Eeuwig leven

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 70 mm; f/16; 1/32 sec; ISO 800

Derde leven, stond er bij op het bordje in het museum De Fietser in Ede. Eerst als kinderfiets, toen als fiets voor een volwassene, daarna in het museum.


Dit zadel zou zomaar toebehoord kunnen hebben aan de fiets van mijn vader. Als 12 jarig jongetje fietste hij in de jaren '40 op een fiets met een bagagerek voorop door Lekkerkerk om daar spullen rond te brengen. Ik weet niet precies wat het was. Misschien wel voor de plaatselijke bakker. Mijn vader was een klein van stuk, dus in het begin zullen er misschien blokken op zijn pedalen hebben gezeten. Later gingen die er af en kon hij, misschien een beetje kontje-wiegend, zonder pedalen verder.

Die fiets moet dus, net als mijn vader in die tijd, veel hebben meegemaakt. Je fietste toen niet voor de lol. In het gezin met acht kinderen moest iedereen zijn bijdrage leveren. Als boerenknecht, als hulp in de huishouding, als eerste bediende op de scheepswerf Duijvendijk, of als fietskoerier voor de boer of de plaatselijke bakker. Niets mis mee natuurlijk. Ik heb hem er nooit over horen klagen.

Wat mij betreft is het vierde leven van deze fiets dat hij nu hier fotografisch is vastgelegd. Vereeuwigd, zei men vroeger. Eigenlijk een eeuwig leven dus, net als mijn vader.

Voor moeders

Soms raken mensen de draad wel eens een beetje kwijt.

Maar zo gaat dat, het hoort bij het leven. Dat leven kan soms ook knap ingewikkeld zijn.

Eén ding is bijzonder: vijfentachtig worden!
Dat moet gevierd!

85!

Het is tegenwoordig niet zo heel uitzonderlijk meer, maar 85 worden is toch wel een bijzondere gebeurtenis. Het overkomt de meesten van ons maar één keer in dit leven.

Daarom: van harte gefeliciteerd Pa!

Opsporing Verzocht

Gisteren kreeg ik een mailtje van Jacqui uit Australië, die op zoek is naar de halfzuster en halfbroer van haar moeder, Mariska Barbera Christina Benschop en Pieter Istvan Benschop uit Amsterdam.

Zo´n vraag komt wel vaker voor. Het komt natuurlijk omdat ik ook een Genealogie-site heb met veel gegevens. Maar ik heb daar niet alle E-mailadressen en telefoonnummers van.

Misschien moet ik eens een soort "Opsporing Verzocht" beginnen.
Iemand enig idee?

Ik ga voor Maxima

Ik heb eigenlijk nooit geweten dat je, als je 60 jaar getrouwd bent, een officiële felicitatiebrief krijgt van Hare Majesteit de Koningin. Weliswaar ondertekend door haar particulier secretaris, maar toch, het maakt wel indruk.

Ik ga er van uit dat tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn Beatrix toch wel plaats gemaakt zal hebben voor Willem Alexander en, naar ik vrijdag hoorde over het standpunt van de Tweede Kamer, dat Maxima dan Koningin mag zijn.

Willem Alexander heeft het dan natuurlijk veel te druk met belangrijke staatszaken, dus ik neem aan dat Koningin Maxima dan de felicitaties overbrengt aan haar onderdanen die 60 jaar of langer zijn getrouwd.
Ik verheug me er nu al op.
In ieder geval is het een extra stimulans om het nog een poosje vol te houden. Nou ja, een poosje....

Vanavond komt ze op de TV. Ik denk dat ik er als toekomstig onderdaan maar eens voor ga zitten.

Diamant

Vandaag is het precies 60 jaar geleden dat dit jonge stel, Wouter Benschop en Beatrix Willempje Brand, met elkaar in het huwelijk traden: Lekkerkerk, 10 mei 1951.

Een diamanten huwelijk heet dat.
Dat is niet iedereen gegeven. Sterker nog, in het voorgeslacht van de familie Benschop, voor zover ik dat heb uitgezocht in de rechte lijn tot 1580, is het nog niet eerder voorgekomen, en in de familie Brand slechts één keer.

