Privé!

Zaanse Schans, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 70 mm; f/8; 1/400 sec; ISO 400; +0.3

Wat waarschijnlijk aanvankelijk is begonnen met een eenvoudig bordje "Privé" is hier uitgegroeid tot een internationale waarschuwing in het Engels, Chinees, Japans en ik denk dat het laatste Hebreeuws is. Tja, het zal wel niet voor niets zijn. Ik kan me voorstellen dat die drommen toeristen voor je deur en in je tuin soms best wel lastig kunnen zijn. Anderzijds, je weet dat natuurlijk ook als je er gaat wonen.

Zaanse Schans

Zaanse Schans, mei 2015. 

Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 34 mm; f/8; 1/250 sec; ISO 400

Als je alle toeristen een beetje weet te vermijden is de Zaanse Schans best een leuk open-lucht-museum. 

Het geeft een mooi beeld van de Hollandse cultuur in de Zaanstreek, met molens, groene houten huisjes en natuurlijk die aardige bruggetjes over de vele sloten en vaarten in het Waterland.

Design

Zaanse Schans, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 26 mm; f/8; 1/125 sec; ISO 400

Je kunt natuurlijk zeggen wat je wilt, maar eerlijk is eerlijk, sommige mensen hebben meer stijl dan anderen. Zelfs als het een beetje gaat regenen.

De Kat

Zaanse Schans, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 29 mm; f/8; 1/200 sec; ISO 400

Een typisch Hollandse molen uit de Zaanstreek: Verfmolen "De Kat". Een oorspronkelijk in 1781 gebouwde achtkante bovenkruier met stelling, die sinds de gedeeltelijke herbouw in 1960 tot verfmolen is ingericht. Zie de website.

Japanners

Zaanse Schans, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 36 mm; f/8; 1/250 sec; ISO 400

Het wordt weer toeristenweer, ofwel, het japannerseizoen komt er weer aan. Voor alle duidelijkheid, ik heb helemaal niets tegen Japanners. Ik begrijp alleen niet waarom ze ieder jaar weer met zijn allen naar Nederland komen. Of je nu in Amsterdam bent of in de Zaanse Schans, in Aalsmeer of in Giethoorn, ze zijn er altijd. Trouwens in Giethoorn zijn het voornamelijk Chinezen. Ik heb me laten vertellen dat zelfs de menukaart daar in het chinees is opgesteld.

Laetare

Putten, juni 2016, Nikon Coolpix S9900; Nikon 30x ED VR 4.5-135 mm f/3.7-6.4; 4 mm; f/3.7; 1/500 sec; ISO 400

Het is vandaag alweer de vierde zondag van de vastentijd, halfvasten, Over drie weken is het Pasen. En dat mag gevierd. Laetare! Ofwel: Verheug u!

Motorweer

Haarlem, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 48 mm; f/8; 1/60 sec; ISO 1250

Volgens mij wordt het de komende dagen heerlijk weer. Tijd om de motor weer eens van stal te halen.

Kruidendokter

Haarlem, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 32 mm; f/8; 1/50 sec; ISO 3200

Ik weet niet meer precies waar het was, maar ik zou momenteel wel heel graag even bij deze kruidendokter in Haarlem op bezoek gaan. Hatsjoe...

Gravestenenbrug

Haarlem, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 44 mm; f/8; 1/1250 sec; ISO 400

Een karakteristiek plekje in Haarlem: de Gravestenenbrug.
Het behoort tot de oudste gedeelten van de stad. In de 11e eeuw was Haarlem zetel van de Graaf van Holland. Hij had eerst een burcht aan het Spaarne bij de Gravestenenbrug. Schippers betaalden er tol. De burcht stond aan de Grote Markt. Haarlem was de marktplaats voor Kennemerland.

Teylers Trap

Haarlem, mei 2015. 

Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 24 mm; f/4; 1/25 sec; ISO 3200

Het spreekt eigenlijk vanzelf dat ik me ook even bezig heb gehouden met de trap in het Teylers Museum.
Zo'n echte authentieke trap van een statig grachtenpand.

