Lake District 2016

Lake District 2016

donderdag 28 februari 2013

Vreemdsoortig


Dit lijkt me voorlopig wel weer even voldoende Motorbeurs. Het heeft natuurlijk ook eigenlijk niks met de ontdekking van het licht te maken.

Alhoewel?
Misschien heeft de maker van dit vreemdsoortige model ook wel het idee gehad dat hij "het licht heeft gezien". Het is in ieder geval creatief.

woensdag 27 februari 2013

Wat zou ze er van vinden?


Je ziet hem denken, die man links van het midden:
"Wat zou ze er van vinden als ik daar nu eens mee thuis kwam?"

Nou, ik zou het niet doen. Stel je voor dat ze de kleur niet mooi vindt.

dinsdag 26 februari 2013

Straatfotografie


Volgende maand ga ik een workshop straatfotografie volgen. Ik heb het altijd lastig gevonden om zomaar mensen te fotograferen die er niet om hebben gevraagd. In de tijd van de  Fotovakschool heb ik eens een opdracht moeten doen bij een bushalte. Op een gegeven moment kwam er iemand naar mij toe die aan mijn camera begon te trekken en eiste dat ik het rolletje (dat had je nog in die tijd) er uit zou halen. Kennelijk was het iemand die illegaal was en bang was dat ik hem zou aangeven. Het is gelukkig goed afgelopen.

Maar sinds die tijd ben ik altijd een beetje beducht om zomaar vreemde mensen op de foto te zetten.
Toch lijkt het wel leuk om te doen en daarom ga ik naar een workshop.
Ik stel mij bij straatfotografie voor dat er mensen op staan die zich niet bewust zijn van het feit dat ik die foto maak. De foto moet iets te zeggen hebben of vragen oproepen. Wat doen die mensen daar? Waar hebben ze het over? Etc. Je moet er een verhaal bij kunnen bedenken.
Als dat de criteria zijn, dat hoor ik dan wel tijdens de workshop, dan voldoet deze foto daar volgens mij wel aan.

maandag 25 februari 2013

Poetswerk


Ik ben toch maar even naar de Jaarbeurs gegaan, en met mij vele anderen. Van crisis is daar eerlijk gezegd weinig te merken. Of het moet zo zijn dat er alleen maar kijkers komen en geen kopers.

Zoals altijd trekt Harley Davidson altijd een hoop bezoekers op zo'n beurs. Het merk spreekt tot de verbeelding, het is Amerikaans en het geeft dus een beetje een Easy Rider-gevoel, het glimt. En dat is tegelijk ook een bezwaar: veel poetswerk. Maar eerlijk is eerlijk, het ziet er wel gelikt uit.

zondag 24 februari 2013

Licht


Licht blijft fascineren.

Als je zo een uurtje aan het strand bent, het is bewolkt en het waait stevig, dan verandert het licht soms per minuut.

Je ziet dan de zonnestralen door de wolken heen en even verderop zie je de strepen van de regen die neerkomt. Een heerlijke ontdekkingstocht naar het licht.

Overigens is het vandaag de tweede zondag van de Veertigdagentijd. "Reminiscere": Gedenk, o Heer, Uw barmhartigheid en Uw altijd geschonken ontferming". Fijne zondag!

zaterdag 23 februari 2013

Motorbeurs


Ik kan tot mijn spijt even niet de tijd vinden om naar de motorbeurs in Utrecht te gaan.
Nu heb ik ook niets nodig, dus, zo wordt mij voorgehouden door mijn alter ego: wat zou je daar dan moeten zoeken?

Nou niks, gewoon, even kijken, gewoon, of er nog wat nieuws is, of zo,
gewoon, even kletsen met mensen die ook een beetje motorgek zijn, gewoon, foldertjes verzamelen over motorvakanties, en zo...
Heb je dáár dan wel tijd voor?
Uh.., nee, maar dan máák ik er tijd voor, uh.., en dan mag je mee. Okee? Okee!

vrijdag 22 februari 2013

Waddenzicht


Dit is zo'n beetje het beeld wat menig zeeliedenvrouw op West-Terschelling gezien moet hebben, eenzaam turend en wachtend op de terugkeer van haar man of zoon.

