Onder het motto "Diversen" heb ik alle foto's geplaatst die vallen in de categorie "weet-niet".
Maar er zijn ook veel dubbelingen. Het zijn vaak ook foto 's die te maken hebben met een actualiteit of belevenis van dat moment. Soms ook zit daar een verhaal bij, zoals dit:
Je vork moet je houden
"Een vrouw kreeg te horen dat ze een dodelijke ziekte had en nog maar drie maanden zou leven. Ze ging haar zaken regelen en liet de dominee komen om bepaalde aspecten van haar laatste wensen te bespreken.
Ze vertelde hem welke liederen ze wilde laten zingen tijdens de dienst, welk schriftgedeelte hij moest lezen en in wat voor kleren ze begraven wilde worden. Verder wilde de vrouw begraven worden met haar lievelingsbijbel. Alles was geregeld en de dominee wilde weggaan.
Plotseling dacht de vrouw aan iets wat heel belangrijk voor haar was.
"Er is nog iets", zei ze opgewonden.
"En dat is?" vroeg de dominee"
"Dit is heel belangrijk", ging de vrouw verder. ”Ik wil begraven worden met een vork in mijn rechterhand."
De dominee keek de vrouw aan en stond met een mond vol tanden.
"Daar kijkt u van op, hè?" zei de vrouw.
"Ja, om eerlijk te zijn ben ik nogal verbaasd over uw verzoek", zei de dominee.
De vrouw legde uit: "Van al die gezellige bijeenkomsten en maaltijden in uw kerk is me één ding bijgebleven: als de tafel na het hoofdgerecht werd afgeruimd, was er steevast iemand die voorover leunde en zei: "Je vork moet je houden." Het was mijn favoriete moment, want ik wist dat er iets beters stond te komen .., zoals chocoladetaart of appeltaart met slagroom. Iets heerlijks, en met inhoud!".
"Ik wil dus dat de mensen me gewoon in die kist zien liggen met een vork in mijn hand. Ik wil dat ze zich afvragen: "Wat moet die vork daar?" En dan wil ik dat u tegen hen zegt: "Je vork moet je houden, ... het beste komt nog."
Uit: "Peper en Zout",
J. John en Mark Stibbe, Ark Media 2002
Nu ben ik nog lang niet van plan om dood te gaan, maar het past wel bij het motto dat ik mijzelf in mijn fotografie steeds voor ogen houd: ... mijn beste foto moet ik nog maken.
Nu ben ik nog lang niet van plan om dood te gaan, maar het past wel bij het motto dat ik mijzelf in mijn fotografie steeds voor ogen houd: ... mijn beste foto moet ik nog maken.
1 opmerking:
Dag Adri,
Toen ik enkele weken geleden deze foto van stevige vuist met vork ook al eens voorbij zag komen in mijn leeslijst met korte tekst erbij die mij toen al boeide en ik me afvroeg hoe het verder zou gaan.......,
wordt vandaag eindelijk mijn wachten beloond.
Hoe vaker ik het verhaal lees hoe meer inhoud het voor mij krijgt.
Geduld is een schone zaak...
....ook in de fotografie.
Hoe was het citaat ook al weer van Marc Callewaert
Vlaams criticus en schrijver:
Iedereen weet dat het mooiste en het beste datgene is wat niet bestaat, maar wat we ons inbeelden.
Fijn weekeind☺!
Ger
Een reactie posten