Lake District 2016

Lake District 2016

maandag 30 november 2009

Geestverruimend


Afgelopen maand was de "Maand van de spiritualiteit". Ik weet eigenlijk niet waarom daar nu speciaal een maand voor uitgekozen is.
Het is net als met al die speciale dagen. Het kan toch niet zo zijn dat je de rest van al die maanden niet met spiritualiteit bezig hoeft te zijn?

Het woord spiritualiteit komt van het latijnse woord spiritus wat geest betekent. Het is iets wat, net als ons lichaam, onlosmakelijk met de mens verbonden is. We leven in een lichamelijke wereld, maar er is ook nog zoiets als een geestelijke wereld.
En dat is niet aan één maand per jaar gebonden. Hoe langer je er mee bezig bent en over na denkt, hoe meer je je bewust bent van wie je bent.

Dat moet je overigens vooral niet verwarren met dat andere begrip "geestverruimend", wat een heel andere betekenis heeft.

zondag 29 november 2009

Brandend Braambos


Brandend Braambos
De aarde zit boordevol hemel
en elke struik, hoe gewoon ook,
staat in lichterlaaie van God.
Maar enkel hij die het ziet
doet zijn schoenen uit.
De rest zit er omheen
en plukt bramen.


"Elizabeth Barrett Browning"
(1806 - 1861)

zaterdag 28 november 2009

Stilte in je hart


"In de stilte is er meer verbondenheid en beleef je meer aan elkaar dan met veel woorden."

Dat is zo maar één van de vele uitspraken van Leo Fijen, eindredacteur godsdienstige programma´s van de KRO, in Putten op 19 november j.l., naar aanleiding van zijn boek "De reis van je hoofd naar je hart".
Ik heb geen aandelen, maar mocht je de komende tijd op het laatste moment nog een cadeautje zoeken dan is dit boek een aanrader. (Niet vandaag kopen natuurlijk, want vandaag is het "Niet-Winkeldag".)

Vanuit de bezoeken die Leo Fijen het afgelopen jaar bracht aan diverse kloosters in Europa, heeft hij samen met o.a. vader abt Korneel Vermeiren van de Koningshoeven in Berkel-Enschot een aantal leefregels geschreven voor het drukke bestaan van alledag:

"Zorg dat je thuis bent op de plaats waar je woont; verzoen je met de aarde; voeg je in het ritme van de aarde; neem het risico om jezelf in de modder tegen te komen; neem afstand om te kunnen leven met het kwaad in jezelf, ...
Maar vooral: zoek de stilte. In de ruimte van de stilte kun je pas echt luisteren naar de diepste stem van jezelf, de ander en God in je eigen hart."

Dit lijkt me wel genoeg stof voor de overdenking van morgen. Misschien zelfs voor de komende maand.

Hy


Nog even een laatste fotootje van het eiland "Iona" (Gaelisch: Ì Chaluim Chille) voor de westkust van Schotland, vroeger ook wel bekend als Hy. Het behoort tot de zogenaamde Binnen-Hebriden en telt zo'n 175 inwoners.

Het is een prachtig, ruig en tegelijkertijd rustig eiland. Het duurt even voor je er bent, maar het beslist de moeite waard, zeker als je je bewust bent van de betekenis die dit eiland heeft gehad voor onze cultuur.

vrijdag 27 november 2009

Iona Community


Sinds 1938 is er op het eiland Iona een actieve oecumenische gemeenschap van jonge christenen, "The Iona Community", die zoekt naar nieuwe vormen van geloofsbeleving:

"Our movement
We are full Members, Associate, Youth and Staff Members, Volunteers and Friends of the Iona Community. What we share, expressed in many different ways, is an experience of the liberating power of Jesus Christ, and a commitment to the personal and social transformation that spring from the vision and values of the gospel.

Members share a common Rule which includes:
- Daily prayer and reading the Bible
- Mutual sharing and accountability for our use of time and money
- Regular meeting together
- Action and reflection for justice, peace and the integrity of creation
Members meet regularly throughout the year in local groups and in 4 plenary gatherings, including a week on Iona."