Fysisch Kabinet

Haarlem, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 26 mm; f/4; 1/60 sec; ISO 1000

"Het Fysisch Kabinet van het Teylers Museum in Haarlem is een verzameling van achttiende- en negentiende-eeuwse wetenschappelijke instrumenten waarmee onderzoek is verricht en demonstratieproeven zijn gegeven. Vooral de verschijnselen elektriciteit, geluid, licht, magnetisme, warmte, en maten en gewichten zijn onderzocht.

Teylers Museum is de enige plek ter wereld waar zo'n collectie in haar oorspronkelijke omgeving bewaard is gebleven en nog altijd wordt getoond! De apparaten staan opgesteld in de Ovale Zaal (achttiende eeuw) en de Instrumentenzaal (negentiende eeuw). Op de instrumentenwebsite kun je zelf door de zalen dwalen en kun je ontdekken waar al die bijzondere instrumenten voor werden gebruikt."

Aldus de website van het museum.

Voorjaar!

Putten, maart 2017. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 9 mm; f/6.3; 1/2000 sec; ISO 400

Ik geloof dat ik vorige week net iets te vroeg heb gejuicht, want daarna begon het een paar dagen flink te regenen. Maar na vandaag kan toch niemand er meer omheen: 20 maart, 11.28 uur, de astronomische lente is formeel begonnen. Laat de zon en de warmte nu maar komen!

Teylers Museum

Haarlem, mei 2015. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 44 mm; f/16; 1/100 sec; ISO 400

Dit weekend kwam bij ons het Teylers Museum in Haarlem ter sprake. Dat herinnerde mij er aan dat ik daar in 2015 een bezoek bracht. Het is beslist de moeite waard. En ik ben niet de enig die dat ontdekt heeft want in 2016 had men een bezoekersrecord van 158.000 bezoekers.
Het is het eerste en oudste museum van Nederland. In 1784 opgericht ter bevordering van de kunst en wetenschap. Het heeft zijn naam te danken aan Pieter Teylers van der Hulst, een vermogende Haarlemse zijdefabrikant en bankier. Het was de tijd van de Verlichting en Teylers leefde vanuit de gedachte dat kennis de mensheid kon verrijken. In zijn testament liet hij vastleggen dat zijn vermogen moest worden ondergebracht in een stichting die onder meer de bevordering van de kunst en wetenschap ten doel had.
En zo is het gekomen.

Oculi

Iona, november 2016. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 21 mm; f/5.6; 1/800 sec; ISO 400

Het is vandaag alweer de derde zondag in de Veertigdagentijd, of Vastentijd. Een zondag die "Oculi"' wordt genoemd, naar de beginregels van Psalm 25: "Mijn ogen zijn altijd gericht op de Heer".

Ik moest daarbij ineens weer denken aan dit beeld dat ik zag tijdens mijn verblijf op Iona vorig jaar november. Maar ook op andere plaatsen in Schotland, Engeland en Ierland zie je overal dit soort Keltische kruisen staan. Ze zijn een samenvoeging van een Christelijk kruis en een heidens zonnewiel. Maar heidens of niet, de bedoeling ervan was om je tijdens je reis te helpen herinneren aan het "hogere". Om je ogen daarop gericht te houden. Oculi, dus.

Ik wens u een goede zondag!

Theekoepel

Putten, maart 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 70 mm; f/8; 1/500 sec; ISO 400

Ik had nog geen gelegenheid om bij kasteel Vanenburg op bezoek te gaan voor mooie plaatjes, maar deze had ik nog in mijn archief van enige tijd geleden. De theekoepel. Fraai toch?

Je kunt het afhuren voor kleine gezelschappen.

Vanenburg

Putten, december 2014. Fujifilm FinePix X100S; Fujinon 23 mm f/2.0; f/5.6; 1/240 sec; ISO 400

Ik kan tot mijn eigen verbazing geen foto vinden van Kasteel Vanenburg op dit Blog (behalve dan van de ijssculpturen in 2013), terwijl wij daar de afgelopen jaren toch regelmatig zijn geweest. Deze is van december 2014. Moet er binnenkort nog maar eens naar toe om wat mooie plaatjes te schieten. De moeite waard!

