Een nieuwe koers

Nadat ik de afgelopen vijf jaar dagelijks een foto heb geplaatst op dit Blog heb ik besloten een nieuwe koers in te slaan.

Het was even zoeken. Eerst bedacht ik om alle foto's van dit Blog in een boek te verwerken. Maar dat zouden 10 boeken worden. Terugkijkend ontdekte ik dat zwart-witfoto’s mij uiteindelijk het meest aanspraken. Die komen voor mij ook het dichtst bij de oorspronkelijke fotografie, als een soort tijdloze kunstuiting.

Per 1 mei ben ik daarom begonnen aan een nieuw Blog: "Mijn Black Box", waarop ik mij wil gaan concentreren op de zwart-wit-fotografie. Het ontwerp van het Blog is nog niet helemaal af. In de loop van de  tijd zullen er nog een aantal verbeteringen en toevoegingen volgen.

Er zullen niet dagelijks foto's verschijnen. Wel wil ik bij de foto’s wat meer fotografische gegevens vermelden om op die manier ervaringen met andere fotografen te delen. Er is uiteraard gelegenheid om te reageren.

Ik heb het nieuwe Blog ondergebracht bij WordPress. Het is te vinden onder: https://adribenschopfotografie.wordpress.comVan harte welkom!

Vaarwel

Op "10 februari 2009" ben ik begonnen met dit Blog. Vandaag precies vijf jaar geleden.

Het was een experiment waarvan ik op dat moment niet zo goed wist of en hoe lang ik dat zou volhouden. Regelmatig? Eén foto per week? Of meer?
Het zijn er 1920 geworden, iedere dag één. Soms twee.
Ik had ook geen idee of er belangstelling voor zou zijn. Per vandaag staat de Sitemeter op 101.194 visits en de teller bij Google op 234.587 pageviews. Er zijn 32 vaste volgers, waarvan ik er een aantal tot mijn vaste Blogvrienden ben gaan rekenen omdat zij regelmatig, soms dagelijks, reageerden op mijn berichten. Ik ben jullie, Ger, Michel, Mirthe, Kees, Joke, Irma, Harry, Hennie, Josien, Peter, etc. daar ongelooflijk dankbaar voor. Het klink een beetje hoogdravend, maar jullie hebben mijn leven verrijkt gedurende de afgelopen vijf jaar.

Maar ik vind vijf jaar ook een mooi moment om te stoppen. Het vraagt veel tijd en discipline, die ik er overigens met veel plezier aan heb besteed. Anders had ik het ook niet zo lang volgehouden. Maar ik doe dit ook naast mijn werk en naast vele andere bezigheden. En dat betekent vaak: kiezen. En dat ga ik nu ook doen. Het wordt tijd voor wat anders.
Dat betekent niet dat ik stop met fotograferen. Dat is nu eenmaal mijn passie. Ik ga op zoek naar een andere uitingsvorm. Als ik er uit ben zal ik het melden. Maar voorlopig eerst even rust. Dat betekent dus dat dit mijn laatste bericht is op dit Blog.

Heel hartelijke dank voor jullie belangstelling!
Ik ga jullie missen. Maar, wie weet, tot "ziens", ergens op het web.
Vaarwel!

Trappen

Min of meer bij toeval is bij mij de gewoonte ontstaan om trappen te gaan fotograferen. Misschien kun je het zo langzamerhand wel een "tic" noemen.

Het is begonnen met de trappen in het Goetheanum in Dornach in mijn Blogbericht van "17 februari 2009". Dat zijn niet alleen mooie abstracte kleurrijke vormen. Je kunt ook filosoferen over de spiraal die er in zit. Over de beweging naar je hart en uitademing naar buiten.
In de loop van de tijd zijn er daaruit zo'n 115 andere andere trappen gevolgd, die soms ook alleen maar een ludiek karakter hebben. Zoals deze virtuele "muurtrappen" in Harderwijk.

Misschien symboliseren ze ook wel de boodschap van mijn passie voor fotografie en is het, zoals in Gershwin's "I'll build a stairway to paradise", een manier om te laten zien dat ik ook in de fotografie steeds een stapje hoger wil komen.

Diversen

Onder het motto "Diversen" heb ik alle foto's geplaatst die vallen in de categorie "weet-niet".