Deze zomer werd predikant Teun Kruijswijk Jansen in de Iona Abbey als eerste Nederlandse protestant tot officieel lid van de gemeenschap gewijd. Hij gaat niet op het eiland wonen en blijft predikant in Doorn. Aldus een bericht in Trouw met als de kop: "Op het kale Iona overwint het licht".

donderdag 26 november 2009

Sint-Columba


In 563 kwam "Sint-Columba" met twaalf volgelingen uit Ierland naar Iona en stichtte er een abdij. Het eiland lag weliswaar afgelegen, maar Dunadd Fort, het centrum van het Keltische Dalriada lag er niet al te ver vandaan.

Voor de komst van Sint-Columba werden er al Pictische koningen begraven op Iona. Het vroegste christelijk heiligdom op Iona is gesticht door de Ierse missionaris Sint Oran die op Iona stierf aan de pest in 549. Het is mogelijk dat Sint-Columba voor Iona koos omdat het zowel door de Picten als door de Schotten al als een heilige plaats werd gezien.

Sint-Columba en zijn volgelingen bouwden hun eerste kerk ten noorden van de huidige abdij. Op Tor Abb, de heuvel ten westen van de abdij, bevinden zich de enige overgebleven resten van hun nederzetting. Van de eerste elf abten waren er negen bloedverwanten van Sint-Columba.

Iona werd een centrum van het vroege christendom in Schotland. Vrijwel alle vroege koningen van Schotland werden op Iona begraven.
Aan de linkerzijde van de kerkingang bevindt zich Sint-Columba's Shrine, waarvan wordt vermoed dat op die plek de graftombe van Sint-Columba heeft gestaan.

woensdag 25 november 2009

Nummer 300


Ik zie ineens dat ik vandaag mijn 300e bijdrage op dit Blog heb geplaatst. Dat had ik niet verwacht toen ik daar op 10 februari aan begon. Ik hoopte toen in ieder geval wekelijks een foto uit te zoeken die mij aansprak en die te maken had met het thema waar ik al een aantal jaren mee bezig ben: "De Ontdekking van het Licht".
Terugbladerend zie ik dat het me niet altijd gelukt is om mij aan dat thema te houden. Alhoewel, als ik het wat breder zie, dan heeft elke foto ermee te maken. Fotograferen is tenslotte: "Schrijven met licht", zoals iemand ooit eens heeft gezegd.

Bovendien heb ik ontdekt dat Licht ook een innerlijke betekenis heeft. Ook dat spreekt mij aan. Je kunt er dus meerdere kanten mee op.
Ik ben van plan om het nog even vol te houden. In ieder geval kan het feest nu beginnen.

Keltische kruisen


Bij de Iona Abbey bevonden zich vier "Keltische kruisen" uit de achtste en negende eeuw, die bekend zijn als de High Crosses of Iona:

St. Martin' Cross
St. Matthew's Cross
St. John's Cross
St. Oran's Cross

Ze zijn gemaakt in de Ierse, Pictische en Engelse traditie uit de achtste en negende eeuw. Ze zijn versierd met bijbelse taferelen, engelen, de maagd Maria en met slangenvormen en knoppen.

Er staan nog wel meer kruisen, zoals het "MacLean's Cross", maar dit zijn kennelijk de meest bijzondere. Ze staan in diverse musea.

Een "Keltisch kruis" is de combinatie van een christelijk kruis met een cirkel.
Het is het symbool van het Keltische christendom en het is een samenvoeging van het christelijk kruis met een heidens zonnerad.
Het heeft ook met het "Tarotspel" te maken, een kaartspel voor meditatie en toekomstvoorspelling. Ik heb daar helemaal niets mee.

dinsdag 24 november 2009

Iona Abbey


"Iona Abbey" is een abdij, gelegen op Iona ten westen van het Schotse eiland Mull, dat is gesticht in de zesde eeuw door Sint-Columba.

Hier vandaan werd het christendom verspreid over Schotland.
Zestig koningen, voornamelijk Schotse, vonden er hun laatste rustplaats. In 1203 werd er een benedictijnse abdij gesticht die floreerde tot de reformatie in 1560. Pas in de negentiende eeuw werden de abdijgebouwen hersteld.