Niet helemaal, want wij zijn een stukje het wad opgelopen, maar dat doet niets af van de leegte en wijdsheid:
Wad-een-zicht!

donderdag 21 februari 2013

Van boven


Je kunt natuurlijk fantaseren dat deze dame precies op de plek stond waar die kudde grauwe ganzen of Indische ganzen die ik gisteren liet zien over heen is gevlogen.
Ja, ze laten wel eens wat vallen...

De werkelijkheid is dat dit het "Zeeliedenmonument" is bij West-Terschelling. Het is een vrouw die uitkijkt over de zee.
De ondertitel luidt: "Zij zijn niet waarlijk dood die in ons harte leven". De Genestet. 
Met op de achterkant: "Monument voor alle Terschellingers die niet zijn teruggekeerd van zee". Gerrit Luidenga Stichting.
Het is een bronzen beeld van Gosse Dam (Buitenpost 1950), beeldhouwer te Kollum.
Kennelijk is het voor de meeuwen op Terschelling een lekker plekje om "even tot rust te komen".

woensdag 20 februari 2013

Hoogvliegers



Ik kan niet zeggen dat ik last heb van al die ganzen.
Het is wel een leuk gezicht als je ze zo in zwermen over het land ziet vliegen.

Maar ik kan mij ook voorstellen dat de boeren er niet echt blij van worden. Nu zal dat hier nog wel meevallen, want de Arkemheense Polder is speciaal tot vogelgebied verklaard. Maar als je het gras nodig hebt voor je koeien is het andere koek.

dinsdag 19 februari 2013

Buizerd M/V


Met de telelens dichterbij gehaald en een klein beetje uitvergroot.

Ik heb even zitten googelen naar het verschil tussen een mannetjes- en een een vrouwtjes-buizerd, maar er blijkt dus nauwelijks verschil te zijn. Het verenkleed is nagenoeg hetzelfde. Het vrouwtje is iets groter, maar dat kun je alleen zien als je ze naast elkaar zet.
En dat is wat veel gevraagd. Ik ben al blij dat ik er één goed op heb gekregen.


maandag 18 februari 2013

Weerzien


Gisteren ben ik weer eens in de Arkemheense Polder geweest bij Nijkerk, en zowaar, mijn vriend de buizerd was er ook weer. Ik had hem voor het laatst gefotografeerd op 7 oktober 2012.

Overigens waren wij niet alleen. Ik had de indruk dat door het mooie weer heel Putten en Nijkerk naar buiten was getrokken. Bij het hek van deze buizerd stonden we op een gegeven moment met vier auto's bij elkaar. Allemaal met zo'n toeter uit het raam om deze mijnheer te vereeuwigen. Of is het een mevrouw?

zondag 17 februari 2013

Doorgaand verkeer


Het klinkt misschien een beetje pathetisch, maar altijd als ik dit soort kleine doorgangen zie, moet ik denken aan het beeld van "de brede en de smalle weg".

In de negentiende eeuw was er een bekende prent, gebaseerd op de woorden van Jezus in "Matteüs 7: 13 en 14":
"Ga door de nauwe poort naar binnen. Want de brede weg die velen volgen, en de ruime poort, waar velen door naar binnen gaan, leiden naar de ondergang.
Nauw is de poort naar het leven en smal is de weg er naartoe, en slechts weinigen weten die te vinden."
In 2010 is er van die plaat een nieuwe versie verschenen bij uitgever Johannes Multimedia in Doorn. Als je een beetje googelt vindt je allerlei verklaringen, zoals "deze". Een beetje moralistisch, ik geef het toe. Maar het is toch opvallend dat zo'n beeld, 130 jaar na het verschijnen van zo'n prent, toch blijft hangen.
Fijne zondag gewenst!

zaterdag 16 februari 2013

vrijdag 15 februari 2013

Moderne (pak)huizen


De serie geveltjes in Amsterdam werd in januari plotseling afgebroken.

