Typisch Hollands

Wij zeggen wel typisch Hollands, maar eigenlijk komend de tulpen niet uit Nederland maar uit Turkije. Maar die koeien zijn volgens mij wel echt Hollands. Of niet..?

Mooi geel

Mooi geel, strak blauwe achtergrond. Een prachtdag voor een prachtbloemetje.

Startracks

Het was een heldere nacht van zondag op maandag. Niet koud. Een mooie gelegenheid om de sterren weer eens te bewonderen. Ik ben daarvoor om twaalf uur naar de Schaapskooi in Ermelo gereden. Een prachtige donkere plek. Het geluid van schapen en een knorrend zwijn op de achtergrond. Dit is een compilatie van 40 foto's die zijn samengevoegd met het programma StarStaX. Met tussenpozen van 3 seconden steeds dertig seconden belicht.
Centraal staat de Poolster, die onbewogen aan de hemel staat. Daaromheen cirkelen de overige sterren. Of beter gezegd, de aarde draait en daarom lijkt het alsof de sterren om de poolster heen draaien.
Het bijzondere van deze tijd is dat je nu geen vliegtuigen ziet daar storend doorheen vliegen.

Karig

Beetje karige Koningsdag vandaag. Nog nooit meegemaakt en het zal ons nog lang heugen.

Puur natuur

Puur natuur. Niks aan toe te voegen. En het trekt zich nergens wat van aan. Ook niet van Corona.

Hoogste lied

Corona of niet, deze kwikstaart zingt gewoon het hoogste lied. Hé, dat rijmt.

Fris groen

Na al die zwart-wit foto's kan ik het toch niet laten om ook even een plaatje te laten zien van het frisse groen in de bossen. Fantastisch toch?

Uitdaging zwart-wit 10

Mijn laatste uitdaging in Zwart-wit voor deze keer. Niet genomen met mijn Yashica-D 6x6, maar "gewoon" met mijn spiegelreflex Nikon D800.

Voor dat de corona uitbrak hebben we afgesproken tijd ge gaan besteden aan low-key fotografie. Foto's van een object in een donkere omgeving met net genoeg licht om het zichtbaar te maken.

Dit is een eerste poging.

Uitdaging zwart-wit 9

Het sprankelende voorjaarsgroen in het Speulderbos bij Drie heeft natuurlijk wel wat, maar ook in zwart-wit ziet dat er nog best fris uit.

Uitdaging zwart-wit 8

Ook dit is een bekend plaatje voor iedereen die wel eens in Putten op vakantie is geweest: kasteel Oldenaller.  Ik heb het vaker gefotografeerd, maar nog nooit met mij Yashica-D 6x6 analoog.

Uitdaging zwart-wit 7

Kasteel De Vanenburg. Een prachtig monument in Putten. Tegenwoordig opgesteld als restaurant, als er tenminste geen corona is. En er worden regelmatig prachtige concerten georganiseerd.

Uitdaging zwart-wit 6

Gisteren was het 75 jaar geleden dat Putten werd bevrijd. Een oorlog die hier in Putten grote, je kunt wel zeggen onwisbare sporen heeft nagelaten. Na de aanslag in oktober 1944 werden 659 mannen weggevoerd, waarvan er na de bevrijding slechts 48 terugkwamen.
Sinds 1949 staat dit beeld symbool voor het verdriet van de achtergebleven vrouwen.

Uitdaging zwart-wit 5

Met alle respect voor de gemeente Putten, maar ik denk dat dit meer past bij de ambitie van "Putten, Bomendorp".

Uitdaging zwart-wit 4

Bijschrift toevoegen

De uitdaging op FB is om foto's te maken in zwart-wit, zonder commentaar en zonder mensen. Wel dat laatste is wel gelukt. Maar ik ben blij dat ik hier wel commentaar mag leveren. Ik erger mij al een tijdje mateloos aan het initiatief van de gemeente iets te doen aan de bomen in het dorp.
Dit is nu het centrale dorpsgezicht van Putten. Op de achtergrond het voor ruim 10 miljoen euro verbouwde gemeentehuis. Achter het gemeentehuis, hier niet zichtbaar, heeft men op de parkeerplaats alle bomen rigoureus gekapt. Eén grote kaalslag. Ik vrees dat men dat hier ook gaat doen. Maar volgens de berichten blijft dit eerst tot het najaar zo staan. Een aanfluiting!
En dat voor een dorp dat zich "Putten, bomendorp" durft te noemen. Beschamend!

Uitdaging zwart-wit 3

Ik was er al weer een tijdje niet geweest. De uitdaging zwart-wit van FB was aanleiding om nog eens naar Kasteel Oldenaller te gaan. Vorig jaar stond het kasteel in de steigers. Ziet er nu weer prima uit.

Uitdaging zwart-wit 2

De uitdaging zwart-wit van FB was aanleiding om nog eens naar Kasteel Oldenaller te gaan. Altijd leuk om daar in de tuin te wandelen. Ik heb het idee dat ze het aardig aan het opknappen zijn, bomen gekapt, paden vernieuwd. Ziet er weer prima uit.

