Storm

Het was een heerlijk weekend om het bos in te gaan. Maar het is waar, het kan best riskant zijn in het bos met een storm. Je zou maar net over dit pad lopen en er knakt iets. 

Pintje drinken

Het beroemdste café in Utrecht en misschien wel in Nederland is ongetwijfeld het Belgisch Biercafé Olivier. Gehuisvest in de voormalige kerk aan de Achter Clarenburg. Deze Maria Minor uit de 16e eeuw is van oorsprong een schuilkerk. Ten tijde van de Reformatie kon het gevaarlijk zijn je geloof in het openbaar te belijden en werden er panden gebruikt die van buitenaf op een gewone woning leken, maar van binnen een kerk herbergden.

Die tijd ligt ver achter ons.  Hoewel beelden, ornamenten en orgel nog aan een kerk herinneren, is het tegenwoordig gewoon een kroeg met als opschrift op de muur: 

"Als kwezels water drinken
lacht in d'hemel Sinte Pier
Want de kost is daar voor eeuwig
Rijstepap met patersbier
Pintje klinken, pintje drinken
Jongens wat een zaligheid."

Een mooie opmaat voor de carnaval.

Fietsen

Ik wist in Utrecht even niet waar ik mijn fiets zo gauw moest laten. De grachten zijn overvol!

Opstapje

 

Ik heb nog altijd een tik van trappen. Als ik ergens ben en er is een trap moet ik daar een foto van maken. ook al heb ik op dat moment 'slechts' een telefoon bij me. Dat worden dan meestal niet de mooiste foto's, maar ik heb er weer één.

Dit is de keldertrap van "De winkel van Sinkel" in Utrecht. Niks bijzonders natuurlijk, maar het geeft me weer een opstapje naar een aantal foto's van ons uitstapje naar Utrecht.

Grindpad

'Dit' lag op het zand/grindpad waar ik regelmatig loop. Maar er heeft kennelijk ook iemand met een auto gereden. Ik neem tenminste aan dat dit geen stormschade is. Deze pad heeft het niet overleefd. Het is natuurlijk triest, maar het is duidelijk: dit is letterlijk een 'grindpad' geworden.

Storm

Iedereen heeft natuurlijk al heel veel foto's gezien van de storm. De één nog dramatischer dan de andere. Ik kan natuurlijk niet achterblijven. Maar het viel eigenlijk reuze mee. Alleen mijn hardlooprondje werd maandag geblokkeerd door een paar omgewaaide bomen. Bovendien was dat weer behulpzaam om even de kniehef te doen.

Johannes Passion

 

Even een reclamespotje tussendoor. 

Na twee jaar uitstel door corona kan het Vocaal Ensemble Lochem, o.l.v. dirigent Marc Buijs, dit eindelijk ten gehore brengen!

Er zijn nog kaarten beschikbaar.

Vischwijven

Kunstenars Erika Voortman heeft in de Schapenboet van Ruud Bakker in De Hoorn op Texel opnieuw een bijzondere expositie ingericht.

Ze heeft haar fantasie laten gaan en voorstellingen gemaakt van 'Vischwijven', sprookjesachtige figuren die 20.000 mijlen onder zeeniveau leven.
Het zijn collages samengesteld uit oude middeleeuwse portretten, foto's uit modebladen en foto's van vissen uit oude boeken.

Haar motivatie: 

"Om mij niet gek te laten maken tijdens de corona-quarantaine in het voorjaar van 2020, ontstonden in een dagelijks ritueel 405 collages van "Vischwijven.

Zij werden mijn natuurmoeders. Tijdens het werk luisterde ik naar hun Goede Raad:  Blijf Kalm, Heb Vertrouwen, Toon Moed. Langzaam ontstond zo het idee voor deze theatrale installatie. Luister naar hun wonderlijke woorden op de bodem van de zee."

Even opdrogen

Even opdrogen na de storm van dit weekend.

Vroege vogels

Ze gingen er niet speciaal even goed voor zitten. Maar dichterbij komen kon ik niet, en zeker niet aan de andere kant van de struik.