Deze zat echter ook nog in mijn map. Hij hoorde erbij.
Ik wil hem daarom toch nog maar even aan mijn Blog toevoegen.

woensdag 13 februari 2013

Aswoensdag


Het is vandaag Aswoensdag.
Ik ga niet langs bij meneer pastoor voor het askruisje, maar ik sta wel even stil bij het begin van de Veertigdagentijd. Een tijd van bezinning waarin we nadenken over onszelf en over de ander, dichtbij en ver weg.

In de kerk begint de Veertigdagentijd dit jaar met het thema: droogte.
Een woestijn is een plek zonder water, een dor en dorstig land. Een plek ook waar je op de proef wordt gesteld. De foto is overigens vorig jaar zomer genomen op de Cliffs van Dover. Maar je kunt dit natuurlijk overal aantreffen.
De essentie van de Veertigdagentijd is dat je op zoek gaat, dat je door hebt dat er iets niet klopt, en van daar uit op zoek gaat naar "water": naar "vernieuwing in je leven", naar "gerechtigheid in de wereld". En als je er even over nadenkt dan valt er nog een hoop te doen.

dinsdag 12 februari 2013

Brandaris


Het informatiebord vermeldt:

"Er wordt aangenomen dat de naam van deze vuurtoren is ontleend aan de Ierse abt Brandaan (Brendan), levend in de vijfde eeuw in Zuidwest-Ierland. Hij werd beroemd doordat hij een zevenjaar durende zeereis ondernam om het Beloofde Land te vinden.

Men komt in kerken rond de Oostzee en aan de kust van Vlaanderen en Bretagne Sint Brandaan tegen, met een brandende tak. De link met vuur is blijkbaar sterk. Hoe het ook zij, heilige der zee, beschermheer der zeevarenden of beschermheilige tegen het vuur, een betere naam had men op Terschelling niet kunnen kiezen voor de vuurtoren."

De Brandaris is de oudste vuurtoren van Nederland, stamt uit 1594, is 55,5 meter hoog, schittert om de 5 sec. en is bij normaal zicht 54 kilometer ver zichtbaar. Dat weet u dan ook weer. En voor het geval u er nu ineens naar toe wilt: hij is niet toegankelijk voor toeristen.
Overigens was het vorige week wel koud, maar zoals uit deze foto blijkt, hadden we dus ook een prachtige blauwe lucht.

maandag 11 februari 2013

West-Terschelling


Het dorp "West-Terschelling" is het grootste dorp op het eiland Terschelling. Het heeft zo'n 2500 inwoners.

Het is ontstaan in de 12e eeuw als nederzetting op een zandplaat, die de naam Schelling droeg. In 1666 is het dorp tijdens de Tweede Engelse Oorlog vrijwel geheel afgebrand.

Het dorp heeft ook wel Brandaris geheten, vernoemd naar de beroemde vuurtoren, de Brandaris

zondag 10 februari 2013

Vier jaar Blog


Vandaag vier ik het vierjarig bestaan van dit Blog: De Ontdekking van het Licht.
Voor wie van statistieken houdt: Dit is sinds 10 februari 2009 het 1545e Blogbericht. Inmiddels zijn er meer dan 150.000 pageviews geregistreerd. Er zijn 27 regelmatige bezoekers die met elkaar 1380 reacties hebben gegeven. Hartelijk dank voor al uw bezoek en uw stimulerende reacties.

Voorlopig ga ik maar gewoon door met op zoek te gaan naar het licht. Zoals hier vorige week op Terschelling. Het was weliswaar regelmatig bewolkt, maar we hebben ook prachtige strandwandelingen kunnen maken. En ook hier hebben we de indruk dat het licht, net als op Texel, veel intenser is dan bij ons "op het vasteland".
Het viel ons op dat er veel vogels zijn, maar naar ons idee minder dan op Texel. Nu hebben we het grote natuurgebied aan de oostkant niet kunnen bezoeken, maar je zou toch denken dat meeuwen, zeker in deze tijd, op het hele eiland op zoek gaan naar voedsel.
Moet ik toch nog maar eens uitzoeken.

zaterdag 9 februari 2013

Het Wad


Wie kent het niet, die ooit eens op Terschelling is geweest: "De Walvis", het oergezellige strandpaviljoen, op, zoals men het zelf omschrijft: misschien wel het mooiste plekje van Nederland.