Dáár rondlopen geeft je een speciaal gevoel. Wonderlijk eigenlijk dat die broeders, zij het indirect, hebben bijgedragen aan de manier waarop ik nu leef, aan mijn opvattingen en mijn geloof.

maandag 23 november 2009

Iona



Eén van de meest spirituele plekken in West-Europa die ik ken is ongetwijfeld het eiland "Iona", voor de westkust van Schotland.

In 565 stichtte Columba er een klooster (Iona Abbey). Vanuit Iona verspreidde zich een netwerk van kloosters en bisdommen dat zich uitstrekte over heel Schotland en Ierland.

Om er te komen moet je eerst overvaren bij Oban, vervolgens meer dan anderhalf uur met de bus en dan weer overvaren.
De busreis op zich is al een belevenis en voert je over het eiland Mull, door een prachtig gebied van Schotland.
(De foto is in 2003 genomen vanuit een rijdende bus en is daardoor hier en daar wat vlekkerig.)

zondag 22 november 2009

Eeuwigheidszondag


Het is vandaag de "Laatste zondag"
van het kerkelijk jaar.
Als de katholieken Allerzielen hebben gehad op 2 november, gedenken de protestanten tegenwoordig drie weken later de overledenen.

Daar hoort natuurlijk een mooie opstandingsikoon bij, "Anastasis" bijvoorbeeld, maar die heb ik al geplaatst op 2 november.

Vandaar dat ik voor vandaag maar een engel met bazuingeschal heb uitgkozen, als ik mij goed herinner van de begraafplaats in Kranenburg bij Vorden (2004).
Hij is een beetje verweerd en hier en daar zit er wat alg op, maar ik neem aan dat onze ziel als we het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen ook niet helemaal schoon is.

zaterdag 21 november 2009

Echt handwerk


Tsja, wat zal ik hier bij schrijven?
Hebt u voor morgen nog een hoofddeksel nodig?

Hier bij de "Blauwe Moskee" in Istanboel waren ze voor weinig geld te koop. Echt handwerk.
Het is niet naast de deur, maar als je het er voor over hebt dan kom je wel met iets bijzonders thuis.

vrijdag 20 november 2009

Istanboel


Ik heb mij wel eens afgevraagd waarom de koepels op o.a. deze moskee in Istanboel rond zijn.

Ik weet het natuurlijk niet, maar ik heb nog eens goed gekeken naar de foto van de hoofddekels van gisteren en ineens zag ik een verband.
De vraag is vervolgens natuurlijk: wat is er nu geïnspireerd door wat?

donderdag 19 november 2009

Nulde



Voor wie hem vandaag heeft gemist.

Goed gemutst


Als wij het hebben over de Islam dan denken we vaak aan hoofddoekjes. Maar er zijn ook veel mannelijke moslimgelovigen die een hoofddeksel dragen.

Met zo'n fleurige hoed uit deze hoedenwinkel in Istanboel kun je in ieder geval zeggen dat de dragers ervan er "goed gemutst" bijlopen.

woensdag 18 november 2009

Gesluierd


We zijn de laatste tijd natuurlijk wel wat gewend. Hoe meer meneer Wilders hamert op dit soort dingen hoe meer we het gewoon gaan vinden dat vrouwen iets over het hoofd hebben.
Vorige week nog zag ik een uitzending over een school in Turkije waar de kinderen les krijgen van een lerares met een burka op.
Ik zal er niets van zeggen want we moeten tenslotte verdraagzaam zijn, nietwaar?

Maar of het nou zo praktisch is, en zo effectief, en of je dan ook echt contact maakt met de kinderen, ...
Daar mag je toch je twijfels over hebben?

Kijk, bij deze vrouw uit "Enkhuizen" ligt dat anders. Die treurt. Dat is duidelijk te zien.
Haar man is op zee achtergebleven, of haar zoon. En dan mag je rustig een jaar lang met een sluier lopen. Althans zo was dat vroeger. Niemand die daar iets van zegt.

