Lake District 2016

Lake District 2016

zaterdag 31 juli 2010

Chez-Ossenvoort


Ik veronderstel dat de plaatselijke middenstand van Ootmarsum wel vaart bij de bekendheid van een kunstenaar als Ton Schulten.

Natuurlijk, het stadje is op zich al aantrekkelijk en trekt sowieso al veel bezoekers, maar ik denk dat het ook veel te danken heeft aan de investeringen die Ton Schulten heeft gedaan, alleen al door de renovatie van de diverse panden die hij in de loop der jaren heeft aangekocht.

Dat is voor de andere ondernemers natuurlijk mooi meegenomen.

vrijdag 30 juli 2010

Chez-Moi


De afgelopen dagen heb ik al genoeg reclame gemaakt voor Ton Schulten, kunstenaar te Ootmarsum, en zijn galerie: "Chez-Moi".

Ik heb hier eigenlijk niet zoveel aan toe te voegen.

Het enige dat ik nog zou kunnen melden is dat er bij de galerie ook een leuke beeldentuin is met een aantal verrassende kunstwerken. Zoals dit fraaie badtafereel.

Er staat geen bordje bij.
Zou dit ook Chez-Moi heten?

donderdag 29 juli 2010

Ton Schulten


Wie Ootmarsum bezoekt kan niet om "Ton Schulten" heen.

Hij is een voormalig reclame-man. Begin jaren '90, na een ongeluk dat hem bijna fataal is geworden, besloot hij zich volledig te wijden aan het schilderen.
Zijn stijl, bekend om zijn landschapsmozaieken, kenmerkt zich door veel en intensief kleurgebruik, maar er is ook altijd een lichtpunt in te ontdekken. Het heeft inmiddels een eigen naam: het consensisme.

Ton is een zeer gedreven kunstenaar, werkt vooral 's nachts, en heeft een enorme productie.
Zijn reclame-achtergrond verloochent hij niet, gelet op de manier waarop hij zich presenteeert. Naast een eigen museum heeft hij een internationale galerie "Chez-Moi" waar hij zijn kunstwerken en dat van anderen verkoopt.

Wie het museum en/of de galerie wil bezoeken doet er goed aan te beginnen met de videopresentatie in het museum. Het duurt een half uur maar is beslist de moeite waard.

woensdag 28 juli 2010

Ootmarsum


"Ootmarsum" is een stad.
Vergis je niet, noem het geen plaatsje en zeker geen dorp, het is een stad. Zo werd ons voorgehouden bij de plaatselijke VVV.
Rond het jaar 1000 was het één van de grootste parochies van Twente en in het jaar 1300 kreeg het stadsrechten.

En, ere wie ere toekomt: het stadje mag er best zijn.
Of nog sterker gezegd: het is er fantastisch!
Gezellig, met allerlei terrasjes en leuke winkeltjes. Overal in het dorp heeft men beelden neergezet en het wemelt er van de galerieën.
Het is een echte kunstenaarsstad.

Niet in de laatste plaats zal dat te danken zijn aan Ton Schulten, zoon van de bakker uit Ootmarsum zelf.
Hij heeft zich ontwikkeld tot een vooraanstaand kunstenaar met een geheel eigen stijl en met een eigen museum. In de loop van de tijd heeft hij heel wat panden gekocht en op laten opknappen waarin hij zijn eigen werk, maar ook dat van anderen tentoonstelt en verkoopt.

Kortom, aanbevolen dus.

dinsdag 27 juli 2010

Schoon Licht


Om te fotograferen is het licht 's morgens duidelijk het mooist.
Er zit nog geen vervuiling in de lucht. De kleuren zijn sprankelender en frisser en het beeld komt daardoor ook veel scherper over.

Als dat zo is, en u moet dat maar even van mij aannemen, zou het dan ook zo zijn dat wij de werkelijkheid door onze ogen altijd wat vertroebeld zien?
Dat pleit er dan voor om, als we de dingen echt helder willen krijgen, vroeg op te staan.

Dus: vroeg uit de veren en met de kippen op stok, en de wereld ziet er op eens veel minder problematisch uit.
Misschien komt het met het kabinet dan ook nog wel goed.

maandag 26 juli 2010

Hevig


Het ging er op een gegeven moment toch wel hevig aan toe op 10 juli.

Bomen omver, tenten weggewaaid en zelfs hele caravans in de sloot. Dat laatste is ons gelukkig bespaard gebleven, maar achteraf gezien is dat eigenlijk puur geluk. We stonden gewoon toevallig 40 kilometer verder.

Toch zie je maar hoe kwetsbaar we eigenlijk zijn en wat voor een enorme kracht de natuur heeft. Deze boom was weliswaar ziek, maar we hebben ook andere gezien die gewoon als luciferhoutjes geknakt zijn.

Je moet er toch niet aan denken dat ....
Je kunt daar weinig aan doen. Dat is de natuur.

Waar je wel wat aan kan doen is het veilig organiseren van een dance-feest. Daarvan stond vanmorgen in Dagblad Trouw dat mensen tijdens de Love Parade 2010 in Duisburg dubbelklapten als "Luciferstokjes".