Vanaf het terras heb je een fantastisch uitzicht over de wadden aan de westkant van het eiland.
Binnen hangt een mooi gedicht. Ik neem het mee als een tevreden herinnering aan een heerlijk weekje Terschelling. Zomaar, even tussendoor, om lekker uit te waaien.

Al lopend over het wad,
Verander ik langzaam in mijn omgeving.
Ziltig ruikt de lucht, zout proeft mijn huid.
Zand kriebelt zich een weg naar overal.
Mijn gedachten worden weggevoerd door de wind,
zodat ik zweef tussen hemel en aarde.
Wat rest is stilte en tevredenheid.
                                                     Marleen

vrijdag 8 februari 2013

Schepping



Hetzelfde waddenmeertje als gisteren. Een dag later en vanuit een ander perspectief. Dat geeft ineens een heel ander beeld. Zo is het volgens mij ook vaak met theologen en filosofen.

Ik heb me voorgenomen Spinoza en Augustinus eens naast elkaar te leggen. Gisteren was het Spinoza. Vandaag is Augustinus aan de beurt.

"Gij hebt ons gemaakt tot U", is één van de bekende uitspraken van Augustinus (354-430).
Het is een uitspraak ook die kenmerkend is voor zijn metafysica, zijn visie op God en de werkelijkheid. Voor Augustinus staat vast dat de werkelijkheid Gods schepping is. Hóe dat gebeurde, is iets waar hij mee worstelde.

Augustinus was zijn leven lang een zoeker. Geboren in een gemengd huwelijk, moeder christin, vader romein, vond hij aanvankelijk de werken van Cicero over goed en kwaad, aantrekkelijker dan de Bijbel. Voor hij uiteindelijk bekeerd werd tot het christendom en gedoopt werd, was hij leraar retorica en aanhanger van het manicheïsme. Hij dacht na en was eigenlijk net als Spinoza dus rationalist, maar dan avant lalettre. Maar daarmee houdt de vergelijking ook op.

Op 43 jarige leeftijd schreef Augustinus zijn "Belijdenissen". Hij was de eerste in de geschiedenis die zo'n volledig autobiografisch werk scheef. Hij begint zijn Belijdenissen met (Ambo 1997, vertaald en ingeleid door Gerard Wijdeveld):
I,I.1 "Groot zijn gij, Heer, en ten zeerste lovenswaardig! Groot is uw macht en uw wijsheid heeft geen getal! En loven wil u een mens, een deel van uw schepping, .... Gij zet hem aan om er vreugde in te vinden u te loven, want gij hebt ons gemaakt naar u, en ongerust is ons hart totdat het rust vindt in u."

