan je haar."

De engelen gingen weer. Ze knipten hun haren af of maakten er paardenstaarten van. Ze trokken gewone kleren aan, waaronder ze hun vleugels verstopten. En toen ze opnieuw voor God verschenen, kon je nog maar aan één ding zien dat ze engelen waren: aan het licht in hun ogen. Die ogen fonkelden zo helder en vrolijk dat het leek of al hun vroegere glans zich daarin verzameld had.
En God keek naar hen en zei: "Zo is het goed. Ga naar de aarde en zorg ervoor dat de mensen weer in wonderen gaan geloven."
"Maar hoe moeten we dat dan doen?", vroegen de engelen geschrokken. "Niemand ziet dat wij engelen zijn."
"De wonderen zijn de wereld nog niet uit." Antwoordde God.
Daar gingen de engelen. Met horten en stoten omdat ze hun vleugels niet konden gebruiken, daalden ze af naar de aarde en deden daar wat goed was in hun ogen.
God bleef eenzaam achter in de hemel en zei bij zichzelf: "Ik hoop dat ze het redden. Het is in deze tijd niet gemakkelijk om een goede engel te zijn. En te ontdekken dat de mensen eigenlijk niet meer in je geloven. Ik weet daar alles van."

Er zijn mensen die beweren dat de engelen nog steeds niet zijn teruggekeerd naar de hemel. Dat ze nog steeds op aarde wonen en hun best doen om de mensen opnieuw in wonderen te laten geloven. Er zijn zelfs mensen die beweren dat hun buurvrouw een engel is, of hun tante of de bakker van de hoek. Maar of dat waar is?

Ik wens u toe dat u volgend jaar veel mensen zult ontmoeten met licht in de ogen.

(Ikonen: Michaël en Gabriël, 9,5 x 29,5 cm. "Ikonenpagina" Marja Benschop-Smit)

vrijdag 25 december 2009

De geboorte van Christus


De geboorte van Christus

Veel van wat op een ikoon staat afgebeeld heeft een boodschap aan de beschouwer.
Op deze ikoon zien we allerlei gebeurtenissen die te maken hebben met de komst van Christus op aarde.
Christus wordt geboren in een grot. In het donker wordt het licht geboren. Zo ook zal er een geboorte moeten plaatsvinden in het binnenste van een mens.
Het kind ligt niet in een kribbe, maar in een grafkist, in doeken gewikkeld. Als een dode, een vooraankondiging van het lijden en sterven.

Voor de twijfelende Jozef zien we waarschijnlijk een in de woestijn levende asceet, die Jozef de profetieën uit komt leggen.

Links verschijnt een engel in een droom aan Jozef die hem vertelt dat hij moet vluchten. Rechtsonder wordt de vlucht naar Egypte weergegeven.

(Ikoon 36 x 44 cm. "Ikonenpagina" Marja Benschop-Smit.)

donderdag 24 december 2009

IJspret


Het heeft weliswaar even gewinterd, maar echt schaatsweer en zoveel ijs als vorig jaar hebben we tot nu toe niet gehad.
Het was toen één groot schaatsfeest tussen kerst en oud-en-nieuw.

Als ik mij goed herinner is er zelfs nog een poosje sprake geweest van een mogelijke Elfstedentocht.
Zover is het nu nog lang niet. Maar wie weet, wat niet is kan nog komen...

Voor de liefhebbers is er nu een film over de Elfstedentocht van '63: "De hel van '63".
Om herinneringen op te halen, of om er vast een beetje in te komen.

woensdag 23 december 2009

Winter


Op 21 december is de "Winter" begonnen.
Je zou zeggen dat je aan deze foto, genomen op 21 december, al kunt zien dat de dagen weer gaan lengen.

Of is de wens de vader van de gedachte?

In ieder geval is het omslagpunt voorbij, alhoewel het nog lang geen zomer is. De aarde warmt weliswaar in rap tempo op, maar we hebben dit jaar tot nu toe een aardige winter.
Net zoals vorig jaar trouwens.

dinsdag 22 december 2009

Veel licht toegewenst!