Maar er zijn ook veel dubbelingen. Het zijn vaak ook foto 's die te maken hebben met een actualiteit of belevenis van dat moment. Soms ook zit daar een verhaal bij, zoals dit:

Je vork moet je houden

"Een vrouw kreeg te horen dat ze een dodelijke ziekte had en nog maar drie maanden zou leven. Ze ging haar zaken regelen en liet de dominee komen om bepaalde aspecten van haar laatste wensen te bespreken.

Ze vertelde hem welke liederen ze wilde laten zingen tijdens de dienst, welk schriftgedeelte hij moest lezen en in wat voor kleren ze begraven wilde worden. Verder wilde de vrouw begraven worden met haar lievelingsbijbel. Alles was geregeld en de dominee wilde weggaan.

Plotseling dacht de vrouw aan iets wat heel belangrijk voor haar was.

"Er is nog iets",  zei ze opgewonden.

"En dat is?" vroeg de dominee"

"Dit is heel belangrijk", ging de vrouw verder. ”Ik wil begraven worden met een vork in mijn rechterhand."

De dominee keek de vrouw aan en stond met een mond vol tanden.

"Daar kijkt u van op, hè?" zei de vrouw.

"Ja, om eerlijk te zijn ben ik nogal verbaasd over uw verzoek", zei de dominee.

De vrouw legde uit: "Van al die gezellige bijeenkomsten en maaltijden in uw kerk is me één ding bijgebleven: als de tafel na het hoofdgerecht werd afgeruimd, was er steevast iemand die voorover leunde en zei: "Je vork moet je houden." Het was mijn favoriete moment, want ik wist dat er iets beters stond te komen .., zoals chocoladetaart of appeltaart met slagroom. Iets heerlijks, en met inhoud!".

"Ik wil dus dat de mensen me gewoon in die kist zien liggen met een vork in mijn hand. Ik wil dat ze zich afvragen: "Wat moet die vork daar?" En dan wil ik dat u tegen hen zegt:  "Je vork moet je houden, ... het beste komt nog."

                                                                          Uit: "Peper en Zout", 

                                                                          J. John en Mark Stibbe, Ark Media 2002

Nu ben ik nog lang niet van plan om dood te gaan, maar het past wel bij het motto dat ik mijzelf in mijn fotografie steeds voor ogen houd: ... mijn beste foto moet ik nog maken.

Abstract

Van de ruim 1900 foto's op dit Blog heb ik er uiteindelijk maar 25 het label Abstract meegegeven.

Dat zegt misschien wel iets over de manier waarop ik naar dingen kijk en over de manier waarop ik "de werkelijkheid" wil vastleggen. Ik ben, dacht ik, meer een realist en beschouwer dan dat ik op zoek ga naar abstracte composities.

Selfie

Onder het label Personen valt natuurlijk ook het maken van een "selfie".

Helemaal ín tegenwoordig, dus daar moet ik beslist aan mee doen.

Personen

Personen fotograferen is ook één van de lastige opdrachten. Portretten maken is een hele uitdaging. Vooral om iemand er zo natuurlijk en ongecompliceerd mogelijk op te krijgen.

Als je op straat loopt wil je bovendien niet ongevraagd fotograferen. Ik wil me niet opdringen door speciaal toestemming te gaan vragen.
Soms hoeft dat geen probleem te zijn, zoals bij deze spelende kinderen in het Township in bij Hermanus, Zuid Afrika.

Overigens maak ik natuurlijk wel veel foto's van de personen in mijn directe omgeving. Van alle foto's die ik maak zijn die het meest waardevol. Maar die komen in het familiealbum en niet op dit Blog.

Voorbij

Het is natuurlijk een standaardplaatje, en de ene keer is de zonsondergang mooier dan de andere, maar het is toch ook iedere keer weer een bijzondere belevenis. Deze is van eergisteren, maandag 3 februari.

En morgen, ... gezond weer op.

Macro en Close-up

Zoals ik van gebouwen kan genieten, kan ik ook genieten van het kleine, van bloemen bijvoorbeeld.

Macro en close-up fotografie vind ik persoonlijk één van de moeilijkste onderdelen van de fotografie. Je wilt vaak de kern van de foto, waar je de aandacht op wilt vestigen, scherp hebben en de achtergrond onscherp. Tegelijkertijd moet de foto in balans zijn, een mooie compositie hebben. Die combinatie is een hele uitdaging.