In zijn Belijdenissen "spreekt" hij openhartig met God over zijn tekortkomingen en zijn twijfels.
I,III.3 "Bevatten zij u dan, de hemel en de aarde, aangezien gij ze vervult? Of vervult gij ze en blijft er dan nog over, omdat ze u niet bevatten?
In boek XI gaat hij in op de schepping. Hij begint weer met een lofprijzing:
XI,I.1 "U behoort de eeuwigheid, Heer, en de dingen die ik u zeg, zijn dus zeker niet onbekend, en evenmin ziet gij tijdsgewijs wat in de tijd gebeurt. Waarom doe ik u dan omstandige verhalen over zulke dingen? ... uit liefde tot u doe ik het."
Maar dan komen er vragen:
XI,III.5 "Laat mij horen en begrijpen hoe gij in het begin de hemel en de aarde gemaakt hebt. Mozes heeft dat neergeschreven, hij heeft het neergeschreven en is heengegaan, hij is van hier overgegaan, van u naar u overgegaan, en hij staat hier nu niet meer voor me. Stond hij namelijk hier voor me, dan zou ik hem vasthouden en hem vragen en hem in uw naam bezweren mij die woorden uit te leggen en dan zou ik de oren van mijn lichaam openzetten voor de klanken die uit zijn mond naar buiten zouden komen."
XI, V.7 "Maar hoe hebt gij ze dan gemaakt, de hemel en de aarde, en wat voor instrument hebt  dat geweldige werk?"
Dan volgt een stuk waarin hij zegt dat hij zich niet kan voorstellen dat God ergens in de hemel een soort werkplaatsje heeft. En dan volgt zijn conclusie:
"Gij hebt dus gesproken en de hemel en de aarde zijn geworden, en gij hebt ze gemaakt door uw woord."
XI,XII.4 "En dan nu mijn antwoord aan de man die zei: "Waar was God mee bezig, alvorens Hij de hemel en de aarde maakte? ... Ik zou antwoorden: Wat ik niet weet dat weet ik niet. ... Alvorens God de hemel en de aarde maakte, was Hij niet bezig met iets te maken. Indien Hij immers iets aan het maken was, wat maakte Hij dan anders dan iets geschapens, een schepsel? Ik zou wel willen dat ik alles wat ik tot mijn nut wens te weten zo zeker wist als ik weet dat er geen schepsel werd gemaakt alvorens er één schepsel werd gemaakt!

Zo staat het voor Augustinus vast: God schiep de aarde en de hemel. De schepping heeft daarmee zijn eigen "zijnskarakter". Ze bestaat als een niet-goddelijke werkelijkheid en dat is dus anders dan Spinoza beweerde, nl. dat God en zijn schepping één zijn.
God staat bij Augustinus ook "buiten de tijd", want God schiep de tijd. (XI,XIV.17 ev.!)

Overigens, zo legt dr. G. van den Brink uit in "Oriëntatie in de filosofie" (Boekencentrum 2007): "Dat betekent niet dat er geen overeenkomsten zijn tussen Schepper en schepping. De kosmos is geschapen naar de gelijkenis, naar analogie van God, en daarom kan Augustinus ook overal in de schepping de sporen van God aantreffen."
Maar, en dan komt het: Volgens Augustinus is de schepping een teken en verwijst deze de mens dus door naar de Schepper. "Augustinus roept de mens op niet bij de zichtbare werkelijkheid te blijven steken. Dat betekent, zegt Augustinus, dat de mens de schepping weliswaar mag gebruiken, als middel, maar men mag haar niet genieten als doel in zichzelf.  Dat laatste mag men alleen God, die immers het doel is waarop heel ons bestaan gericht dient te zijn.  Het kwaad ontstaat daar waar deze zaken verward worden."

Hier haak ik af voor wat betreft de opvatting van Augustinus. Niet mogen genieten van de schepping!
Je kunt volgens Augustinus dus niet het goddelijke in de schepping of in de mens opzoeken, om van daar uit "op te klimmen" tot God. Maar als ik schepping zie, en ik loop rond in de natuur op Terschelling bijvoorbeeld, dan zie ik in die schepping het goddelijke en dan verwonder ik mij over Zijn grootheid.
Gelukkig is er vele eeuwen later een nieuwe stroming in de theologie ontstaan, de "natuurlijke theologie", waarin je God leert kennen via de natuur en de rede. En daarmee ben ik, verrassend eigenlijk, weer terug bij Spinoza en bij de Verlichting.
Misschien is het dus, net als in de fotografie, gewoon een kwestie van tijd en perspectief.

donderdag 7 februari 2013

Natuur


Als ik in de natuur ben kan ik daarvan genieten. Vaak heeft dat ook een spirituele dimensie. Als ik in de bergen ben dan denk ik aan het majestueuze. Als ik een zonsondergang zie, dan ben ik onder de indruk van het feit dat God de zon iedere dag weer op laat komen.

Dat is niet de manier waarop Spinoza naar de natuur keek. Het is onmogelijk om in een paar zinnen zijn levenswerk "Ethica" te beschrijven. Geleerden zijn er al sinds het verscheen in 1678 over in discussie. Ruim voor die tijd al, in 1656, werd Spinoza op 23 jarige leeftijd in Amsterdam uit de Portugees-joodse synagoge verbannen vanwege zijn denkbeelden.