Dat er licht zij
in uw hart, in uw ziel, in uw leven
tijdens de feestdagen en
in heel 2010.

Hartelijke groet,
Adri en Marja Benschop

maandag 21 december 2009

Wintermarkt


Jaarlijks wordt in Putten op de zaterdag voor Kerst een Wintermarkt gehouden. Sinds en aantal jaren worden Puttense kunstenaars uitgenodigd om hun creatieve vaardigheden te tonen en het winkelend publiek te tracteren op het maken van een aantal ijssculpturen.

Het was bitterkoud dit jaar, maar dat weerhield de kunstenaars er niet van om het dorp op te sieren met een aantal fraaie kunstwerken.

Hier "Gerrit van Emous" aan het werk en een kunstwerk van "Marjan Heijmans", die bovendien hiermee eerste is geworden. Gefeliciteerd!

zondag 20 december 2009

Gevleugelde Vrienden


Het was vandaag prachtig weer om binnen te zijn.

Dat wil zeggen, voor ons.
Voor de vogels was het uitzicht vandaag wat minder. Alhoewel ik de indruk heb dat er op vele plaatsen ruim aandacht is gegeven aan onze gevleugelde vrienden.

In ieder geval heb ik mij vandaag weer eens heerlijk kunnen uitleven.

4e Advent


We zijn op weg naar het kerstfeest, feest van licht en verwachting.

Het is vandaag de 4e zondag van "Advent", zondag Rorate. (Ook al branden hier maar twee kaarsjes.)

De naam advent komt van het Latijnse woord "adventus", dat "komst" betekent. In de adventsperiode bereiden christenen zich voor op het kerstfeest, en wordt de geboorte en de wederkomst van Jezus herdacht.

De advent wordt voor het eerst vermeld in een boek van Gregorius van Tours (ca. 538-594), die schrijft dat St. Perpetus, een van zijn voorgangers, rond 480 een vastentijd van drie weken voorafgaand aan kerstmis zou hebben ingesteld. Of dit een nieuw gebruik was dan wel de bekrachtiging van een bestaande regeling is onduidelijk.

zaterdag 19 december 2009

Flowers


Sneeuw heeft voor mij ook altijd iets romantisch. Je gaat er bijvoorbeeld van zingen:

I like the flowers

I like the flowers, I like the daffodils.
I like the mountains, I like the rolling hills.
I like the fire-side, where all the lights are low.
Boom tiara, boom
tiara, boom tiara, boom tiara .....

En dan het liefst in canon, in drieën.

vrijdag 18 december 2009

Koud hè?


We zijn in Nederland ook niets gewend hè?
Valt er één buitje sneeuw en gelijk staat er 671 km file en ligt het halve spoorwegverkeer plat. Je kunt met dit soort dagen beter thuis blijven en genieten van de natuur. Sjaal om, muts op en hup, naar buiten!

Ik zie overigens nog steeds groene knoppen aan de klimhortensia. Is dat normaal?

donderdag 17 december 2009

IJskristallen


Inmiddels is de eerste vorstperiode van deze winter een feit.
Het levert mooie "IJskristallen" op zoals hier op de ruit van mijn kasje. Het is moeilijk om het licht er in te vangen omdat er ook nogal wat alg op de ruiten zit.
(Je kunt natuurlijk ook zeggen dat ik misschien de ruiten van mijn kasje had moeten schoonmaken, maar dat is een voorjaarskarweitje. Tenminste, voor mij.)

De ijskristallen leveren in ieder geval mooie structuren op. Het bijzondere is dat ijskristallen een zeshoekige vorm hebben. Er zijn echter wel meerdere vormen mogelijk: platen, naalden, zeshoekige kolommen en hagel. De vorm is afhankelijk van de luchtvochtigheid, temperatuur en luchtdruk.