Dat is nog eens verdraagzaam, ..en modieus. Toch?

dinsdag 17 november 2009

Ingepakt


Eerlijk gezegd heb ik niet zoveel met mode. Ik begrijp ook niet wat een "Ontwerper" bezielt om iemand zoiets aan te laten trekken.
Ik ben eens met mijn dochter een pak gaan kopen, en zij was onthutst dat ik al na 5 minuten wist wat ik wilde hebben en weer buiten stond. Dat hoort kennelijk niet.

Maar voor mij is het eigenlijk heel simpel. Als ik naar een klerenwinkel ga heb ik tevoren een plan gemaakt:
1. Ongeveer hetzelfde als wat ik had
2. Je moet je er lekker in kunnen bewegen

Daar ben ik meestal heel snel mee klaar.
En dan dit. Wel,
1. Het lijkt me niet lekker zitten
2. Het lijkt me niet warm, het tocht
3. Beetje saaie kleur, en.. wat ook belangrijk is:
4. Zitten er zakken in?

Nee dus.

maandag 16 november 2009

Verdraagzaamheid


Zo langzamerhand is iedere dag van het jaar een dag geworden met aandacht voor iets bijzonders.
Iets bijzonders ja, maar hoe bijzonder is dat eigenlijk? Op de meeste van die dagen vind ik het eigenlijk doodnormaal om aandacht te besteden aan het thema dat die dag aan de orde is. Neem nou, de dag van de vrouw (8 maart), televisiedag (21 november) , de dag van de vrede (21 september), de natuurrampen (2e woensdag oktober), de dag van de schoonmaak (20 juni), en ga zo maar door...

Dat zijn toch dingen waar je iedere dag aan denkt. Waarom moet daar nou een speciale dag voor zijn?

Vandaag is het dus de "Dag van de verdraagzaamheid". Daar kan ik mij nu echt over opwinden.
Hoe verdraagzaam moet je zijn om te accepteren dat iedereen over al die dagen maar van alles uitroept. En dan ook nog verwacht dat wij dat slaafs volgen. Daar zou ik op de dag van de afschaffing van de slavernij (2 december) wel eens aandacht voor willen vragen.

Neem nou deze vrouw. Kijkt uit over het water bij "Enkhuizen" en staat daar in weer en wind gewoon even te wachten tot haar man terugkomt van zee. Die hoor je niet zeuren over een vogeltje dat op haar kop poept, of over een paar spinnen die een prachtig web over haar gezicht weven.
Dat vindt ze doodnormaal. Hoezo verdraagzaamheid?

zondag 15 november 2009

zaterdag 14 november 2009

Ik ga met je


Als het gaat om "Goede zorg" symboliseert dit beeldje precies wat daarmee wordt bedoeld.

Ik heb dit destijds in ontvangst mogen nemen toen ik werkzaam was bij "Camphill Gemeenschap Christophorus". Het was de spijker op zijn kop.

De titel is: "Ik ga met je"

Gemaakt door Annemarie Willemsen, Atelier "Hemel & Aarde", te Zutphen.

vrijdag 13 november 2009

De kunst van het zorgen


Goede zorgverlening is net als een reis maken, waarbij je probeert samen de kern van iemands bestaan te ontdekken.

Die reis van geboorte tot graf (en daarna), wordt gesymboliseerd door dit beeld dat bij het cultureel centrum staat van "Camphill Gemeenschap Orion" in Rotterdam. Op de zuil staat de volgende tekst:

Een reis, een dag
Een reis, een jaar
Een reis, een leven
Een volgende reis, een afscheid

In Orion werd overigens in oktober het boek gepresenteerd: "De kunst van het zorgen". Over verbinding in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking.
Een studie naar antroposofische zorg voor mensen met een verstandelijke beperking, door Karin Wuertz en Hans Reinders.

De "Digitale Verbreding" van de NVAZ vermeldt over dit boek:

"Als je mensen in het veld van de antroposofische zorg- en hulpverlening vraagt wat de kern is van hun werk, dan valt al snel het woord "verbinding". Uitgangspunt is de gedachte dat ieder mens de mogelijkheid heeft zichzelf te ontwikkelen. Voor mensen met een verstandelijke beperking geldt dat zij in het bijzonder zijn aangewezen op de steun van anderen om aan deze opdracht gehoor te geven, een ander moet zich met hen willen verbinden.