Uitdaging zwart-wit 1

Deze week de uitdaging aanvaard op FB om tien dagen lang tien zwart-wit foto's te plaatsen. Het was aanleiding om weer eens in de doka te duiken en het ouderwetse handwerk weer eens op te pakken. Dat wil zeggen fotograferen met een rolletje, weet u nog wat dat is? Ontwikkelen met drie chemische baden: ontwikkelaar, stopbad en fixeer. En vervolgens het negatief laten drogen in een stofdichte ruimte. Nou ja, tegenwoordig is retoucheren zo gemakkelijk dat ik het met dat laatste ook niet zo nauw meer neem.
Dan na het drogen het negatief inscannen in de computer en bewerken met Lightroom. Met dit resultaat. Ik moet eerlijk bekennen dat de techniek misschien iets beter kan. Ik heb een T-Max400 rolletje van Kodak een stop overbelicht om vervolgens iets korter te ontwikkelen, zoals ik het vroeger heb geleerd. Maar ik heb nu Amaloco AM74 ontwikkelaar gebruikt en dat was nieuw voor me. Maar goed. Het werkt nog steeds en het is ook weer leuk om te doen.
Ik ben voor de gelegenheid een rondje gaan doen in Putten en ben begonnen bij landgoed Oud-Groevenbeek. Een geliefde plek voor wandelaars.

Uitdaging zwart-wit

Ik heb  de uitdaging aangenomen van Riet Agterhuis om op Facebook tien dagen lang foto's te plaatsen van mijn dagelijks leven. Geen mensen.
Vervolgens mag ik iedere dag weer iemand anders uit dagen.

Op Facebook mag er geen uitleg bij. Maar misschien mag dat hier wel.

Ik ga proberen dat analoog te doen. Ik heb toevallig een paar weken geleden wat chemicaliën gekocht omdat ik nog een rolletje had liggen wat ontwikkeld moest worden van ons uitje naar het Openluchtmuseum in Arnhem. Ik heb daar met deze camera gefotografeerd. Dan heb je gelijk bekijks en ben je eigenlijk zelf ook onderdeel van het museum.

Ik ben van plan de komende week ons dorp Putten eens rond te gaan. Wie weet wat voor moois ik tegen kom.

Pasen

Het is Pasen: De Heer is waarlijk opgestaan!
Het gaat dit allemaal anders. Geen vrolijke kerkdienst, maar een digitale dienst, op afstand. Geen bloemen uit Holland bij de Paus. Geen familiebezoek. Geen motortochtje. Alles op anderhalve meter afstand.
Toch is het goed om het Paasfeest te vieren, want de corona gaat voorbij. Het wordt voorjaar, de bloemen komen uit, de zon schijnt, de vogels zijn nesten aan het bouwen en de bijen doen ijverig hun best om honing te verzamelen. De natuur blijft, doet het zelfs beter dan ooit. Er is hoop, hoop op nieuw leven!

Stille Zaterdag

Op weg naar Pasen

Deze foto spreekt eigenlijk wel voor zichzelf. Het is vandaag Goede Vrijdag, de dag waarop we de Kruisiging van Christus gedenken.

Er valt over de foto overigens nog wel wat meer te zeggen.
Het is een foto uit de nalatenschap van mijn schoonvader, Johannes Smit, ooit een enthousiast amateur fotograaf. Via hem kocht ik mijn eerste camera, zo'n 50 jaar geleden en sindsdien is fotograferen mijn tweede natuur geworden.

Het bijzondere van de foto zelf is natuurlijk het feit dat het beeld van de gekruisigde Jezus al een beetje los komt van het kruis.

Toepasselijk voor deze dag: "Op weg naar Pasen".

Witte Donderdag

Witte Donderdag is traditioneel de dag van het Laatste Avondmaal. Jezus breekt het brood en deelt de wijn als teken van zijn lichaam en bloed. Het is zijn offer op Goede Vrijdag om vervolgens na drie dagen weer op te staan met Pasen, het feest van de opstanding, het feest van de bevrijding.

Er zijn talloze afbeeldingen van het Laatste avondmaal. Het bekendst is die van Leonardo da Vinci. Deze afbeelding trof ik aan op het altaar van de Buitenkerk in Kampen. Jezus aan het hoofd van de tafel, met de discipelen erom heen. Opvallend is dat op bijna alle afbeeldingen dezelfde kenmerken terug te vinden zijn, zoals Petrus die met de hand op de borst naar zichzelf wijst, het omgevallen zoutvaatje, de vertwijfelde Judas, en de discussiërende leerlingen rechts. Over al die kenmerken is een verhaal te vertellen, of over te fantaseren, zoals over de leerling zonder baard links van Jezus: Maria Magdalena?

Supermaan

De maan is en blijft altijd een bijzonder fenomeen. Deze foto is van 7 april 2020, 21:30 uur. Deze keer is/was hij heel bijzonder omdat hij heel dicht bij de aarde staat.