In 1611 onderzocht de Duitse astronoom Johannes Kepler de vorm van ijskristallen. Hij boog zich vooral over de vraag waarom ijskristallen altijd zeshoekig van vorm zijn. Hij bedacht een theorie dat het te maken heeft met bollen die je dicht opstapelt, en dan ook zo'n structuur te zien geven. Maar hij realiseerde zich dat hij niet de middelen had om het goed te kunnen onderzoeken.

Het ijskristal blijft echter een mysterie en heeft nog steeds niet alle geheimen prijsgegeven. Aldus "Kennislink.nl".

woensdag 16 december 2009

Wees bly!


Nog een laatste bericht uit Zuid-Afrika, en daarmee kan ik gelijk een bruggetje slaan naar het heden.

Bij één van de overnachtingsgelegenheden was een klein kapelletje. Gewoontegetrouw liep ik er even binnen en sloeg de bijbel open bij de tekst die ik al jaren als mijn lievelingstekst beschouw: Filippenzen 4:5: "Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend."
In het Zuidafrikaans staat daar heel mooi: "Wees inskiklik teenoor alle mense."

Het toeval wil, ik ontdekte het maandag, dat hier ook de tekst staat die bij de derde Adventsdag hoort, zondag "Gaudete!", zoals het officieel heet: "Verheugt U!" ofwel: "Wees bly!"

Blijheid is in ieder geval iets wat je mensen uit Afrika niet kunt ontzeggen.

dinsdag 15 december 2009

Hemel en Aarde


De afgelopen week heb ik wat foto's laten zien van Zuid-Afrika. De aanleiding om daar in 2005 naar toe te gaan was iets serieuzer dan alleen maar vakantie.

We waren er in verband met de internationale Camphill Dialogue, een driejaarlijkse bestuurdersconferentie van de Camphill Instellingen. Deze laatste zijn het best te omschrijven als woon-leefgemeenschappen van mensen met een verstandelijke beperking en hun begeleiders. Nadat "Karl König" daartoe in Schotland in 1939 het initiatief nam zijn er wereldwijd zo'n 90 van deze gemeenschappen ontstaan. "Christophorus" in Bosch en Duin is er één van.

Thema van de conferentie in Camphill gemeenschap "Hemel en Aarde" in Hermanus ZA, waarvan hier een overzichtsfoto, was hoe bestuurlijk om te gaan met de drie hoofdthema´s van het gemeenschapsleven :

- the cultural/spiritual sphere
- the sphere of rights
- the economic sphere

Alle Camphill-gemeenschappen worstelen met hun bestaan in deze tijd en het was bijzonder inspirerend om die ervaringen, internationaal uit te wisselen.
Overigens was er in 2008 een Camphill Dialogue in "Orion" in Rotterdam, waar wij gastheer waren, en in 2011 is de volgende in "Sylvia-Koti" in Finland.
Dan weet u dat ook weer.

maandag 14 december 2009

Tuinenroute


Zuid-Afrika is een prachtig land.
We waren in 2005 in de gelegenheid om een deel van de tuinenroute te volgen door een indrukwekkend mooi landschap.

zondag 13 december 2009

Shoe repairs and haircut


Ook in de Townships, in ieder geval in Hermanus, proberen mensen een bestaan op te bouwen met handeltjes en door allerlei activiteiten aan te bieden. Er is een goed ingerichte school, een kerk, een gemeenschapsgebouw en er is zelfs een bed-and breadfast.

Op veel plaatsen zie je ook dat mensen openlijk voor hun geloof uitkomen, veel meer en veel spontaner dan wij hier in West-Europa gewend zijn.

Het meest indrukwekkend vond ik het Township-koor van merendeels jonge jongens die o.a. het "Onze Vader" zongen. (De kwaliteit van de opname is niet zo goed en ze waren al begonnen voor ik goed en wel door had wat ze zongen, maar het gaat om de indruk).


zaterdag 12 december 2009

Protea


De nationale bloem van Zuid-Afrika, de "Protea". Je komt hem langs de tuinenroute veelvuldig in het wild tegen.