Spinoza was een rationalist, net als zijn tijdgenoot Descartes ("Ik denk dus ik ben"). In één van zijn meditaties had Descartes bewezen dat God bestaat. Hij baseerde zich daarbij op het zgn. ontologisch Godsbewijs van Anselmus van Canterbury uit 1077: God is datgene dan wat zich niets hogers denken laat. (Zie: "IQM").
Spinoza ging echter nog een stap verder. Op een wiskundige manier, met stellingen, axioma's en bewijzen, dacht hij in zijn Ethica na over God en de werkelijkheid, over de geest, emoties, het verstand en de vrijheid van de mens. Een paar citaten (Versie Boom 2012, vertaling Corinna Vermeulen):
Stelling 15: Alles wat is, is God; niets kan zonder God bestaan of begrepen worden.
God bestaat voor Spinoza noodzakelijkerwijs. De werkelijkheid bestaat. De werkelijkheid zou  niet bestaan zonder God.
Maar dan komt het. Het theologisch en filosofisch denken tot die tijd was voornamelijk gebaseerd op hetgeen Aristoteles al in 430 vC had bedacht. Alles is in beweging en heeft een oorzaak en gevolg. Als je teruggaat naar de oorsprong van alles wat beweegt, moet er iemand zijn geweest die het in gang heeft gezet. Voor de christelijke kerk was dat God. Daar dacht Spinoza anders over. God is weliswaar de eerste veroorzaker, maar God zelf is zijn eigen oorzaak.
Stelling 19: God oftewel al Gods attributen zijn eeuwig.
Stelling 20: Gods bestaan en zijn essentie zijn een en dezelfde.
Ofwel: God en werkelijkheid, God en natuur zijn hetzelfde. Hij werkt dat verder uit en komt dan nog in stelling 29 met een onderscheid tussen "naturende natuur" (vlg. schepper) en "genatuurde natuur" (vgl. het geschapen). Maar hij blijft volhouden: dat laatste zou er niet zijn als God er niet was. Dat is dus hetzelfde.
Voor Spinoza was er dus niet zoiets als een persoonlijke God, met gedachten en gevoelens, een schepper-God, die de wereld geschapen zou hebben. De wereld, de natuur is er gewoon, dat kun je zien, en dat noemt hij God. Daarmee is alles God en krijgt hij het verwijt van pantheïsme en zelfs van atheïsme, want zijn Godsbeeld was volkomen strijdig was met het christelijke Godsbeeld en het beeld van de Joden. Dus werd hij de synagoge uitgegooid.
Dit is nog maar het eerste deel van de Ethica. Er volgt nog veel meer, over goed en kwaad, over het vrij-denken van de mens, etc. Maar ik laat het hier maar even bij.

Wat ik van Spinoza's Ethica leer is, dat als ik weer in "de natuur" ben en ik kijk rond, ik niet alles voetstoots hoef aan te nemen. Dat ik er over mag nadenken.
Overigens is dit begrip natuur een ander begrip dan Spinoza bedoelde. Wat wij onder natuur verstaan zijn, eenvoudig gezegd, "de bloemetjes en de plantjes". Spinoza's begrip natuur omvatte de hele werkelijkheid. Maar, daar is ons begrip natuur wel onderdeel van.

Wat ik mis in de hele metafysica van Spinoza is het begrip "verwondering". Want hoe ingewikkeld je ook over God en zijn schepping kunt denken, het blijft een wonder als je kijkt naar alles wat er in de natuur bestaat, ontstaat, geboren wordt en leeft. Als je je dat bewust bent, dan kijk je anders naar bijvoorbeeld een prachtige regenboog boven een bevroren waddenmeertje op Terschelling:
Een teken van God, waarin mensen al duizenden jaren geloven.

woensdag 6 februari 2013

Uitwaaien


De wind joeg het zand met een enorme kracht over het strand. Zelfs de voeten werden af en toe aan het zicht onttrokken.
Het waaide zo hard dat de wind al onze zorgen en gedachten met zich mee nam. Heel ons hoofd waaide leeg.

