Verdraagzaamheid

Zo langzamerhand is iedere dag van het jaar een dag geworden met aandacht voor iets bijzonders.

Iets bijzonders ja, maar hoe bijzonder is dat eigenlijk? Op de meeste van die dagen vind ik het eigenlijk doodnormaal om aandacht te besteden aan het thema dat die dag aan de orde is. Neem nou, de dag van de vrouw (8 maart), televisiedag (21 november) , de dag van de vrede (21 september), de natuurrampen (2e woensdag oktober), de dag van de schoonmaak (20 juni), en ga zo maar door...

Dat zijn toch dingen waar je iedere dag aan denkt. Waarom moet daar nou een speciale dag voor zijn?

Vandaag is het dus de "Dag van de verdraagzaamheid". Daar kan ik mij nu echt over opwinden.

Hoe verdraagzaam moet je zijn om te accepteren dat iedereen over al die dagen maar van alles uitroept. En dan ook nog verwacht dat wij dat slaafs volgen. Daar zou ik op de dag van de afschaffing van de slavernij (2 december) wel eens aandacht voor willen vragen.

Neem nou deze vrouw. Kijkt uit over het water bij "Enkhuizen" en staat daar in weer en wind gewoon even te wachten tot haar man terugkomt van zee. Die hoor je niet zeuren over een vogeltje dat op haar kop poept, of over een paar spinnen die een prachtig web over haar gezicht weven.

Dat vindt ze doodnormaal. Hoezo verdraagzaamheid?