Ik heb het de laatste jaren bij herhaling geprobeerd. Zie het label Macro en Close-up onder deze foto. Met wisselend succes. Maar, al doende leert men, zal ik maar zeggen.

Dit is overigens geen macro maar een foto die ik nog in mijn map had zitten van vorig jaar, uit Bodnant Garden in Wales.

Steden en Architectuur

Onder het label steden en Architectuur staan op dit Blog 321 foto's.
Ik heb al eens eerder gezegd dat ik wel wat heb met gebouwen. Architect zijn lijkt me een prachtig beroep. Misschien heeft het wel te maken met het feit dat ik in de stad ben opgegroeid.

Ik geniet altijd als ik weer in Rotterdam kom en zie hoe de stad is uitgegroeid tot een metropool.

Amsterdam heeft dat niet, maar is begonnen met dat een beetje in te halen. Amsterdam wil ook de lucht in. En eerlijk is eerlijk, als je de gebouwen rond de Arena ziet dan begint het er een beetje op te lijken.
Zal wel van een Rotterdamse architect zijn, denk ik dan, ... :-)

Vergankelijkheid 3

En de natuur blijft zijn gang gaan, ook hier in het haventje van De Cocksdorp.

Na het bericht van 21 september 2013 "Vergankelijkheid 2" volgt hier hier de stand van vandaag: "Vergankelijkheid 3".

Landschap en Natuur

Toen ik startte met dit Blog heb ik mij voorgenomen de foto's in te delen in categorieën.

Ik heb daarbij een indeling gebruikt die je wel vaker tegenkomt: Landschap en Natuur, Steden en Architectuur, Macro en Close-up, Personen, Abstract en dan blijft er nog een groep over van weet-niet, ofwel Diversen. Achteraf blijkt deze laatste groep het grootst te zijn. Goede tweede is de categorie Landschap en Natuur. Ik fotografeer graag buiten.
Vorige week was ik onverwacht in Groot-Ammers, Alblasserwaard, aan de Lek. Prachtig. Ook in deze tijd van het jaar.

Hemels

"De Grote Kerk in Harderwijk, die voor de Reformatie dienst deed als de Rooms-katholieke "Onze Lieve Vrouwekerk", werd in de vijftiende eeuw gebouwd. 

Op 14 mei 1415 gaf Bisschop Frederik III van Blankenheim van Utrecht vergunning om oude bouwmaterialen van de St. Nicolaaskerk, net buiten de muur bij de Luttekepoort gelegen, te gebruiken voor uitbreiding van de oude St. Mariekapel in de stad. De St. Nicolaaskerk was eerder dat jaar afgebrand. 

... In 1578 vond de Reformatie in Harderwijk plaats, en werd de kerk voor protestantse erediensten ingericht. Na die tijd is er geen katholieke mis meer gevierd.

… In de periode 1967-1980 werd de kerk grondig gerestaureerd. Tijdens deze restauratie kwam een zeer groot aantal unieke gewelfschilderingen tevoorschijn. Deze schilderingen, met een pre-reformatorisch karakter, zijn de schilderingen van Ewolt van Delft uit de 16e eeuw, die eeuwenlang verborgen zijn geweest onder vele lagen kalk."

Bron: http://www.grotekerkharderwijk.nl/?pagina=kerkgebouw

Zeer de moeite waard om even te bezichtigen.

Catharinakapel

Toen wij laatst met de Foto Cirkel door Harderwijk liepen hebben wij o.a. ook de "Catharinakapel" bezocht.

Een prachtig plekje voor exposities en voorstellingen. Bij deze laatste expostie viel het me op dat men de verlichting heeft aangepast. Een beetje roze-achtig in dit geval.
Geen idee wat daarvan de achterliggende gedachte is. Wat zou Catharina daarvan gevonden hebben?

Koninklijk

Ter gelegenheid van de 76e verjaardag van onze vroegere vorstin doe ik vandaag mijn koninklijke schoenen aan.
Mooi of niet?

Stadsmuseum

We zijn onlangs met de Foto Cirkel Zeewolde in het Stadsmuseum Harderwijk op bezoek geweest.