De vele voorbeelden die in het boek De kunst van het zorgen worden beschreven laten zien dat individuele vermogens van cliënten tot ontwikkeling komen dankzij een heel persoonlijke verbinding in de zorgrelatie. Dat is de essentie van De kunst van het zorgen in antroposofische zin."

donderdag 12 november 2009

Goede Zorg


Ik heb mij de afgelopen dag wat laten meeslepen door de commerciële zorg. Ik wil daar niet negatief over doen, maar het is niet altijd een succes. "Evelien Tonkens" stelde terecht de vraag wat we daar dan van kunnen leren?

Ik had daarvoor een andere insteek moeten kiezen en daar was ook alle gelegenheid voor:
- 10 november was de "Dag van de mantelzorg", en
- 11 november was "Sint Maarten", over het verhaal van de ridder die de helft van zijn mantel aan een bedelaar gaf.

Wat we daarvan kunnen leren is dat zorg, ook de commeriële, nog een andere kant heeft, namelijk die van de onbaatzuchtigheid. Nog altijd ben ik zeer onder de indruk van het boek "Goede Zorg", onder redactie van Erik Baars, waarin drie eenvoudige uitgangspunten staan omschreven:

- Gelijkwaardigheid van zorgvrager en zorgaanbieder
- Dienstbaarheid jegens een medemens
- Tegenwoordigheid van geest. Je bewust zijn van wat een bepaalde persoon, zorgvrager, in een bepaalde situatie, op een bepaald moment, van je vraagt.

Bij elk zorginitiatief, commercieel of niet commercieel moet dit het vertrekpunt zijn voor iedereen die goede zorg wil verlenen, van hoog tot laag, van bestuurder tot zorgmedewerker.
Zo niet, dan zal elk initiatief op den duur mislukken.

woensdag 11 november 2009

Ons Clubhuis


In vervolg op het bericht "MacStaverden nr.7" van gisteren nog even dit:

"Kijk, hier, op nog geen 30 meter bij ons appartement vandaan, heb je ons "Clubhuis", zoals we als bewoners de Brasserie zijn gaan noemen.
Ik zit hier 's avonds vaak met vrinden, spelen een partijtje bridge en disussieren over van alles en nog wat.

Hier kunnen we ook gasten ontvangen. Kennelijk heeft iemand nu zijn kleinkinderen op bezoek want ik zie speelgoed liggen. Moet kunnen.
In de weekenden komen er ook wel eens wandelaars en fietsers langs. Dat vinden wij wel gezellig. Vroeger in onze eigen tuin zagen we nooit iemand. Je kunt zeggen dat dit eigenlijk ook een soort van integratie is, dus."

Vanavond is er voor de mensen uit de buurt een feestavond. Het mag niet te gek worden natuurlijk, maar het is tenslotte de 11e van de 11e. Eigenlijk hou ik niet van dat soort flauwekul, maar ik denk dat ik wel even ga kijken."

dinsdag 10 november 2009

MacStaverden nr.7


Stel je voor:

"Hier wonen wij nu, MacStaverden nr. 7.
Je kunt ons appartement zo zien. Het is bij die twee ramen op de tweede verdieping aan de rechterkant. Ik heb de gordijnen al open gedaan. Ik ben vanmorgen vroeg opgestaan omdat ik even wilde gaan wandelen.
De anderen slapen zeker uit vandaag want zij hebben de gordijnen nog dicht.

Wij wonen hier nu bijna een jaar in dit prachtige kasteel dat is omgebouwd tot woon-zorgcentrum. Het heeft jaren leeg gestaan maar nu zijn er 7 appartementen, voor mensen die niet meer helemaal alleen kunnen wonen. We hebben ons huis verkocht en met dat geld konden we ons hier prima inkopen.
Er is hier permanent een zorgmedewerker aanwezig op wie wij een beroep kunnen doen. Als het nodig is komt de dokter aan huis.
Er is een gezamenlijke eetkamer, maar als we willen kunnen we ook op onze kamer eten.
Het eten is overigens prima. Het wordt geleverd door een cateringbedrijf. Dat zal wel iets duurder zijn, maar dat hebben we er graag voor over.