De Slufter

Een van de bekendste natuurgebieden is De Slufter, onderdeel van het Nationaal Park de Duinen van Texel. Ooit ontstaan in de tijd dat Texel en Eierland nog aparte eilanden waren. In 1629 heeft men aan de Oostkant tussen deze eilanden en dijk aangelegd om ze met elkaar te verbinden. Aan de Westkant, de zeekant, is het nooit gelukt om de kustlijn dicht te krijgen. Daar bleef een open verbinding met de zee bestaan. Sindsdien is de Slufter een gebied met kreken en kwelders dat bij hoog water onderstroomt. Bij laag water kan men te voet de Noordzee bereiken.

Op het moment van deze foto was het laag water, maar nog wel zo hoog dat alle voetpaden onder water stonden en er slechts met moeite tegen storm Dudley in te lopen was.

Wedstrijdje

Strandlopertjes lopen altijd te rennen, alsof ze altijd met een wedstrijdje bezig zijn. Zelden zie ik dat iets in hun bek nemen om op te eten. Maar dat zal wel schijn zijn, want ze lopen daar natuurlijk niet voor niets. In ieder geval zijn ze altijd druk in de weer. Voer voor psychologen natuurlijk, zo'n waarneming.

Waalenburg

Natuurmonumenten: 

"Waalenburg ligt in het midden van Texel. Vroeger was dit een kweldergebied. Nu nog zie je de sporen ervan terug in het landschap, zoals de kronkelende kreken. De polder is ontstaan in 1654 door aanleg van de Ruigendijk. Met karakteristieke weidemolentjes wordt de waterstand in de polder geregeld. Natuurmonumenten kocht in 1909 hier het eerste stukje natuur op het eiland Texel."

Sneeuwklokjes

Op Texel komen uitzonderlijk veel sneeuwklokjes voor. Er is zelfs een speciale sneeuwklokjesboerderij en in deze maand zijn er sneeuwklokjeswandelingen waar je voor moet intekenen. 
Maar je kunt ze ook gewoon in het wild tegen komen, zoals hier in het natuurgebied De Dennen bij De Koog.

Valentijn

Er hoort vandaag natuurlijk een bloemetje bij. Dat komt goed uit. Want juist gisteren ontdekte ik een veld vol op Texel. Nou ja vol. Waar de rest is gebleven? Geen idee....

Het Haventje van Sil

Wij komen al jaren op Texel en ik heb dit haventje al talloze keren gefotografeerd, maar nu pas ontdek ik dat het haventje ook een naam heeft. Het is het Haventje van Sil, ooit aangelegd voor de aanvoer van bouwmateriaal. Nadat de polder van Eierland, vroeger de zuidpunt van Texel, was drooggelegd kreeg de haven een andere functie. Het werd de thuishaven van de de postboot die naar het Posthuys voer. Toen dat stopte raakte het haventje in verval. 
In de jaren '80 en '90 heeft strandjutter Sil Boon de steiger opgeknapt en is het haventje naar hem vernoemd. Aldus Texelnu Magazine, winter 2022.

Straffe wind

Het waait de laatste tijd behoorlijk en dan is dit het resultaat van een 'straffe' wind: schelpen op steeltjes. Het is weer heelijk op het eiland te zijn, alhoewel het nog niet eens zo lang geleden was. Maar voor mijn gevoel een eeuwigheid. Maar ach, wat is tijd? Het verwaait in de wind.

Grijs

Zo zag 'ons' haventje van De Cocksdorp er afgelopen december uit. Grauw en grijs. Het enige waaraan je kunt zien dat het om een kleurenfoto gaat is het stuk muur dat bij het 'opknappen' van de haven is achtergebleven.

Koud

Het zal nog wel even duren voor het op Texel weer zo koud is dat de ijsschotsen in de Waddenzee liggen. Voor vandaag wordt er weer 10 graden voorspeld.

t Kan verkeren

Ik heb de afgelopen maanden mijn hobby schromelijk verwaarloosd. Niks ernstigs aan de hand. Laat ik maar zeggen dat het zo uitkwam om om even pas op de plaats te maken.  

Dit is de eerste post sinds begin december. De datum van 10 februari, de dag waarop ik in 2009 met dit Blog begon nadert. En dat betekent dat ik weer eens ben gaan terugblikken. Ik ga proberen de draad weer op te pakken.

Ik begin maar met een foto van een jaar geleden, 9 februari 2021. Een dik pak sneeuw in Putten. De voorspelling voor vandaag is 10 graden. Tsja, 't kan verkeren.