Het museum  is weliswaar wegens verbouwing gesloten, maar de directie wilde het speciaal voor ons, bij wijze van uitzondering, wel even openstellen. Het feit dat één van onze leden bij de verbouwing is betrokken zal daarbij zeker een rol hebben gespeeld.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik er weinig inspirerende foto's heb gemaakt. Maar, dan blijft er voor mij altijd nog een trappetje over. Ach, je moet wat.

Even snel...

Zoals ik gisteren al schreef, je bent met de metro heel snel in het centrum van Amsterdam.

Daar kun je met de auto niet tegenop. Als je die al kwijt kunt daar.

Overstapje

We hebben ontdekt dat als je naar Amsterdam wilt je heel gemakkelijk en goedkoop kunt parkeren bij de Arena.

Gemakkelijk te bereiken en er is altijd ruimte, tenzij er een evenement is. Parkeerkosten slechts € 8 per dag en daarvoor krijg je dan ook nog eens per auto 5 gratis OV-kaarten om heen en weer naar het centrum te gaan per metro en/of tram.
Openbaar vervoer: zo gek dus nog niet.

En als je daar dan toch bent dan krijg je gelijk een indruk van een andere kant van Amsterdam. Dat van hoge gebouwen en bijzondere architectuur. Ook leuk.

Lohan

Dit prachtige houten beeld is een zogenaamde "Lohan". Het is gedateerd in de 13e -14e eeuw en komt uit China.

"Een lohan is een volgeling van Boeddha, heeft geestelijke volmaaktheid bereikt en bewaart de boeddhistische wet tot de komst van boeddha van de toekomst.

Een lohan leeft niet onder de mensen, maar als kluizenaar in de bergen. Bovendien heeft hij bovennatuurlijke krachten. Zo kan hij van grootte veranderen en alles horen en zien. Er zijn achttien verschillende lohan. Dit is Ajita. In volledige concentratie luistert hij naar het lezen van een soetra, een geschrift dat de leer van Boeddha overbrengt."
Bron: Rijksmuseum Amsterdam.

Wat een volmaakte rust gaat er uit van dit beeld!
Het kan niet anders of het is gemaakt door een lohan zelf.

Het Laatste Avondmaal

Er is een hoop te doen geweest over dit schilderij van Marlene Dumas (1953).

"Tijdens het Laatste Avondmaal deelde Christus brood en wijn, symbolen van zijn lichaam en bloed. Zo kondigde hij zijn kruisdood aan, maar ook dat hij in zijn volgelingen zou voortleven, tussen wie hij eeuwenlang werd afgebeeld.

Dumas nam de vrijheid een eenzame, lege gestalte van hem te maken boven wiens hoofd zich nieuw leven aftekent in een "wolk" van foetussen."
Olieverf op doek, 1985-1991

Binnenbaan

Als je in de hal van het Rijksmuseum bent, dan ziet het er zelfs binnen uit alsof je over een  grote ijsvloer loopt.

Een Oude Meester anno 2014.

Winterlandschap met schaatsers

Dit zou ook de titel geweest kunnen zijn van de foto van het Rijksmuseum van gisteren.

Die Oude Meesters konden er ook wel wat van. Zoals met dit schilderij uit 1608 van Hendrick Avercamp (1585-1634).

De toelichting vermeldt: "Door het hoge standpunt is het schilderij een staalkaart van menselijke - en dierlijke - activiteiten tijdens een strenge winter. Honderden mensen zijn op het ijs te vinden, de meeste voor het vermaak, andere zijn uit bittere noodzaak aan het werk.

Avercamp schuwt het lugubere detail niet: links op de voorgrond doen kraaien en een hondje zich tegoed aan het karkas van een doodgevroren paard."

Elders op het "internet" las ik. "De schilderijen van Avercamp geven ons een uitgebreide kijk op zijn eigen tijd, maar niet zonder een flinke dosis humor. Midden op het meer is een man zojuist gevallen en ligt languit op het ijs. Geheel links, bij de huizen, zijn maar liefst twee poepende mannen te zien: een detail dat ook Pieter Breughel de Oude (1525-1569) in zijn schilderijen terug liet komen. Ook is in de hooiberg een verliefd stelletje waar te nemen dat zich in het geheim heeft teruggetrokken. Deze "grapjes" en de weergave van het dagelijks leven maakten de schilder in zijn eigen tijd erg geliefd."