Ik zag er eerst wel erg tegenop. Ik was een prachtige tuin gewend en woon nu op een verdieping. Maar dat went snel. Er is een lift en dat is voor mijn vrouw die wat moeilijk ter been is wel prettig. Op nummer twee woont zelfs iemand met een rolstoel.
We kunnen heerlijk wandelen over het landgoed dat wordt onderhouden door een aantal medewerkers van een soort zorgboerderij uit de buurt. Daar hoeven we zelf niets aan te doen!
Als we visite willen ontvangen kan dat ook. Er is even verder op het landgoed een prachtige gelegenheid, een Brasserie, waar we de kinderen en kleinkinderen kunnen ontvangen en waar we zelfs met hen kunnen dineren. Ik zal dat morgen laten zien.

Ja, het bevalt ons prima hier. Goed idee, die MacZorg-keten in Nederland."

maandag 9 november 2009

MacZorg


Het Erasmus Centrum voor Management Development in de Zorg "CMDz" organiseerde vrijdag 6 november voor de 15e keer de themadag "Bij de tijd".
Thema's waren dit jaar: "Franchise in de Zorg", ingeleid door MBA-graduates Corina Coender en Raymon Meijer, en: "De coöperatie als organisatievorm", ingeleid door prof. Gert van Dijk, hoogleraar aan Nyenrode, en Michel van Schaik, directeur Publieke Sector Rabo-Nederland.

Deze twee thema's zouden wel eens een heel belangrijke rol kunnen gaan spelen in de vernieuwing van de zorg de komende jaren.
Ik heb op een andere plek al eens eerder een lans gebroken voor de coöperatieve vereniging, vooral in die situaties waar veel kleine, bijvoorbeeld antroposofische, aanbieders elkaar nodig hebben om hun visie gezamenlijk uit te dragen. Dat vraagt echter om de bereidheid om een stuk van de eigen autonomie af te staan. Daar moet de tijd rijp voor zijn.

"Franchising" is een andere optie, waarbij vanuit grootschalig ondernemen de zorg kleinschalig wordt aangeboden. Op deze manier kan een keten van aanbieders ontstaan, zoals ook in het bedrijfsleven vaak voorkomt.
De verantwoordelijkheid voor de zorg ligt dicht bij de cliënt en het risico ligt bij individuele ondernemers, die de zorg op een efficiënte manier en op een aantrekkelijke locatie aanbieden.
Ik kan mij daar best iets bij voorstellen: een keten van woon-zorgvoorzieningen, en als het dan toch commercieel moet, dan wel graag op een mooie locatie. Bijvoorbeeld op één van die vele landgoederen in Nederland zoals hier bij kasteel "Staverden", waar je alle ruimte hebt, waar het in elk jaargetijde weer anders is en waar je heerlijk kunt wandelen. Een droomplek.

Stichting Philadelphia heeft zich aan dit concept vertild, maar op zich was die gedachte zo gek nog niet. "Evelien Tonkens" stelde in de Volkskrant van 25 februari 2009 daarom terecht de vraag: wat kunnen we ervan leren?

zondag 8 november 2009

Zon-dag


Op deze zondag in de Maand van de Spiritualiteit kan het geen kwaad om even stil te staan bij "Fransiscus van Assisi" (1182-1228) die in zijn "Zonnelied" niet alleen de zon, maar eigenlijk heel de schepping heeft bezongen:

"Allerhoogste, almachtige, goede Heer,
van U zijn de lof, de roem, de eer en alle zegen.
U alleen, Allerhoogste, komen zij toe
en geen mens is waardig uw naam te noemen.

Wees geprezen, mijn Heer met al Uw schepselen,
vooral door mijnheer broeder zon,
die de dag is en door wie Gij ons verlicht.
En hij is mooi en straalt met grote pracht;
van U, Allerhoogste, draagt hij het teken.