Een feestelijke bloem voor vandaag.

vrijdag 11 december 2009

Handen wassen voor het eten!


Een bijzonder tafereel.
Is het dienstbaarheid of nederigheid, onschuld of verbazing?

Je moet hier eigenlijk maar niet teveel over nadenken.
Je kunt het gewoon beschouwen als een ritueel vóór het eten, in een gastvrij echt Afrikaans restaurant in Kaapstad.

donderdag 10 december 2009

Wees sag en geduldig


Het zal niet meevallen om kaartjes te krijgen voor het WK. Voorwaarde is o.a. dat je vóór 4 december lid was van de supportersclub van Oranje. Daar ga ik al.

Maar of je nu wel of niet kaartjes hebt, feit is dat Zuid-Afrika een gastvrij land is.
De bevolking worstelt natuurlijk geweldig met het verleden, maar men probeert de standaard van normen en waarden hoog te houden. Ik denk dat de "aanwezigheid" van Nelson Mandela daar nog steeds een belangrijke bijdrage aan levert.

In één van de restaurants waar we kwamen in 2005 stond het volgende op het menu:

Maak Jou Huis Gelukkig
Leer om sag en geduldig te wees.
Werp al jou bekommernis op die Here.
Bedwing jou humeur al gaan dit hoe swaar.
Wees vriendelik en sê vriendelike dinge.
Dit is goed om te praat, maar beter om te swijg.
Wees opgeruimd en kweek 'n sonnige geaardheid aan.

Nou, daar kunnen we hier in Europa nog veel van leren.

woensdag 9 december 2009

WK 2010


Een volgend argument om naar Zuid -Afrika te gaan is dat je de plaatselijke bevolking natuurlijk niet moet teleurstellen. Deze bewoonster van het Township bij Hermanus verheugde zich in 2005 al op het WK en het is niet moeilijk te raden wie haar favoriete ploeg is.

Maar er wordt gevreesd dat er heel weinig supporters uit het gastland Zuid-Afrika bij de wedstrijden aanwezig zullen zijn. Een derde van de ca. 3,7 mln kaartjes gaat al naar sponsors en bobo's. Voor de inwoners van Zuid-Afrika zijn de kaartjes gewoon te duur.
Bovendien zijn ze daar niet gewend om een jaar van tevoren al kaartjes te kopen. Dat doen ze vaak pas op de dag zelf. En dan zijn ze voor hen helemaal niet meer te betalen.

Voor het land zelf is dit WK economisch gezien van eminent belang. Geschat wordt dat er 5 miljard euro het land wordt ingepompt, dat er 200.000 extra banen ontstaan, 500.000 buitenlanders van buiten Afrika het land zullen bezoeken en dat het toerisme met 60% stijgt.
Verwacht wordt dat de financiële impact nog jaren merkbaar zal zijn.
Een mooie opsteker, toch?

dinsdag 8 december 2009

Kaapstad


Zo langzamerhand komen we natuurlijk wel in de ban van Zuid-Afrika.
De loting van het WK voetbal in juni 2010 zal vele harten sneller doen kloppen.

Het is natuurlijk niet naast de deur. Maar met de herinnering aan het EK 2008 in Basel nog vers in het geheugen (Zie "Oranje Boven"), kan ik mij voorstellen dat het daar toch wel één groot feest zal gaan worden.
Het duurt nog even en dat is goed want dat geeft:

1. De autoriteiten in Zuid-Afrika de gelegenheid om zich goed voor te bereiden.
2. Ons de gelegenheid om nog even te sparen. En, niet onbelangrijk, het geeft ...
3. Ons de kans om argumenten te verzamelen om het thuisfront ervan te overtuigen dat we daar toch vooral heen te moeten.