(Tip: door op de foto te klikken kunt u hem vergroten.)

Oud-Hollandsch

Het komt een beetje oud-Hollandsch over.

Maar ik denk dat dit plaatje het voor de toeristen wel erg goed doet.

Museumtrap

Het zal u waarschijnlijk niet verbazen dat ik me ook nog even bezig heb gehouden met het trappenhuis in het Rijksmuseum.

Gewelf

De gewelven in de vele hallen van het Rijksmuseum zijn ook heel bijzonder.

Keurig versierd met diverse steentjes en beschilderingen. Bij de verbouwing heeft men er hele bloempartijen bij geschilderd.
In het centrum zit een aparte knop. Het lijkt op een davidsster, maar er zit een extra "balk" in, en een slinger. Ik heb geen idee wat daarvan de diepere betekenis is.

Design

Ik vind dat de architect van de verbouwing van het Rijksmuseum in Amsterdam er echt een design-ontwerp van heeft gemaakt.

Het kostte overigens enige tijd om deze foto te maken. Het is er een enorme drukte en er liepen voortdurend mensen door mijn beeld. Maar ja, om daar nu wat van te zeggen, ...

Toegang

Laat ik maar beginnen bij de toegang tot het Rijksmuseum in Amsterdam, bijvoorbeeld tot het Aziatisch Paviljoen.

De bruine poortjes links en rechts leiden tot twee andere tentoonstellingszalen.
Het ziet er allemaal spic-en-span uit na de verbouwing. Dat mag ook wel voor € 375 miljoen.

Lijnenspel

Vandaag met de Fotogroep Putten naar het Rijksmuseum in Amsterdam.

Ik ben van plan ook een beetje op de architectuur van het gebouw te gaan letten. De architect heeft er bij de verbouwing binnen een heel lijnenspel van gemaakt.

Kaal

Het komt met deze foto natuurlijk wat kaal over, maar ik heb gisteren de honderduizendste bezoeker van dit Blog mogen kunnen verwelkomen. Zie de sitemeter links onderaan.

Daar hoort natuurlijk een bloemetje bij, of zo, maar ik weet niet wie het is. Iemand met een Planet-adres. Mocht iemand zich melden dan stuur ik met plezier een afdruk van één van de foto's van dit Blog, naar keuze.

Groene soep

Op de zandverstuiving in Kootwijk, en dat zal overigens op meer zandgronden het geval zijn, komt steeds meer begroeiing. Ik kan mij herinneren dat dat op de Hoge Veluwe ook het geval was.

Er zijn bovendien hele stukken met een felgroene algencultuur. Nat en koud. Alsof er een soort groene soep over het land is uitgegoten. Misschien dat het wel weer verdwijnt als het warmer wordt, maar het komt mij toch niet zo gezond over. Gevolg van de klimaatontwikkeling?

Zandtrap

Ik heb van het bezoek van vorige week aan het Kootwijkerzand natuurlijk ook weer een leuk trapje overgehouden.

Nummer 110 als ik goed heb geteld.

CBB vraagt vrijwilligers

Sinds een jaar of vier ben ik vrijwilliger bij de CBB, de blindenbibliotheek in Ermelo, als "inlezer".

Eén keer per week zit ik in een opnamestudio en lees ik een tijdschrift, een krant of een boek voor. Die ingelezen lectuur wordt uitgeleend op een speciale CD aan mensen met een (visuele) leeshandicap. Zonder de hulp van de CBB hebben zij geen toegang tot de informatie uit een krant, tijdschrift of boek, zoals wij dat hebben.

Ik doe dat nu een aantal jaren, een dagdeel per week. Dat is te overzien.

De CBB heeft mij gevraagd om in mijn kennissenkring rond te kijken of ik mensen ken die dat ook best zouden willen. Het is best leuk werk en bovendien heel nuttig en daarom zet ik deze oproep op mijn Facebook-pagina en mijn Blog.

Als je interesse hebt en niet verder dan 25 km vanaf Ermelo, of één van de andere opnamestudio's woont, bel dan even naar de CBB, afdeling Vormgeving, tel. 0341-565 473

of mail naar vormgeving@cbb.nl. Meer informatie is te vinden op www.cbb.nl/vrijwilligers.

Als je andere mensen dit bericht wil laten lezen, wil je dit dan met hen delen?