De leeftijd heeft de laatste jaren weliswaar enige beperkingen met zich mee gebracht, maar op een feestelijke dag als vandaag kun je ook met dankbaarheid terugkijken op de mooie momenten die deze zestig jaren hebben gegeven.
En dat gaan we vandaag doen, èn vrijdag èn zaterdag. Kortom het wordt een feestweek!

Om een beetje dicht bij huis te blijven: zonder dit huwelijk zou dit Blog niet hebben bestaan. En, zeg nou zelf, dan zou de wereld er toch heel anders hebben uitgezien. Of niet?

Surinaamse Benschoppen

Nu ik het de laatste dagen over Suriname en Hindoeïsme heb moet ik toch ook nog even iets anders kwijt.
Het heeft er eigenlijk niets mee te maken maar het komt toevallig zo samen.
Ik ben al meer dan 30 jaar bezig met genealogie, stamboomonderzoek. Ik wilde weten waar ik vandaan kom en wat de relatie is met het plaatsje Benschop in Utrecht.
Dat laatste heb ik gevonden. Halverwege zestienhonderd vertrokken Dirk en Marrichien, uit Benschop naar de Alblasserwaard waar ze zich "Benschopper" gingen noemen.

Ongeveer een maand geleden ontving ik een mailtje van iemand die ook meer van de stamboom wilde weten. Het bijzondere is dat zij geboren is in Paramaribo. Haar vader en moeder ook, en haar grootouders ook. Het zijn dus rasechte Surinamers, en derhalve donker van huidskleur. En genaamd...: Benschop.

Daar wil je dan als geïnteresseerd genealoog natuurlijk meer van weten.
Zaterdag j.l. hebben we elkaar ontmoet en ben ik zeer gastvrij ontvangen door mevrouw Wonnie Benschop en twee van haar dochters, die al meer dan 43 jaar in Nederland wonen. Zij blijken ook inmiddels bekende Nederlanders te zijn. Over de familie is zelfs een boek geschreven: "Tussen twee huizen" .

Ik ben inmiddels naarstig op zoek naar de relatie met de Nederlandse Benschoppen, maar heb die nog niet kunnen ontdekken.

De vader op de foto is Egbertus Josef Benschop, geboren 27 april 1883 te Paramaribo, zoon van Hendrik Theorodus Benschop.

Over de laatste zijn geen gegevens bekend. Wie is hij, waar komt hij vandaan, waarom woont hij in Suriname, etc?

Er zit waarschijnlijk niets anders op dan een keer naar Paramaribo te vliegen om daar de archieven te raadplegen.

Oudste foto

Deze week kwam in het nieuws dat "de oudste foto uit Nederland" is ontdekt. Het is een foto van Johannes Enschedé III uit 1839. Volgens het nieuwsbericht een halfjaar na de ontdekking van de fotografie door "Louis Daguerre". De foto is te zien in het fotomuseum "Huis Marseille" in Amsterdam.

Het toeval wil dat ik ook net deze week de oudste foto in mijn archief had opgezocht. Dat is er één van Leendert Smit, geb. Borssele 7 december 1834, schoenmakersknecht, overl. Rotterdam 13 maart 1906.

Deze foto zal uit ca. 1900 zijn.

Het is een klein metalen plaatje (koper?) van ca. 7 x 6 cm. Ik heb de foto gescand en heb vervolgens de ergste beschadigingen weggeretoucheerd.

Vandaag vieren wij de 89e verjaardag van zijn achterkleinzoon, Johannes Smit, geb. Rotterdam 6 maart 1920.

Daguerre

Fotografie bestaat nu zo'n 180 jaar. In 1826 maakte "Louis Daguerre" samen met Nicéphore Niepce de eerste foto.

Zeker in het begin moet het een hele belevenis zijn geweest om op de foto te gaan. Het licht moest natuurlijk goed zijn, maar de mensen mochten ook vooral niet bewegen. Dat zie je ook nog terug op deze foto uit ca. 1920. "Stil zitten, of staan en naar de camera kijken!", zal de fotograaf hebben gezegd.

Deze foto kreeg ik onlangs toegestuurd in verband met een andere hobby: "Genealogie". De man zittend in het midden is mijn overgrootvader Adriaan Brand (geb. 1858) met naast hem zijn vrouw Annigje Littel. Daar achter mijn grootvader Adriaan.