Om met dat laatste te beginnen:

1. Het is weliswaar een lange reis maar we liggen op dezelfde breedtegraad, er is geen tijdsverschil, dus je bent er niet zo heel veel tijd mee kwijt.
2. Je kunt er gewoon Nederlands praten, dus eigenlijk is het een thuiswedstrijd.
3. ...

Overigens biedt deze foto een uitzicht vanaf het Robbeneiland op Kaapstad, met, zoals kennelijk heel vaak, "een wit laken over de tafelberg".
We brachten daar in 2005 al eens een bezoek. Ik ken er de weg, dus ...

maandag 7 december 2009

Nelson Mandela


Bijzonder eigenlijk dat deze tekst die ik gisteren plaatste zo sterk verbonden is met Nelson Mandela, terwijl hij deze, als ik de berichten op internet lees, niet heeft uitgesproken tijdens zijn inauguratie in 1994.

Maar eigenlijk is het ook weer niet zo vreemd, want de inhoud ervan is voor de Zuid-Afrikanen zo hoopgevend en visionair dat iedereen zich daaraan wil optrekken. En terecht!
De tekst is ook op iedere hoek van de straat in Kaapstad te koop, als ansichtkaart, met de afbeelding van Mandela.

Trouwens, ook voor niet-Zuid-Afrikanen is deze tekst van "Marianne Williamson" een boodschap "met eeuwigheidswaarde".

zondag 6 december 2009

Als de zon


ALS DE ZON

Onze diepste angst,
is niet dat we onmachtig zouden zijn.
Onze diepste angst betreft juist
onze niet te meten kracht.
Niet de duisternis, maar het licht in ons
is wat we het meeste vrezen.

We vragen onszelf af:
Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend,
begaafd, geweldig te achten.
Maar waarom zou je dat niet zijn.
Je bent een kind van God.
Je dient de wereld niet
door jezelf klein te houden.
Er wordt geen licht verspreid,
als de mensen om je heen,
hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.

We zijn bestemd om te stralen,
zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is
te openbaren.
Die glorie is niet slechts in enkelen,
maar in ieder mens aanwezig.
En als we ons licht laten schijnen,
schept dat voor de ander
de mogelijkheid hetzelfde te doen.

Als we van onze diepste angst bevrijd zijn,
zal alleen al onze nabijheid
anderen bevrijden.

Marianne Williamson

(De tekst wordt vaak, foutief, toegeschreven aan Nelson Mandela die deze uitgesproken zou hebben bij zijn inauguratie op 9 mei 1994. Dat is niet correct. Hij komt uit het boek "Return to love" van Marianne Williamson. Zie: "Our Deepest Fear".

zaterdag 5 december 2009

Handgemaakt


Kaarsen zijn er in alle soorten en maten te koop in de "Sint-Adelbertabdij", met allerlei versieringen en echt handgeschilderd.

Maar er is natuurlijk ook het gewone werk.
Ik vraag me overigens af waarom dit een kaarsengieterij heet. Met giet weliswaar het kaarsvet in bakken, maar men laat de lonten er in zakken, en na afloop laat men de kaarsen aan een spijker te drogen hangen.
Of gaat dat machinaal anders? Ik moet daar de volgende keer toch eens op letten.



vrijdag 4 december 2009

Kaarsengieterij


De "Sint-Adelbertabdij" in Egmond-Binnen is een klooster waar de monniken wonen en leven volgens "De regel van onze Heilige Vader Benedictus".

"De abdij is een roomskatholieke leefgemeenschap van mannen, jong van geest, op zoek naar God door in dienstbaarheid met elkaar samen te wonen toegewijd aan het gebed, op de studie van de schrift en goede werken.
Aan het hoofd van onze abdij staat abt Gerard die voor ons zorg draagt en richting geeft aan ons monastiek leven."