Wees geprezen, mijn Heer, door zuster maan en de sterren.
Aan de hemel hebt Gij ze gevormd, helder en kostbaar en mooi.
Wees geprezen, mijn Heer, door broeder wind
en door de lucht, bewolkt of helder, en ieder jaargetijde,
door wie Gij het leven van uw schepselen onderhoudt.

Wees geprezen, mijn Heer, door zuster water,
die heel nuttig is en nederig, kostbaar en kuis.
Wees geprezen, mijn Heer, door broeder vuur,
door wie Gij voor ons de nacht verlicht;
en hij is mooi en vrolijk, stoer en sterk.

Wees geprezen, mijn Heer, door onze zuster, moeder aarde,
die ons voedt en leidt,
en allerlei vruchten voortbrengt, bonte bloemen en planten.

Wees geprezen, mijn Heer, door wie omwille van uw liefde
vergiffenis schenken, en ziekte en verdrukking dragen.
Gelukkig wie dat dragen in vrede,
want door U, Allerhoogste, worden zij gekroond.

Wees geprezen, mijn Heer, door onze zuster de lichamelijke dood,
die geen levend mens kan ontvluchten.
Wee hen die in doodzonde sterven;
gelukkig wie zij in uw allerheiligste wil vindt,
want de tweede dood zal hun geen kwaad doen.

Prijs en zegen mijn Heer,
en dank en dien Hem in grote nederigheid
. "

vrijdag 6 november 2009

Voor iedereen wad(t)


Ameland 2007

Op het wad is er voor iederen wel wat te vinden.
Als de vogels hun nesten zijn gaan opzoeken, zijn er altijd nog wel mensen die hun geluk gaan beproeven.

donderdag 5 november 2009

Voedsel genoeg


De foto van de pompoenen van gisteren heb ik in oktober 2007 genomen op Ameland, een fantastische plek om even tot bezinning te komen.

Deze vogels maken zich waarschijnlijk in het geheel niet druk over hun bestaan.

Waarom zouden ze ook?
Er is toch voedsel genoeg voor iedereen op aarde?

woensdag 4 november 2009

Dankdag


Als vervolg op "Biddag" op 11 maart wordt in protestantse kringen vandaag "Dankdag" gevierd.

Een gebruik dat uit de middeleeuwen stamt, toen er in tijden van oorlog, honger en rampen opgeroepen werd om een dag ook even stil te staan bij al het goede wat van het land komt.
Sinds de industrialisatie heet het officieel: "Dankdag voor gewas en arbeid".

In tegenstelling tot vroeger is het ook niet meer een vrije dag, behalve voor de mensen die geen werk hebben natuurlijk, maar daarvoor is er tegenwoordig voldoende vrijwilligerswerk te doen. Dus dat "arbeid" kunnen ze er ook wel aflaten.

Eigenlijk zou je gewoon iedere dag even stil moeten staan bij je bestaan. "Tegenwoordigheid van geest" heet dat, geloof ik.

dinsdag 3 november 2009

Werelddag van de man


Door een beetje te surfen kwam ik er achter dat het vandaag "Werelddag van de man" is.
Ik heb werkelijk geen idee wat ik daar nu mee moet. Er is verder ook niets over te vinden, geen activiteiten, niets.

Nu kun je natuurlijk concluderen dat het kennelijk zó gewoon is, dat er verder geen aandacht aan geschonken hoeft te worden: "Is het niet iedere dag de dag van de man?"
Ik vrees dat ik me met zo'n uitspraak niet geliefd maak.

Maar je kunt je ook afvragen of het toevallig is dat het vandaag ook de feestdag is van "Sint Hubertus".

"Hubertus was de zoon van een hertog uit Aquitanië en leidde en werelds leven. Op Goede Vrijdag van het jaar 683 ging hij op jacht, hoewel dat een zeer oneerbiedige activiteit was op die dag. Hubertus bespeurde een groot hert, en joeg er achteraan met zijn honden. Toen hij het hert bijna te pakken had en het dier zich naar hem toekeerde wilde hij het neerschieten. Op dat moment verscheen er een lichtend kruis tussen het gewei. Een stem zei hem naar Lambertus van Maastricht te gaan.
Hubertus deed dat en ging in de leer bij de heilige Lambertus, op dat moment bisschop van Maastricht. Uiteindelijk volgde hij hem op. Hij verkondigde het geloof in Brabant en de Ardennen, vandaar dat in het zuiden veel kerken naar hem zijn vernoemd.

