Een orchidee in de vensterbank

Zaterdag bracht ik weer een bezoek aan mijn vader die na een herseninfarct sinds een paar jaar in een verpleeghuis woont.

Af en toe ziet hij het helemaal niet meer zitten. Ik kan mij dat best voorstellen. Het is ook wat om in een rolstoel te belanden, met een vreemde kerel op één kamer te moeten slapen, gescheiden te worden van je vrouw met wie je 58 jaar getrouwd bent, die door haar beginnende dementie ineens ook niet meer zelfstandig kon wonen en nu in een ander verpleeghuis woont.
Toch zijn er ook lichtpuntjes. Trots laat hij regelmatig zien hoe prachtig de orchidee is die in zijn vensterbank staat, die hij meegenomen heeft uit zijn vorige woning en die hij al jaren verzorgt.

Wat is het geweldig als je ondanks alles toch ook zo kunt genieten van de kleine dingen.