De website Scientias legt uit:

"De term ‘supermaan’ werd bedacht door de astroloog Richard Nolle in 1979. Hij definieerde dit als: ‘een nieuwe of volle maan die zich voordoet tijdens zijn dichtste (of binnen 90 procent van zijn dichtste) nadering tot de aarde in een gegeven baan (perigeum)’. In één enkel jaar kunnen er meerdere supermanen aan de nachtelijke hemel verschijnen, vaak een aantal maanden achter elkaar. De afstand van de aarde tot de maan varieert doorgaans tussen ongeveer 357.000 km en 406.000 km. De kortst mogelijke afstand bedraagt 356.400 km."

Kazuifels

De kazuifels hangen er waarschijnlijk in alle kerken momenteel te wachten op betere tijden, op de tijd dat de corona-crisis voorbij is.

Dit plaatje doet mij overigens denken aan de tijd dat ik in 1986 als jong econoom werd aangesteld in Psychiatrisch Ziekenhuis Jan Wier in Tilburg. Ik werd daar de opvolger van de broeder-econoom, die daar jarenlang had gewerkt vanuit de Congregatie van de OLV van Lourdes in Dongen. Onderdeel van het ziekenhuis was ook Huize Overdonk in Dongen.
Ik werd verantwoordelijk voor de materiële zaken van het ziekenhuis, waaronder ook voor de kazuifels in de kapel van Overdonk. Als rechtgeaarde protestant had ik geen idee wat dat waren. Maar daar kwam ik gelukkig snel achter. De medewerkers, maar zeker ook de bewoners, waren gewend aan de katholieke huisregels en wisten mij dat haarfijn te vertellen.

Men verwachte van mij niet anders dan dat ik katholiek was, dus werd ik door sommige bewoners steevast als broeder aangesproken. Een heerlijke tijd. Ik heb er nog jaren met heel veel plezier gewerkt.

Maar goed, de kazuifels hangen dezer dagen dus te wachten op betere tijden. Het is overigens in deze Stille Week niet verkeerd om even stil te staan bij de betekenis van deze week. Een week om stil te staan bij het lijden van Christus en het lijden in deze wereld. Maar het gaat voorbij, dat is zeker, want zondag is het Pasen!

Lege kerken

Veel kerken zien er de laatste tijd op zondag zo uit als deze Buitenkerk in Kampen. Stil en verlaten. ook bij ons in Putten worden er digitale vieringen gehouden. Maximaal tien mensen in de kerk, en dan alleen de mensen die daadwerkelijk een functie hebben in de dienst.
Zo wordt er geprobeerd om op afstand toch verbonden te blijven met elkaar. Uit de reacties blijkt dat dat erg wordt gewaardeerd. Kennelijk hebben mensen juist in deze tijd ook behoefte aan een arm om hen heen, al is dan een digitale, om troost te beschutting te bieden.

Palmzondag

De komende week begint de Stille week weer. De week voorafgaand aan Pasen waarin we stil staan bij het lijden en sterven van Jezus.

Altijd weer een bijzondere week. Zeker in deze tijd waarin er veel mensen aan het corona-virus overlijden. Sommige mensen vragen zich af: had dit niet kunnen worden voorkomen.

Ik denk dat Jezus zelf in zijn tijd dit soort vragen ook wel had. Maar door zijn leven en ook door zijn lijden en sterven heeft hij ons ook laten zien dat er ook nog zoiets is als omzien naar elkaar, liefde en troost voor als het anders loopt dan wij graag zouden willen.

Komende week is een week van bezinning. Ik wens u een Goede Week toe.

Hebbes

Hebbes!

Pootje baden

Water genoeg in de polder. Voor de watervogels dus een heerlijke tijd. Voedsel genoeg.

Mus

Ik moet eerlijk gezegd tot mijn schande bekennen dat ik niet weet hoe dit vogeltje heet. Dat doet mij onmiddellijk denken aan mijn grootmoeder zaliger. Ze is al jaren geleden overleden. Maar ik herinner mij nog heel goed dat zij op oudere leeftijd af en toe bij ons kwam logeren. Het was een tijd waarin alles voor haar met openbaar vervoer moest. Eigen vervoer had ze niet. Ze was nog van de voor-vorige eeuw, geboren 1893. Voor haar was de telefoon nog nieuwigheid.

Hoewel men in die tijd ongetwijfeld dichter bij de natuur leefde dan wij dat tegenwoordig doen, wist ze daar toch heel weinig vanaf. Als wij tijdens een zondagse wandeling in het park vogels zagen en wij aan haar vroegen wat voor vogel dat was, was steevast haar antwoord: een mus.
Ik denk toch dat ik iets van haar heb geleerd.

Eénpoot

Ik heb hier echt niks weggefotoshopt. Hij stond daar gewoon op één poot. Met ring nota bene. Ik dacht even dat hij misschien slachtoffer was geworden van een roofdier of zo. Maar gelukkig viel het mee. Een grutto kan kennelijk zijn poot helemaal onder zijn veren wegwerken. Even later liep hij tweebenig gewoon verder.