Nou ja, bijna dan, op een paar hersencellen na. Want je blijft toch nadenken: als die wind al dat zand opjaagt en het verderop weer neerkwakt, dan moet zo'n eiland toch binnen de kortste keren een paar meter verschuiven? En als dan de wind draait, dan verplaatst het zich weer terug. En het waait er altijd.
Tsjonge zeg, dat is stressen. Zo'n eiland heeft het nooit rustig.

dinsdag 5 februari 2013

Mooi, maar kkkoud!


Het eerste wat ons opviel op Terschelling was de weidsheid en de rust.

Rust, niet in de zin dat er weinig mensen zijn. Dat is ook wel zo, want er zijn zo weinig toeristen dat de helft van de winkels dicht is.

Nee, rust in de zin van stilte. Je hoort hier de stilte van de natuur boven het geraas van de wind en de golven uit. En die natuur kent geen toeristenseizoen, die is gewoon het hele jaar door open.
Het tweede wat ons opviel is dat het hier momenteel ongelooflijk kkkoud is.

maandag 4 februari 2013

zondag 3 februari 2013

Ethica


Er was een tijd dat de "Ethica" van Spinoza ten strengste verboden was voor gelovigen. Zeker op zondag.
Spinoza ging in tegen de gangbare leer van de kerk, waarbij God de Schepper is van hemel en aarde aan wie de mens gehoorzaamheid verschuldigd is.
Voor Spinoza was God geen "persoon" met gedachten en gevoelens. Bij hem was God en Natuur één.

In zijn werk "Ethica", ontvouwt hij zijn gedachten over God, de Geest, de Emoties, en over de macht van het verstand en de menselijke vrijheid. Vooral vanwege dat laatste wordt hij gezien als één van de grondleggers van de "Verlichting".

Ik ben van plan om de komende week, als wij een rustig weekje op Terschelling vertoeven, zijn "Ethica" eens naast de "Belijdenissen" van Augustinus te leggen.
Onder het motto: "Onderzoek alles, behoud het goede." Zie: "1 Tessalonicenzen 5:21".
(Ter geruststelling: ons huis blijft bewoond, want we hebben nog steeds inwoning van onze kinderen.)

zaterdag 2 februari 2013

De touwtjes in handen


Zo'n klokkenspel is eigenlijk best wel een ingewikkeld systeem.

Ik moet ineens denken aan die manager, die leiding geeft als een soort zenuwachtige poppenspeler met zo'n plankje met draadjes, die denkt dat hij al zijn medewerkers aan een touwtje heeft. In de praktijk werkt dat meestal niet.

Mijn managementopvatting is altijd geweest dat een goede leidinggevende is te vergelijken met een ballonverkoper die met een tros ballonnen op de markt staat. Hij beweegt zich op de markt en zoekt het mooiste strategische plekje op. Hij houdt zijn medewerkers vast als een tros ballonnen in de hand.
Die ballonnen hebben de neiging zo hoog mogelijk te willen stijgen. En dat is goed, want daardoor wordt die tros mooier en trek hij de aandacht van de omstanders. Daar zit een risico aan, want er kan er ook wel eens één ontsnappen en omhoog stijgen.
Maar, so what? Geef mensen de vrijheid om zich te ontwikkelen!

vrijdag 1 februari 2013

Notre Dame


Gisteren zijn in Parijs de nieuwe klokken van de Notre Dame aangekomen, zo meldde "NOS.nl".

De grootste klok werd gemaakt bij "onze" Koninklijke Klokkengieterij Eijsbouts in Asten. De klok weegt 6000 kilo en heeft een diameter van 1,60 meter.
Iets om trots op te zijn toch?

Deze foto komt overigens uit mijn archief. In 2008 hebben we al eens een bezoek gebracht aan de klokkengieterij in Asten. Als ik nog eens bij de Notre Dame kon zal ik er met extra plezier naar luisteren.