Kinderspel

Ik heb al een tijdje deze foto in mijn map zitten.
Jaren geleden hebben wij een aantal Unicef-puzzels aangeschaft voor de kinderen. Op dat moment realiseerden wij ons niet dat ze later ook nog eens van pas zouden komen.

Puzzels leggen blijft een fascinerende bezigheid. Je kunt er helemaal in op gaan. Het beste overzicht heb je als je met zijn allen boven op tafel zit.

Ingetogen

Voor vandaag even een wat meer ingetogen foto.

Ik heb al eens eerder een paar foto's uit deze serie laten zien. Macro-fotografie is niet zo eenvoudig, maar past wel goed bij sommige gelegenheden.

De Zielenvisscherij

Op deze zondag in de maand van de spiritualiteit een interessant schilderij uit het Rijksmuseum:

"De Zielenvisscherij" van Adriaen Pietersz van der Venne (ca. 1589-1662). Het informatiebord in het museum vermeldt:

"Links staan de protestantse Noord-Nederlanders, rechts de rooms-katholieke zuiderlingen. In de brede rivier die hen scheidt, vissen beide partijen naar zielen. De vangst van de protestanten overtreft die van de katholieken. Bovendien schijnt links de zon en staan de bomen in het blad. Het is een verwijzing naar een psalmtekst: de ware gelovige is als een boom die vrucht draagt en waarvan de bladeren niet verdorren."

Op het schilderij zelf is op een koperen plaatje de volgende tekst aangebracht : 
"De zielenvisscherij geschilderd in 1614 tijdens het twaalfjarig bestand. Allegorie op de wedstijd  tusschen calvinisten, katholieken en lutheranen. De rivier scheidt de gereformeerde noordelijke Nederlanden en het katholieke zuiden. Links de protestantsche gemeenschap met Prins Maurits. Rechts de katholieke wereld met Albertus en Isabella."

We zijn inmiddels precies 400 jaar verder. Ik geloof niet dat het nog een wedstrijd is, maar veel toenadering is er ook niet gekomen. Desondanks wens ik u, protestantse en rooms-katholieke broeders en zusters, een goede en gezegende zondag.

Ribbelwolken

Sinds vorige week, toen weerman Marco Verhoef op het journaal uitlegde wat dit zijn, weet ik het ook: ribbelwolken, ofwel: cirrocumulus.

Het is het gevolg van een verticale windschering, dat wil zeggen dat de windsnelheid met de hoogte toeneemt, bij een relatief hoge luchtvochtigheid. Vaak een teken dat het weer gaat veranderen.

Ruimte

Je hebt daar op het Kootwijkerzand dus echt nog de ruimte.

Als je even verder loopt dan de paar honderd meter vanaf de parkeerplaats, dan kom je geen mens meer tegen. Nou ja, bijna niet dan.
En dat in ons overbevolkte Nederland.

Lente

Vorig jaar heb ik zo rond deze tijd in januari zeker twee keer per week het straatje sneeuwvrij moeten vegen.

Dat was wat anders dan wat we nu hebben. Het is de laatste tijd compleet lente!

Zondag zijn we daarom maar eens naar het Kootwijkerzand gereden voor een flinke wandeling. En we waren niet de enige die van het prachtige weer en van de prachtige stuifduinen genoten.

Elvis de Pelvis

In onze jeugd zag de wereld er eigenlijk veel overzichtelijker uit dan tegenwoordig.

Neem nou de muziek. Je was òf voor de Beatles, òf voor de Rolling Stones. En zo was er ook de keuze: òf Cliff Richard, of Elvis Presley.
Dat was duidelijk. Men wist dan waar je stond.

Maar ja, die tijd is allang voorbij. Ik hou dat allang niet mee zo bij. Maar ik weet nog wel dat Elvis op 8 januari jarig was. Hij is slechts 42 jaar oud geworden, maar zou, als hij nog leefde, vandaag 79 zijn geworden.
In oktober 2011 heb ik in het Louwman Automobielmuseum in Den Haag nog eens deze foto van een foto van hem gemaakt. Een tijdbeeld.

Even checken

Ja, als je zo'n smartphone hebt moet je natuurlijk wel regelmatig even checken of er nog berichten zijn. Ook al zit je in het Rijksmuseum.

