Arcen

Arcen

Arcen

De komende tijd zal ik, zonder verder commentaar een aantal foto's laten zien van het bezoek dat we met de "Foto Cirkel" Zeewolde hebben gebracht aan de "Kasteeltuinen" in Arcen.

Ben even weg...

Ben even weg...

Bijzonder

Ook van deze bloem zou ik u graag vertellen hoe deze heet, maar helaas: weer niet op het bordje gekeken.

Maar hij is wel heel apart. Waarom is die kern nu rood, met een gele kring in het midden, en zijn die schutbladen paars?

Als ik het zou moeten bedenken zou ik die kleuren nooit bij elkaar hebben gezocht.

Onze Schepper heeft toch wel een bijzondere smaak.

Verlichting

Dit beeld heeft natuurlijk niets met macro-fotografie te maken, maar misschien helpt het mij vanmorgen bij het slottentamen Hindoeïsme en Boeddhisme aan de UU.

Het Achtvoudig Pad van

- het juiste inzicht,

- het juiste denken,

- de juiste woorden,

- de juiste handeling,

- de juiste levenswijze,

- de juiste inspanning,

- de juiste aandacht, en

- de juiste concentratie

leidt misschien niet direct tot het "Nirvana", maar als het helpt bij het behalen van een voldoende is dat ook een vorm van "Verlichting".

Toiletborstel

Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe deze bloem heet. Misschien dat er een bordje bij heeft gestaan, maar daar hebben we dan even niet op gelet.

We waren met de "Foto Cirkel" in de "Kasteeltuinen" van Arcen te druk met statieven, apparatuur, macrolenzen, etc. en kwamen niet verder dan de benaming: "toiletborstel".

Maar dan wel een heel bijzondere. Elke bloem heeft wel een paar honderd meeldraden. Over vruchtbaarheid gesproken..

Oranje verovert Zuid-Afrika

We gaan natuurlijk net zo lang door tot heel Zuid-Afrika oranje is.

Zethemop jongens! Oleoleolee!

Wieaardesjempieens, wieaardesjempieens!

(Foto: Microsoft)

Aronskelk

Het eerste wat me te binnen schiet bij het zien van een "Aronskelk" is dat het een begrafenisbloem is.

Dat past natuurlijk wel bij de foto's van de afgelopen dagen van het Oorlogs- en Verzetsmuseum.

Maar deze foto biedt ook een aardig overstapje naar het andere onderdeel van het fotoweekend van de "Foto Cirkel" Zeewolde, met dit jaar een bezoek aan de "Kasteeltuinen" van Arcen.

Ik heb geprobeerd me daar o.a. te verdiepen in macrofotografie. Ik zie daar van die prachtige voorbeelden van op allerlei sites o.a. van die van Mirthe Duindam, die daar een bijzonder oog voor heeft. Haar site heet dan ook: "Oogwandeling".

Ik moet eerlijk zeggen: ik begin daar steeds meer respect voor te krijgen, want het valt nog niet mee om een goede compositie te maken en dan ook nog het juiste deel van de foto scherp te krijgen.

Harley Davidson

Zoals gezegd heb ik het niet zo op al dat oorlogsmaterieel dat in het "Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum" in Overloon is uitgestald.

Ik ben niet in militaite dienst geweest. Ik ben wel ooit opgeroepen maar kreeg uitstel. En hoewel de uitspraak: "van uitstel, komt afstel", niet altijd positief wordt uitgelegd, was ik daar destijds niet rauwig om.

Ik was opgeroepen voor de cavalerie. Het leek me aanvankelijk wel wat, lekker buiten, beetje paardrijden en zo. Maar dat bleek een misverstand. Die tijd was al lang voorbij. Het gaat tegenwoordig met groot materieel, rupsvoertuigen, tanks en zo.

Als ik het overigens voor het kiezen gehad zou hebben, leek dit me wel wat: een Harley Davidson, fotouitrusting in de zijtassen, een beetje rondtoeren, een beetje sleutelen als het nodig is, etc.

Maar ook dat zal wel anders hebben uitgepakt voor deze jongens.