Sint Hubertus staat nu bekend als de patroonheilige van de jacht.
"

Daarmee heb je toch weer een verwijzing naar deze bijzondere dag: "De man als jager".
De man die ieder dag zijn leven waagt om voedsel te vergaren, met naast hem de vrouw die voor de kinderen en het huishouden zorgt. Een mooie rolverdeling, toch?
Studenten van het Rhetoricadispuut "Tau" gooien een knuppel in het hoenderhok: "...Resumerend kan men stellen dat mannen en vrouwen nog vele kenmerken uit de oertijd vertonen." Niks emancipatie dus.

Om deze dag te vieren heb ik een mooie, bij vandaag passende, foto uitgezocht: "De man met zijn jachthoorn". Het is één van de muzikanten van het waldhoornorkest van Schoonloo deze zomer in Drenthe.
Zo te zien had deze man echt een "Werelddag".

maandag 2 november 2009

Allerzielen



Twee november is in de Katholieke kerk de herdenkingsdag voor alle overleden gelovigen:

"Allerzielen" is een dag van gebed voor allen die uit dit leven zijn heengegaan en nog niet voor altijd bij de Heer zijn."

De protestantse kerk kent dit niet omdat men daar de leer van het zogenaamde vagevuur, het voorportaal van de hemel, niet kent.

Die verschillen in geloofsbelijden worden volgens mij de laatste tijd steeds minder benadrukt en de overeenkomst in geloofsbeleven neemt toe. Ook in de protestantse kerk wordt in november, op de laatste zondag van het kerkelijk jaar, stil gestaan bij de overledenen.


Op de "Ikoon" de "Verrijzenis", ook wel "Anastasis" genoemd, wordt weergegeven hoe Christus door zijn opstanding de doden uit het graf naar omhoog trekt en met zijn voeten de poorten van de hel verbrijzelt.
Eigenlijk is dit een Pasen-ikoon. Een ikoon over Allerzielen heb ik niet kunnen vinden. Wel een mooie miniatuur op de website van de "Vrije School" uit Den Haag, met een afbeelding van Michaël die een doek vol dode zielen naar Christus brengt.
Rudolf Steiner heeft vaak gesproken over het leven na de dood en over de mogelijkheid om verbinding met de gestorvenen te onderhouden. Daar hoort deze spreuk bij:

"Mijn ziel volge jou in het geestgebied,
volge jou met die liefde,
die zij op aarde voelen mocht,
toen mijn oog je nog kon zien;
zij lenige je warmte, lenige je koude;
zo leven wij verenigd,
niet gescheiden door de geestespoort."

zondag 1 november 2009

Allerheiligen



Het was gisteren, 31 oktober, natuurlijk een bijzondere dag. Niet alleen de startdag van de Maand van de Spiritualiteit.

Het was ook "Hervormingsdag", de dag waarop de protestanten denken aan de dag dat Maarten Luther zijn 95 stellingen op de deur van de kerk in Wittenburg spijkerde. Het begin van de godsdienstvrijheid.
Het was ook "Halloween" ( Hallow-e'en, ofwel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen), de avond van versierde pompoemen en gekkigheid, alhoewel wij dat hier niet zo uitbundig vieren.

De dag erna, vandaag dus, is het "Allerheiligen", een katholiek feest ter nagedachtenis aan alle heiligen en martelaren. En dat zijn er nogal wat. Tegenwoordig is het een feestdag "..voor allen die voor eeuwig leven bij God, of ze nu heilig zijn verklaard of niet."

In de zevende eeuw was het echter de dag van de jaarlijkse herdenking van de inwijding van het "Pantheon" in Rome, als kerk van Maria en alle martelaren.
Dat is nieuw voor mij. Zo leer je nog eens wat.
Wel en mooie gedachte overigens: het Pantheon is met zijn open koepel een plek voor, zoals de naam ook zegt, àlle goden en dus ook voor àlle heiligen. (Foto: 1997, ingescand).