Maar, ik geef het onmiddellijk toe, ik heb er natuurlijk ook één. En het is wel ontzettend handig, vooral als je, zoals in het Rijksmuseum het geval is, ook nog eens gratis Wifi hebt.

Driekoningen

Als wij in Amsterdam zijn moeten we ook altijd even langs het Begijnhof.

Na het bezoek aan het Rijksmuseum eind december kwam dat voor vandaag goed uit, want in de Begijnhofkerk stond het kerststalletje er nog met de drie koningen.
Nou ja, stalletje, het zijn haast levensgrote beelden.

Opnieuw

En opnieuw is er een knop uitgekomen en het is nog steeds niet de laatste.

Wonderlijk, zoals zo'n bloem kan teren op zo'n bol. Fijne zondag!

Voldaan

Voldaan. Dat is het eerste woord dat me te binnen schiet bij dit schuttersstuk van Bartholomeus van der Helst uit 1648.

Dat mag ook wel, want de mannen van de Amsterdamse voetboogschutters vieren feest ter gelegenheid van de Vrede van Munster, het einde van de tachtigjarige oorlog met Spanje. De aanvoerders van de schutterij schudden elkaar de hand als vredesteken en laten de "drinkhoorn" rondgaan.
Op de trommel een gedicht, waar op staat dat de gewapende macht van Amsterdam blij is dat de wapens voortaan kunnen blijven rusten.

Schuttersstukken

In de Eregalerij waar de Nachtwacht hangt zijn meer schuttersstukken te bewonderen.

Zo ook deze van Frans Hals uit 1637: "Officieren en andere schutters van Wijk XI in Amsterdam onder leiding van kapitein Reijnier Reaal en Luitenant Cornelis Michielsz Blaeuw." Ook wel bekend als de "Magere Compagnie".

Het ontstaan van de schuttersgilden gaat al terug tot de 13e eeuw toen de steden verdedigd moesten worden. Na de tachtigjarige oorlog werden deze ongevormd tot burgerwachten. De schutters in de Gouden Eeuw wilden vooral zelfbewust en met autoriteit worden geportretteerd. Zie o.a. de interessante masterscriptie van Astrid Smis uit 2008: "Mannen met baarden".
Maar als je dit vrolijke tafereel ziet, en je vergelijkt het het met het beeld van de ordehandhavers van onze tijd, dan boezemt dit gezelschap toch ook niet bepaald veel gezag in.

Vol verwachting

Vol verwachting kijken we het nieuwe jaar in. Niet wetende wat er voor ons ligt.

Deze mensen weten dat wel. Ze kijken bijna ademloos naar het schilderij van de "Schutters van wijk II onder leiding van kapitein Frans Banninck Cock", beter bekend als de "Nachtwacht" van Rembrandt Harmensz. van Rijn uit 1642.

Hoewel het op zich geen moeite is om iedere dag een nieuwe foto te maken of uit te zoeken uit mijn inmiddels omvangrijke archief, ga ik u er toch al vast op voorbereiden dat er dit jaar, na vijf jaar, een moment komt om te stoppen met dit Blog. Niet omdat ik er geen plezier aan beleef, maar het kost wel tijd en er zijn andere bezigheden die ook aandacht vragen. Ik stop natuurlijk niet met fotograferen, dat is nu eenmaal mijn passie. Maar er zijn ook andere manieren om met fotografie bezig te zijn. Ik heb nog precies niet besloten wat ik ga doen. Ik ben er over aan het nadenken.

Nieuw begin

Een heel Voorspoedig Nieuwjaar gewenst allemaal, met veel heil en zegen!

Toen ik op 23 december een foto plaatste van deze "Amaryllis" merkte ik erbij op dat het bijna gedaan was met hem. Wie schetst mijn verbazing dat er twee weken later gewoon een nieuwe knop uitgekomen is. Zomaar uit het niets, nou ja, uit die bol dus, maar ik heb er helemaal niets voor hoeven doen.

Zo kijk ik ook tegen het nieuwe jaar aan: een nieuw begin, met nieuwe mogelijkheden, aanvankelijk verborgen in de knop, maar, eenmaal uitgekomen, toont het hopelijk ook zijn onvermoedde pracht.
Moge het nieuwe jaar ook voor u zo mooi uitkomen als deze amaryllis.