Afschuwelijk!
Mijn deelneming.

Toeten en blazen


Het terrein van "Het Stift", voor de Kerk en Restaurant "De Stiftsschuur", leent zich bij uitstek voor evenementen. Zeker als het goed weer is kun je er een fantastische middag beleven, zoals hier op 4 juli tijdens het Midzomerconcert.

En ook al is de muziek van de St. Remigius Harmonie uit Weerselo niet helemaal je smaak, dan nog kun je genieten van de mensen en de sfeer, onder het genot van een kopje koffie, een glaasje of een heerlijke pannenkoek.

Op en top vakantie.

Er komen nog meer van dit soort dagen, zoals bijvoorbeeld de "Trekzakdag" op 15 augustus.
Voor meer informatie zie de "Evenementenkalender" .

zondag 25 juli 2010

Het Stift


Eén van de unieke plekjes in Twente is "Het Stift". Het bestaat al sinds 1142, is een klooster geweest en was later een religieuze gemeenschap voor rijke freules.

Het bestaat momenteel uit niet meer dan een kerkje, een pastorie, een oude school, een restaurant en een paar huizen.
Het is een fantastisch plekje, idyllisch gelegen als een soort openluchtmuseum-in-het-klein.

Het toeval wil dat ds. Anne van der Meiden en Herman Finkers er hun bijdrage startten voor de uitzending "God in de Lage Landen" van 4 juli j.l. met een pleidooi voor de Twentse cultuur en vooral de Twentse bijbel.

De mensen in deze streek zijn overigens voornamelijk rooms-katholiek. Daar is nog al eens strijd over geleverd. Na de 80-jarige oorlog werden de katholieke Spanjaarden verdreven, maar de protestanten waren numeriek in de minderheid. Dat is later weer hersteld. Lodewijk Napoleon bijvoorbeeld gaf de Grote Kerk van Ootmarsum weer terug aan de katholieken. In ruil daarvoor kregen de protestanten in 1809 een zgn. "waterstaatskerkje".

Dit kerkje van Stift herbergt tot de protestantse gemeenschap van Weerselo.
Een "echter" stukje Twente dan dit is er niet.

zaterdag 24 juli 2010

Christophorus


Vandaag is het de "heiligendag" van Christophorus. Een aantal eeuwen geleden was dit voor velen één van de belangrijkste heiligen, maar de RK-kerk heeft hem van de heiligenkalender gehaald omdat hij niet echt bestaan zou hebben.

Nog altijd heeft "Camphill Gemeenschap Christophorus" in Bosch en Duin bij mij een speciaal plekje, ook al is het tegenwoordig een onderdeel van De Amerpoort.

Het verhaal van deze heilige is meer dan alleen de herinnering aan de goede tijd die ik met de mensen van Christophorus doorbracht. Het staat symbool voor de belofte van het Christuskind om ons te vergezellen op onze reis. (Voor het verhaal van Christophorus verwijs ik naar mijn Blogbericht van "12 februari 2009".)
Maar het is ook een opdracht. Een opdracht om dienstvaardig in het leven te staan. Vooral tegenover en voor die mensen die kwetsbaar zijn.

(Ikoon: "Ikonenpagina" Marja Benschop-Smit)

vrijdag 23 juli 2010

In het begin was er niemand


Scheppingsverhalen zijn van alle tijden en van alle culturen.
Het verhaal van Genesis dat ik gisteren citeerde is er maar één. Mineke Schipper heeft in haar boek: "In het begin was er niemand" (Uitgeverij Bert Bakker, 2010) veel oorsprongsverhalen verzameld en ging zo op zoek naar de vraag waar de eerste mensen vandaan komen.
Dit verhaal komt van de Ahom-Buranji, Zuid Azië:

"In het begin waren er geen goden en geen mensen. Het water van de oceaan omarmde de leegte. De aarde en de hemel bestonden nog niet. Er was geen lucht en er waren geen dieren. Er waren nog geen heersers en dienaren, er wateren geen landen en geen levende wezens.
De zon, de maan en de sterren bestonden evenmin.
Er was alleen één Almachtige, de Grote God, die in het luchtledige hing als een bijenzwerm in een korf. Hij had geen hoofd, geen mond om te spreken en geen benen om te lopen. Hij leek meer op een homp vlees die in de lucht hangt. God bedacht dat hij beter van vorm kon veranderen, want wie zou zijn naam prijzen zolang hij er zo uitzag? Dat veranderingsproces nam veel tijd.

Toen God zijn ogen opendeed en om zich heen keek, was er niets wat er aantrekkelijk uitzag. Uit zijn borst schiep hij de godheid Khun Thiw Kham. Zodra Khun Thiw Kham geschapen was, knielde hij voor de Almachtige en wachtte met eerbiedig samengevouwen handen op orders. Hij kon nergens op leunen of zitten. Er was nog helemaal niets. Geen zon die opging en geen daglicht dat scheen.

