Ik kan mij herinneren uit de tijd dat wij op vakantie waren in Istanboel, dat ons uitdrukkelijk werd verteld dat je niet onmiddellijk de prijs moet betalen die wordt gevraagd.
Dat is even wennen. Zo zijn wij niet opgevoed. Maar als je eenmaal de smaak te pakken hebt, is het een sport om er iets af te krijgen.
Natuurlijk niet bij al die lieve kinderen voor wie die kleedjesmarkt uiteindelijk is bedoeld. Maar als je er gewoon handelaren tegenkomt mag je er van uitgaan dat die weten wat ze minimaal willen hebben. Vaak is dat "alles is meer dan niks", want wat ze niet kwijtraken gaat volgens mij gewoon naar de stort.
Dus, als je dan net zo'n oud schoolbord kunt gebruiken, of zo'n plafondlamp, een vaasje uit grootmoeders tijd of zo'n leuk Nijntjes-boekje, is het toch mooi meegenomen als je dat voor een prikkie kunt krijgen.
Handel is handel ...
