Kazuifels

De kazuifels hangen er waarschijnlijk in alle kerken momenteel te wachten op betere tijden, op de tijd dat de corona-crisis voorbij is.

Dit plaatje doet mij overigens denken aan de tijd dat ik in 1986 als jong econoom werd aangesteld in Psychiatrisch Ziekenhuis Jan Wier in Tilburg. Ik werd daar de opvolger van de broeder-econoom, die daar jarenlang had gewerkt vanuit de Congregatie van de OLV van Lourdes in Dongen. Onderdeel van het ziekenhuis was ook Huize Overdonk in Dongen.
Ik werd verantwoordelijk voor de materiële zaken van het ziekenhuis, waaronder ook voor de kazuifels in de kapel van Overdonk. Als rechtgeaarde protestant had ik geen idee wat dat waren. Maar daar kwam ik gelukkig snel achter. De medewerkers, maar zeker ook de bewoners, waren gewend aan de katholieke huisregels en wisten mij dat haarfijn te vertellen.

Men verwachte van mij niet anders dan dat ik katholiek was, dus werd ik door sommige bewoners steevast als broeder aangesproken. Een heerlijke tijd. Ik heb er nog jaren met heel veel plezier gewerkt.

Maar goed, de kazuifels hangen dezer dagen dus te wachten op betere tijden. Het is overigens in deze Stille Week niet verkeerd om even stil te staan bij de betekenis van deze week. Een week om stil te staan bij het lijden van Christus en het lijden in deze wereld. Maar het gaat voorbij, dat is zeker, want zondag is het Pasen!