God schiep de aarde, een schildpad om de aarde te ondersteunen, en een grote slang die opgerold om de schildpad heen ging liggen. Toen schiep God een Godin en nam haar tot echtgenote. Zij paarden en de godin legde vier eieren. Toen de eieren barstten kwamen er vier zonen uit."

Uiteindelijk komen dit soort verhalen steeds op het zelfde neer: Je kijkt om je heen, je ziet de aarde, de zon en de rest van het heelal, en je vraagt je af: Hoe komt dat hier en waar kom ik vandaan? In dit verhaal uit het ei dus.
Een boeiend boek om te lezen als je je scoop eens wat wilt verbreden.

donderdag 22 juli 2010

Woest en ledig


"Genesis 1":

"In den beginne schiep God de hemel en de aarde. De aarde nu was woest en ledig, en duisternis lag op de vloed, en de Geest Gods zweefde over de wateren.
En God zeide: Er zij licht; en er was licht. En God zag, dat het licht goed was, en God maakte scheiding tussen het licht en de duisternis. En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht."

Dit zijn zo van die gedachten die bij me opkomen als ik 's morgens vroeg door dit landschap loop.
Ik weet het natuurlijk niet, ik was er niet bij, maar dit zou de sfeer geweest kunnen zijn van die eerste tijd. Tegelijk weet ik dat dat natuurlijk onzin is. Ik zie duidelijk een heggetje. Bovendien zou God dan zelf die paaltjes geslagen moeten hebben want in den beginne waren er nog geen mensen. Die kwamen pas later.
Maar of de natuur er na Adam en Eva altijd op vooruit is gegaan...?

woensdag 21 juli 2010

Goedemorgen


Zo'n deken over het land zie je niet iedere morgen.

Ik bedoel niet te zeggen dat ik er altijd te laat voor ben of er geen oog voor heb. Nee, het hangt dus af van de weersomstandigheden: heeft het de avond ervoor geregend of niet, hoe was de nachttemperatuur, de luchtvochtigheid, etc. Ongetwijfeld zal Erwin Krol er een fantastische verklaring voor weten te geven.
Er zijn verschillende dagen daarna geweest waarop ik er opnieuw op uit wilde trekken, maar ik heb het niet meer terug gezien.

Overigens is de mist van korte duur. Zodra de zon opkomt lost het op en na een uurtje is het zo goed als verdwenen. Dus iedereen die op 6 juli 2010 na 5.23 uur opstond heeft dit gemist. Jammer.

Maar, niet getreurd. Voor hen heb ik deze foto gemaakt: Goedemorgen.

dinsdag 20 juli 2010

Deken


Er zijn van die dagen dat, voordat de zon opkomt, de ochtendmist nog als een deken over het landschap ligt.
Zelfs het vee wacht rustig af tot het wonder van de zonsopgang zich weer gaat voltrekken.

Je kunt als het ware de stilte voelen en aanraken.
Totdat straks één vogel de eerste zonnestraal ontdekt en dan barst er binnen een kwartier een heel concert los.

Het begin van een nieuwe dag.

maandag 19 juli 2010

De morgenstond...


...heeft goud in de mond.

Normaal gesproken ben ik niet zo'n vroege opstaander. Dat wil zeggen: vijf uur is echt een uitzondering, zeker in de vakantie. Maar als je het wel doet, dan krijg je ook wat: een ontdekking van prachtig, warm licht, als voorbode van een buitengewoon mooie dag.

Overigens stond ik er versteld van hoeveel mensen er 's morgens om bijvoorbeeld half zes al in de auto zitten. Gelukkig hoefde ik dat niet en kon ik voor een rustige ochtendwandeling met de camera op pad om in het Twentse landschap te genieten van het goude ochtendgloren.

Ik kreeg de neiging om zachtjes te gaan zingen:

"Wordt wakker, 't zonnetje is al op. De bloemen ...", of:
" 't Zonnetje schijnt zo heerlijk schoon. 't Vogeltje .... ", in canon dan, maar dat gaat een beetje moeilijk in je eentje. Het gekke is dat als je dat niet hardop doet, maar in je hoofd, dat het dan wel lukt.

zondag 18 juli 2010

Dramatisch einde


Een heroïsch gevecht was het.

De partijen stonden lijnrecht tegenover elkaar, met verhitte koppen. Het vuur spatte er af en toe af.
De hele bevolking leefde mee. Regeringsonderhandelingen werden onderbroken. Zelfs een "pastoor" smeekte om een zegen. (Maar werd door het bisdom uiteindelijk wel van zijn taak ontheven.)
Dan weer was de ene partij aan de overhand en leek de strijd te beslechten, dan weer de andere.
Langzamerhand pakte donkere wolken zich samen en naderde het einde van het gevecht.

Uiteindelijk zakte de zon, tegen de achtergrond van een oranjegekleurde hemel, achter de horizon en werd het donker.
Spanje - Nederland 1 -0.

Ik ben weer terug van een fantastische vakantie in Twente.
Morgen gaat de zon weer op en over vier jaar is er weer een WK.