For mutual defense

Ik heb natuurlijk geen idee wat de teksten betekenen die op deze kisten staan in het "Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum" in Overloon.

Het is net als gisteren: als je even niet nadenkt over wat er in die kisten zit, is de compositie op deze foto wel aardig.

Maar wat betekent eigenlijk: "For mutual defense"?

"Voor wederzijdse verdediging"?

Als beide partijen zich alleen maar verdedigen kan er toch geen oorlog ontstaan?

Of zie ik dat verkeerd?

Tuig

Het hele jaar door is in het Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum in Overloon de tentoonstelling "1000 Bommen en Granaten" te zien.

Een bonte verzameling.

Het is er netjes uitgestald en als je rekening houdt met compositie, kleurgebruik en esthetiek kun je ook nog een aardig fotootje schieten van dit tuig.

Vluchtelingendag

De Verenigde Naties hebben vandaag uitgeroepen tot Internationale Dag van de Vluchteling.

Nu gaat het in het "Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum" in Overloon niet zozeer over de vluchtelingen van vandaag, maar wel over slachtoffers van oorlog en geweld.

In de tuin van het museum staat dit beeld over Dwangarbeid. De tekst erbij luidt:

Dwangarbeid 1940-1945

Ruim 500.000 Nederlanders werden gedwongen tewerkgesteld in Duitsland. Meer dan 30.000 van kwamen om door honger, mishandeling, ziekte, en oorlogsgeweld.

Straks gaan we weer terug naar heden.

En hoe met 't wendt en keert of plooit.
Wij zullen veel moeten vergeven.

Vergeten echter doen we het nooit.

Wim de Vries

Triumph

Hoe moet dat nu vanmiddag met het uitreiken van de bloemen na de overwinning van Nederland op Japan, als onze Prins Willem Alexander in Zweden zit bij het huwelijk van kroonprinses Victoria met Daniël Westling?

Zijn "Triumph Tulpen" staan al klaar.

Of zou hij er op voorhand al van uit zijn gegaan dat we verliezen?

Ik gok op 3-1.

Ongetwijfeld is Erica Terpstra erbij. Kan die mooi de bloemen uitreiken.

Fotografieren verboten

"In tegenstelling van wat vaak wordt gedacht bestond er tot 20 november 1944 geen algemeen fotografeerverbod in Nederland.

Maar bij gebouwen waar Duitse instellingen waren ondergebracht bestond het verbod van meet af aan wel.

De fotodienst van de BS moest uiterst voorzichtig te werk gaan."

In het "Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum" in Overloon beschikt men over een uitgebreide fototentoonstelling over de oorlog. Het waren natuurlijk moeilijke omstandigheden en het fotograferen, ontwikkelen en afdrukken ging niet zo gemakkelijk als nu in het digitale tijdperk.

Maar de fotografen van de Binnenlandse Strijdkrachten hebben dus nog best veel gefotografeerd. En dat is goed, om de herinnering te bewaren.

Maar ik blijf mijn aarzelingen houden over wat ik daarvan in zo'n museum nu moet vastleggen.

Voor Joden verboden

Eigenlijk zonder dat ik er erg in had gaf het gedicht van Lut de Block van gisteren mij een bruggetje naar het bezoek dat ik twee weken geleden bracht aan het "Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum" in Overloon.

Eerlijk gezegd heb ik het niet zo op dit soort musea. Ik wordt er altijd een beetje somber van, en misschien is dat ook wel een gezond teken.

Naast een bezoek aan de kasteeltuinen van Arcen, waarover later meer, stond een bezoek aan dit museum op het programma van het jaarlijkse fotoweekend van de "Foto Cirkel" Zeewolde dat dit keer richting Limburg ging.

Je wordt er toch weer even met de neus op de feiten gedrukt. Het is toch onvoorstelbaar dat er in de oorlog dit soort posters werd verspreid.

Walgelijk.

Een kus op de Kouter

In de Tweede Wereldoorlog was De Kouter in Gent een deportatieplaats.

Daaraan herinnert o.a. het gedicht van "Lut de Block" dat er een aantal jaren geleden is geplaatst in de Gentse poëzieweek. Lut de Block is Gent's "plattelandsdichter".

Ik fantaseer maar niet verder over Geert Wilders en de PVV, zoals ik gisteren en maandag deed, want dan krijg ik allerlei rare associaties in mijn hoofd.

De Kouter

Een bezoek aan Gent schijnt niet compleet te zijn zonder een bezoek aan de "De Gentse Kouter" .

Het is een bekend plein dat vroeger de plaats was waar de volksvergaderingen plaatsvonden en waar allerlei festiviteiten werden gehouden. Op zondag staat het hele plein vol met bloemen, want dan is er de wekelijkse bloemenmarkt.

Er staat een mooie van gietijzer gemaakte "muziekkiosk" van waaruit je het hele plein kunt overzien en desgewenst een menigte kunt toespreken. Ik weet niet precies waar het woord "kouten"vandaan komt. In de Encyclopedie staat kouten voor: 1) babbelen, 2) keuvelen, 3) klessebessen, 4) kletsen, 5) kwekken, etc.

Het lijkt me echt een plaats voor Geert Wilders om zijn nationalistische ideeën breed uit te venten.

Jacob van Artevelde

"Jacob van Artevelde" is één van de nationale volkshelden van België, of misschien moet ik wel zeggen van Vlaanderen.

Hij leefde van 1290 - 1345, in een tijd dat Frankrijk en Engeland verwikkeld waren in de 100-jarige oorlog.

In 2005 stond hij op plaats 147 bij de verkiezing van De Grootste Belg. Er staat een standbeeld van hem op de Gentse Vrijdagsmarkt.

Ik heb zo'n voorgevoel dat hij bij de discussie over de onafhankelijkheid van Vlaanderen nog wel eens een belangrijke rol zou kunnen gaan spelen.

Dat verdient een bloemetje

Nederland - Denemarken 2 - 0.

Dat verdient een bloemetje,.. toch?

Hollandse gevels

Aan de gevels in Gent kun je zien dat het toch wel een echt Hollandse stad is. Dat wil zeggen, dat was zo toen de zuidelijke en de noordelijke Nederlanden nog één geheel waren: Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.

In 1830, na de Belgische oorlog, werd België onafhankelijk.

Gisteren zijn er verkiezingen gehouden in België. Gemakkelijk is het momenteel niet in het door Walen en Vlamingen verdeeld land. De Vlaams-nationalistische N-VA, die streeft naar een zelfstandige republiek Vlaanderen, lijkt een monsterzege te behalen, terwijl de Waalse Parti Socialiste, die een premier wil leveren, de grootste van Wallonië in België lijkt te gaan worden. Ik ben benieuwd hoe dat gaat aflopen.

Er zijn mensen die beweren dat het misschien beter is om Wallonië bij Frankrijk en Vlaanderen bij Nederland te voegen.

Ik ben benieuwd hoe Geert Wilders daar over denkt.

Voor de verandering

Deze week zag ik ineens dat er in het Dashbord waarmee dit Blog wordt gemaakt bij de button "Ontwerpen" een opvallende mededeling blinkte: er zijn nieuwe sjablonen toegevoegd.
Ik weet niet hoelang dit er al stond. Het was me nog niet eerder opgevallen. Maar kennelijk heeft het de directie van Google onlangs behaagd mij een update te sturen.

Nieuwsgierig als ik ben ben ik ook gelijk maar even gaan experimenteren.
Het resultaat is dat ik vandaag begin met een nieuwe lay-out van mijn Blog. Niet dat ik daar nu zoveel aan heb hoeven doen. Het is gewoon een kwestie van een andere sjabloon kiezen. Kind kan de was doen.

Ik heb wel even geaarzeld, want het oude sjabloon is nu verdwenen. Er is dus geen weg terug.
Maar ik heb inmiddels geleerd dat vooruitgang betekent dat je het oude achter je moet laten en vol vertrouwen naar de toekomst moet kijken.
Bij deze dus.

Toeren met een Doel

Vandaag organiseren de Veluwse Motor Toer Club en de Rotaryclub Ermelo Putten voor de 19e maal de Internationale VMTC-Motary.

De route van ongeveer 450 kilometer voert vanaf de start op het Marktplein in Putten, via het oosten van Nederland naar onze Oosterburen en eindigt net als vorig jaar bij Arjan Brouwer Motorsport in Putten.

Alle ingeschreven deelnemers ontvangen zowel bij de start, als onderweg en bij de finish uiteraard voldoende eten, drinken en andere versnaperingen. Verder is er een leuke herinnering.

De in de loop der jaren ontwikkelde formule van een goed georganiseerde motor-toerdag met een opbrengst voor een goed doel is populairder dan ooit. De grote deelname, ook uit het buitenland, bewijst dat ieder jaar opnieuw.

Jaarlijks brengen zo'n 800 deelnemers ruim € 30.000,- op voor de goede doelen die ieder jaar opnieuw dankzij de deelnemers aan deze toertocht kunnen worden gesteund.

De keuze voor het goede doel VMTC-Motary 2010 is gevallen op het project Triple-O.
Triple-O helpt weeskinderen in Oyugis Kenia aan een eerlijke, goede en zelfstandige toekomst. Het dorpje Oyugis ligt in West-Kenia in de provincie Zuid Nyanza aan de internationale verbindingsweg tussen Uganda en Tanzania. Dicht bij het prachtige meer "Lake Victoria". Het is dan ook nauw betrokken bij de visvangst op het meer.
Meer informatie over het project is te vinden op: http://www.4triple-o.nl/

Dit jaar kan ik helaas zelf niet mee doen. Ik heb de route op Hemelvaartdag wel voorgereden. Het is een prachtige tocht. Als voorzitter van het organiserend comité wens ik iedereen een mooie dag.

Nabericht 13 juni 2010:

Voor de liefhebbers staat er inmiddels een videofilmpje van de "Start" en het "Eindpunt" op YouTube.

Paal

Zoals Amsterdam zijn Amsterdammertjes heeft, heeft Gent zijn Gentenaartjes, alhoewel ik niet weet om men deze ook zo noemt.

In ieder geval staan overal in de stad deze paaltjes, versierd met het "Stadswapen" van Gent: de Gentse Leeuw. Het symbool van de leeuw stamt ongetwijfeld nog uit de Hollandse periode, maar het wapen is sinds 1990 wel vernieuwd.

Het woord "paal" wordt veel gebruikt in de Nederlandse taal. Ook in verkiezingstijd: "Als een paal boven water", "Paal en perk stellen"", maar ook "Voor paal staan".

Dat laatste gevoel komt bij mij op als ik naar de verkiezingsuitslag kijk en vanmorgen in de krant lees wat de (buitenlandse) commentaren zijn.

Gent

Door Gent lopen verschillende grachten, die via het kanaal Terneuzen-Gent uiteindelijk in verbinding staan met de Westerschelde, want Gent was vroeger een belangrijke havenstad.

Hier één van de mooie doorkijkjes met uitzicht op de Korenlei.

Korenlei

Gent is een leuke stad. Een paar weken geleden was ik er op bezoek bij een oud-collega, die ons o.a. meenam op een rondwandeling door de binnenstad.

Het was prachtig weer en dan is in Gent op vrijdagmiddag het domein van toeristen en van studenten.

Er is momenteel één probleem. Men heeft besloten de binnenstad op te knappen en dat betekent dat het er rond de Markt en de Grote Kerk, de Sint-Baafskathedraal, één grote bouwput is. Men is een jaar geleden begonnen en het karwei kan nog wel tot volgend jaar duren. Maar dan ziet het er vermoedelijk weer tip-top uit.

Graffiti

Een vraag die regelmatig bij mij opkomt en waar ik tot nu toe geen antwoord op heb gekregen is, wie toch die graffiti aanbrengt op allerlei gebouwen en langs allerlei wegen.
Een geluidsscherm langs de snelweg is vaak nog maar net klaar, je kunt het mooi vinden of niet, daar gaat het nu even niet om. Maar nog geen dag later is er vaak al graffiti op te vinden.
Wie doe dat en waarom?

Het is overigens geen typisch Nederlands verschijnsel. Ook in België komt het voor. Om het een beetje in te tomen heeft men daar plaatsen aangewezen waar het wordt gedoogd, zoals hier in Gent in de "Werregarenstraat".

Men heeft zelfs speciale regels opgesteld voor "Graffiti en Wildplakken".

Ik vind dat zo gek nog niet. Als het toch gebeurt wijs dan een plek aan waar het is toegestaan. Maar of dat ook echt helpt tegen het illegaal bekladden van muren betwijfel ik.

Klompenpad

De inkt van het bericht over molen "De Koe" in Ermelo was nog maar net droog of ik las in onze plaatselijke "Puttenaer" dat onze wethouder Roelof Koekkoek op 28 mei het Klompenpad in Putten in gebruik heeft genomen.

Het blijkt overigens niet uniek te zijn. De Veluwe ligt al aardig vol met klompenpaden. Zie http://www.klompenpaden.nl/".

Maar Putten heeft er nu dus ook één. En ik moet zeggen, hij voert door een prachtig gebied tussen Putten en Nijkerk.

Het is het gebied waar wij zelf inmiddels ook al twee keer gekampeerd hebben. Een gevarieerd landschap met boerderijen, heidevelden en bossen, waar je ook zomaar tijdens een wandeling een hert tegen kan komen.

Aanbevolen dus!

Hagia Sofia

Ook vandaag is er nog van 12.00 tot 17.00 uur gelegenheid om de diverse locaties te bezoeken van de "Atelierroute" in Putten.

Op één van de locaties zijn ikonen te zien van Marja Benschop-Smit, waaronder deze:

Hagia Sofia, de wijsheid Gods

Centraal zittend op een troon, is de Hagia Sofia (de Wijsheid Gods) afgebeeld.
De Wijsheid wordt verpersoonlijkt door een vuurrode engelachtige gestalte op een troon.

Boven de Wijsheid is Christus als Pantokrator afgebeeld, en geheel bovenaan is te zien hoe engelen knielen voor de “hetoimasia”: Een Byzantijns motief waarmee door middel van een lege troon met daarop het evangelieboek de voorbereiding van de Rechterstoel van Christus bij het Laatste Oordeel wordt uitgebeeld. Bij de wederkomst op aarde is de troon bereid.
Links staat de Moeder Gods en rechts Johannes de Voorloper.

Op de website staan meer voorbeelden van "Hedendaagse Ikonen".

Knap

Het is toch een beetje vreemde gewaarwording als je in een compleet nieuwe molen komt.

Molen "De Koe" in Ermelo is in 2008 opnieuw in gebruik genomen nadat hij in 1990 door brand volledig was verwoest. Het ziet er allemaal prachtig uit, je ruikt als het ware het nieuwe hout nog.

En toch heb ik een beetje een vreemd gevoel. Een molen hoort oud te zijn. Het is natuurlijk knap dat men dit in 2008 nog weet te realiseren, maar nog knapper vind ik het dat men dit soort constructies al in 1400 heeft bedacht en wist te maken, met de in onze ogen gebrekkige gereedschappen van toen.

Het werkt allemaal perfect en dankzij de molens is Nederland grotendeels droog geworden en gebleven en ook nog eens wereldberoemd geworden.

Tsjonge, ik heb nooit gedacht dat ik nog eens lyrisch zou worden over een molen. Nu de klompen nog.

De Koe

Laat ik het vandaag eerst maar even wat dichter bij huis zoeken. Op 8 mei was het Molendag in Ermelo.

Een aantal jaren geleden is de enige molen die Ermelo rijk was, en waar een discotheek in gevestigd was, tijdens een onweer tot de bodem toe afgebrand. De stomp is blijven staan en is jaren lang een doorn in het oog geweest van veel Ermeloërs.

Dankzij particulier initiatief is de molen, "De Koe" genaamd, weer volledig opgebouwd. Het heeft een aantal jaren geduurd, maar sinds 2008 staat hij er weer en is hij een aanwinst voor Ermelo.

Surinaamse Benschoppen

Nu ik het de laatste dagen over Suriname en Hindoeïsme heb moet ik toch ook nog even iets anders kwijt.
Het heeft er eigenlijk niets mee te maken maar het komt toevallig zo samen.
Ik ben al meer dan 30 jaar bezig met genealogie, stamboomonderzoek. Ik wilde weten waar ik vandaan kom en wat de relatie is met het plaatsje Benschop in Utrecht.
Dat laatste heb ik gevonden. Halverwege zestienhonderd vertrokken Dirk en Marrichien, uit Benschop naar de Alblasserwaard waar ze zich "Benschopper" gingen noemen.

Ongeveer een maand geleden ontving ik een mailtje van iemand die ook meer van de stamboom wilde weten. Het bijzondere is dat zij geboren is in Paramaribo. Haar vader en moeder ook, en haar grootouders ook. Het zijn dus rasechte Surinamers, en derhalve donker van huidskleur. En genaamd...: Benschop.

Daar wil je dan als geïnteresseerd genealoog natuurlijk meer van weten.
Zaterdag j.l. hebben we elkaar ontmoet en ben ik zeer gastvrij ontvangen door mevrouw Wonnie Benschop en twee van haar dochters, die al meer dan 43 jaar in Nederland wonen. Zij blijken ook inmiddels bekende Nederlanders te zijn. Over de familie is zelfs een boek geschreven: "Tussen twee huizen" .

Ik ben inmiddels naarstig op zoek naar de relatie met de Nederlandse Benschoppen, maar heb die nog niet kunnen ontdekken.

De vader op de foto is Egbertus Josef Benschop, geboren 27 april 1883 te Paramaribo, zoon van Hendrik Theorodus Benschop.

Over de laatste zijn geen gegevens bekend. Wie is hij, waar komt hij vandaan, waarom woont hij in Suriname, etc?

Er zit waarschijnlijk niets anders op dan een keer naar Paramaribo te vliegen om daar de archieven te raadplegen.

Godenwereld

Het Hindoeïsme staat bekend als een godsdienst met vele Goden, polytheïstisch om het eens netjes te zeggen.

Sommige Hindoestanen denken daar zelf anders over.

Op de gevel van de "Shri Ram Mandir" in Den Haag staat: "Shri Sanatan Dharm", dat betekent "Eeuwige Religie". Men baseert zich hier op de oorspronkelijke religie gebaseerd op de teksten uit de veda's. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de stroming van de "Arya Samaj", die weliswaar ook gelooft in één Schepper-God, en die ook nog wel veel goden kent, maar daar kies je er één uit, één die bij jou past, en daar hou je je aan.

In deze tempel heeft men echter een grote verscheidenheid van Goden staan, die men tijdens de ceremonie ook allemaal eer bewijst door er offergaven aan te schenken.

Op deze foto een deel ervan. Helemaal links, Krishna met zijn vrouw Radha, links van het midden Hanuman, met het aap-hoofd, rechts, de donkere Kali, die o.a. aanbeden wordt bij ziekten, en daarnaast Vishnu, met zijn vele verschijningen. De God in het midden zou Brahma kunnen zijn, de Absolute God, maar dat weet ik niet helemaal zeker.

Kortom, voor ons westerlingen, met ons monotheïstische geloof in één God, raak je al gauw de draad kwijt. Maar voor de Hindoestanen is de godenwereld vergelijkbaar met de zon: er is één Zon, maar er zijn vele stralen die ons verlichten.

Delen van het Licht

Als in de Hindoetempel de offers zijn gebracht, waaronder ook het vuuroffer en het lichtoffer, wordt "het Licht" daarna "uitgedeeld".

Er komt een schaal langs met daarop een brandende kaars. Je mag het Licht als het ware met één of beide handen "pakken" en "over jezelf heen gieten".

Hier gebeurt dat tijdens een ceremonie in de "Shri Ram Mandir" in Den Haag.

Zo deelt iedereen in het Licht.