De monniken hebben verschillende werkzaamheden. Ze houden zich o.a. bezig met literatuur, geven het Benedictijns Tijdschrift uit. Er zijn winkels, een museum, een galerie, een pottenbakkerij en er is een kaarsenfabriek.
Overigens werken er in de kaarsengieterij nog maar weinig broeders. Het meeste werk wordt tegenwoordig gedaan door vrijwilligers.

donderdag 3 december 2009

Lichttorens


Door de discussie over de minaretten vroeg ik mij af welke uiterlijke symbolen het christendom eigenlijk heeft waar moslims misschien aanstoot aan kunnen nemen. Buiten natuurlijk onze kerktorens waar wij op zondagmorgen hevig klokgelui van af laten komen.
Branden de moslims bijvoorbeeld kaarsen?
Op de site "Gedenkplaats.net" lees ik:

"In de Islamitische cultuur gelooft men weliswaar in een hiernamaals, maar moslims branden geen kaarsen en plaatsen ook geen foto’s. Dat lijkt te veel op verering en er mag er maar één geëerd worden en dat is Allah. Islamieten gedenken dierbaren in gedachten tijdens de bezigheden van alle dag. Wel kennen moslims de smeekbeden waarin Allah om vergiffenis wordt gesmeekt voor de zonden van de overledene."

In de kaarsenmakerij van de "Sint-Adelbertabdij" in Egmond-Binnen maakt men ieder jaar speciale liturgiekaarsen voor onze kerken en parochies. Met afbeeldingen. Het zijn symbolen van het Licht.
Eigenlijk zijn ze vergelijkbaar met het symbool van de minaretten, want het woord "minaret" is afgeleid van het woord "menara" wat "lichttoren" betekent.

Je kunt je toch niet voorstellen dat bij ons deze liturgiekaarsen ooit verboden zouden worden?
(Foto 2005)

woensdag 2 december 2009

Putterbos


Vandaag even iets heel anders. Misschien wel een groot contrast met de minaretten van gisteren.
Vandaag gewoon een plaatje van onze eigen omgeving, het Putterbos.
Nou ja, gewoon, ...
We staan er vaak te weinig bij stil dat we in een fantastische streek wonen. We zijn al eens in Putten op vakantie geweest om meer te kunnen genieten van onze eigen omgeving.

Rechts op de achtergrond één van de vele grafheuvels die het Putterbos rijk is. Het Puttens Historisch Genootschap heeft onlangs besloten om een "Historische Canon" samen te stellen over Putten.
Wordt vervolgd, zal ik maar zeggen.

dinsdag 1 december 2009

Minaretten


Je kunt je natuurlijk afvragen of dat nu zo erg is, die minaretten. In Zwitserland vinden ze van wel en zijn ze vanaf nu verboden.

Ik weet niet of dat nu wel zo verstandig is. Ik begrijp de zorg best; onze westerse christelijke maatschappij verandert. Minaretten zijn daarvan een uitingsvorm.
Maar godsdienst heeft te maken met een diepe menselijke overtuiging. Die overtuiging kun je elkaar niet opleggen, laat staan verbieden. Volgens mij zijn de meeste oorlogen veroorzaakt door dit soort twisten.

(Overigens is dit de Blauwe Moskee in Istanboel, 2004)

maandag 30 november 2009

Geestverruimend


Afgelopen maand was de "Maand van de spiritualiteit". Ik weet eigenlijk niet waarom daar nu speciaal een maand voor uitgekozen is.
Het is net als met al die speciale dagen. Het kan toch niet zo zijn dat je de rest van al die maanden niet met spiritualiteit bezig hoeft te zijn?

Het woord spiritualiteit komt van het latijnse woord spiritus wat geest betekent. Het is iets wat, net als ons lichaam, onlosmakelijk met de mens verbonden is. We leven in een lichamelijke wereld, maar er is ook nog zoiets als een geestelijke wereld.
En dat is niet aan één maand per jaar gebonden. Hoe langer je er mee bezig bent en over na denkt, hoe meer je je bewust bent van wie je bent.

Dat moet je overigens vooral niet verwarren met dat andere begrip "geestverruimend", wat een heel andere betekenis heeft.