...heeft goud in de mond.
Normaal gesproken ben ik niet zo'n vroege opstaander. Dat wil zeggen: vijf uur is echt een uitzondering, zeker in de vakantie. Maar als je het wel doet, dan krijg je ook wat: een ontdekking van prachtig, warm licht, als voorbode van een buitengewoon mooie dag.
Overigens stond ik er versteld van hoeveel mensen er 's morgens om bijvoorbeeld half zes al in de auto zitten. Gelukkig hoefde ik dat niet en kon ik voor een rustige ochtendwandeling met de camera op pad om in het Twentse landschap te genieten van het goude ochtendgloren.
Ik kreeg de neiging om zachtjes te gaan zingen:
"Wordt wakker, 't zonnetje is al op. De bloemen ...", of:
" 't Zonnetje schijnt zo heerlijk schoon. 't Vogeltje .... ", in canon dan, maar dat gaat een beetje moeilijk in je eentje. Het gekke is dat als je dat niet hardop doet, maar in je hoofd, dat het dan wel lukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten