Gisteren hebben we als koor "Fontanus" in een herdenkingsdienst afscheid genomen van een deze week overleden koorlid.
We hebben gezongen o.a. over de "Vaste Rots" en over het "Nieuwe Jeruzalem". Maar als je dan de terugblik hoort over iemands leven, en je denkt na over je eigen leven, dan besef je toch ook weer de betrekkelijkheid der dingen. "Gelijk het gras is ons kortstondig leven, ..", zo zong de Psalmist al in "Psalm 103:8".
Het is te hopen dat de achtergeblevenen moed putten uit de woorden: "In zijn armen zijn we veilig. Hij verlaat ons nimmermeer".
1 opmerking:
Dag Adri,
Bij de een heeft het leven net als gras niet eens de tijd om te ontkiemen,bij de ander is het leven een aaneenschakeling als frisse weide met kleurig bloeiende veldbloemen....
Maar eens zullen we allen de man met de zeis ontmoeten.
In een diep geloof kan de mens die achterblijft vaak bergen verzetten.
Hartelijke groet,
Ger
Een reactie posten