Sarah

Putten, maart 2017. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 11 mm; f/6.3; 1/500 sec; ISO 400

Toen ik afgelopen weekend bij kasteel Vanenburg kwam zag ik ineens dit monument. Ik wist dat het geplaatst was, maar was nog niet eerder in de gelegenheid om het te bezoeken.

"Sarah is een monument ter nagedachtenis aan de Joodse mannen in de zomer van 1942 in het Joodse werkkamp "Vanenburg" verbleven.

In de nacht van 2 oktober 1942 werden zijn weggevoerd naar Westerbork en vandaar uit naar de vernietigingskampen Auschwitz en Sobibor.

Sarah dient ter herdenking, herinnering en lering: Wat kunt -U- doen om de wereld iets beter te maken?

Sarah, uit diep respect en eerbied voor onze Joodse vrienden."

Monument ontwerp: Michel Kooij, Putten

Uitvoering: Gerrit van Emous, Putten

Bloemetjes

Putten, maart 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 56 mm; f/8; 1/400 sec; ISO 400; +0.7

Ik kan me niet herinneren dat wij dit ooit hebben geplant. maar het komt zomaar naar boven, onder een steen vandaan. Gratis en voor niets.Wonderlijk toch?

Mooi blauw...

Putten, maart 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 70 mm; f/8; 1/200 sec; ISO 400; +0.7

Het schiet allemaal de grond uit dezer dagen. Ik had natuurlijk met mijn macro-objectief op de grond moeten gaan liggen, maar ik heb het zondag zo maar even geprobeerd. Het beeld is helder: mooi blauw is... Of is het paars?

Lente!

Putten, maart 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 70 mm; f/8; 1/800 sec; ISO 400; +0.3

Helemaal geen erg in. Maar volgens mij is het opeens lente!

Santé

Muiden, februari 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 52 mm; f/5.6; 1/125 sec; ISO 400

Je kunt je natuurlijk afvragen waarom er zoveel vaten in zo'n kasteel nodig waren. Er zal natuurlijk best wel veel gefeest zijn. Maar bier en wijn waren er ook voor de dagelijkse consumptie, ook tijdens de maaltijden en ook voor kinderen. Dat was namelijk gezonder dan het gewone water, dat vaak verontreinigd was, o.a. omdat het "gemak" ook in de slotgracht uitkwam. Het water uit de put bevatte weliswaar regenwater, maar heel veilig was dat ook niet. Lekker hygiënische toestand dus.

Straatwerk

Muiden, februari 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 24 mm; f/5.6; 1/400 sec; ISO 400

Centraal op de binnenplaats van het Muiderslot staat de waterput. Ik heb hem hier wat decentraal in beeld gebracht omdat ik het plaveisel er om heen ook wel de moeite waard vond. In ons normale straatbeeld komt het nagenoeg nier meer voor om met ijsselsteentjes en keien een dergelijk patroon aan te brengen in het wegdek.

Strak pak

Muiden, februari 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 31 mm; f/5.6; 1/25 sec; ISO 3200

Ik kan mij haast niet voorstellen hoe het moet zijn om je in zo'n strak pak te moeten bewegen. Maar ik kan mij nog minder voorstellen hoe het is om je dan op een rechtsomdraaiende wenteltrap met een zwaard in de rechterhand naar boven te moeten vechten. Zo zal het dan ook wel niet gegaan zijn, denk ik... Toch?

Modern Art trap

Muiden, februari 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 28 mm; f/5.6; 1/5 sec; ISO 1600

In diezelfde Westertoren van het Muiderslot bevindt zich ook deze moderne trap. Zo zie je maar dat oud en nieuw soms heel mooi met elkaar kan samengaan.

Rechtsdraaiende trap

Muiden, februari 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 24 mm; f/5.6; 1/5 sec; ISO 3200

Het bijzondere van de trap van de Westertoren van het Muiderslot is dus dat deze rechtsdraaiend is. Voor de veiligheid. Zie ook het bericht van gisteren.

Ik moet zeggen dat ik na 83 treden alles een beetje zag draaien. Als ik de foto weer zo zie, dan is het wel een fraai kunstwerkje.

Doortrapte trap

Muiden, februari 2017. 

Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 24 mm; f/6.3; 1/15 sec; ISO 3200

Om boven in de torenkamer te komen van het Muiderslot moet je via de Westertoren eerst een nauwe trap beklimmen. En natuurlijk heb ik die trap gefotografeerd en aan mijn verzameling toegevoegd. Het is namelijk geen gewone trap. Daar had men bij de bouw van het slot goed over nagedacht.
De website vermeldt:

"Om te voorkomen dat de vijand bij een overval het gehele kasteel in één keer kon overmeesteren, was het kasteel in stukken opgedeeld. Niet overal was een doorgang. Wie zich bijvoorbeeld de Poorttoren had binnengevochten en dacht door te stormen naar de strategisch gelegen Zuidertoren, kwam van een koude kermis thuis. Geen deur te vinden aan het eind! De weergang naar de Zuidertoren liep expres dood tegen de muur. Liep je beneden de Zuidertoren in, het verblijf van de brugwachter, dan kon je ook meteen weer omkeren. Er was geen trap naar boven! Met een beetje pech belandde je zelfs via het luik in de vloer in de vergeetkerker."

"De Zuidertoren was alleen maar te bereiken via de Westertoren.

De Westertoren is "toevallig" de lastigst inneembare toren. De Westertoren is de hoogste toren en is duidelijk ook gebouwd voor de verdediging. Zelfs de wenteltrap is "doortrapt!" 

Deze nauwe trap bevat maar liefst 83 ongelijke(!) treden en draait rechtsom. Dat is geen toeval. Probeer als vijand, met je zwaard in je rechterhand, maar eens soepel omhoog te klimmen op zo’n trap, terwijl je tegelijkertijd de klappen van bovenaf moet afweren."

Het is dus niet zomaar een gewoon torentrappetje voor mijn verzameling, het is er één met een wel bijzonder verhaal!

Binten

Muiden, februari 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 24 mm; f/5.6; 1/8 sec; ISO 1600

Als je zo een paar uur loopt te fotograferen in het Muiderslot is de vraag natuurlijk welke foto je uitkiest van de vele die je tijdens zo'n middag maakt.
Het meest indrukwekkend vond ik toch wel de Westertoren die met zijn 83 trappen, via de Floriskamer, loopt naar de torenkamer met zijn bijzondere bintenconstructie. Afgezien van de technische details levert het voor het oog en dus ook voor de foto een fraaie lijnwerking.

De website van het Muiderslot vermeldt: "De kap van de Westertoren werd gebouwd in de 14^e eeuw. Dit was een precies werkje met kruisende balken en verbindingsbalken die als de spaken van een wiel de muren bijeen moesten houden. Iedere pen-en-gat had zijn eigen maat en alles moest precies in elkaar passen. Dat konden de knappe ambachtslui wel in die tijd! Als een bouwpakket leverden zij de materialen aan vanuit hun werkplaats. De aanwijzingen - de zogeheten ‘telmerken’- zijn nu nog zichtbaar; ze werden gekrast in het hout, zodat een beetje doe-het-zelver het geheel precies in elkaar kon zetten."

Ridderzaal

Muiden, februari 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 52 mm; f/3.5; 1/30 sec; ISO 3200; +1

Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit in de Ridderzaal van het Muiderslot geweest ben. Althans niet in dit leven. Maar op de één of andere manier komt mij dit vaag bekend voor. Als ik in de "geschiedenis" duik van het slot dan zie ik dat het oorspronkelijk toebehoorde aan Floris V, die in 1285 een stenen vesting liet bouwen aan de monding van de rivier de Vecht, de belangrijkste vaarroute naar Utrecht. We hebben ook allemaal uit de geschiedenisboekjes geleerd dat Floris V in 1296 door de edelen is vermoord. Maar hoe dat er precies aan toegegaan is, wat de achtergrond is en wie daar bij betrokken waren vertelde de geschiedenisboekjes niet.

Jaren geleden, toen ik bezig was met het uitzoeken van mijn stamboom, ontdekte ik dat de naam Benschop ook in verband gebracht werd met de moord op Floris V. Ik wilde daar natuurlijk wel het fijne van weten en heb me daar toen uitvoerig in verdiept. Het voert te ver om dat allemaal hier te herhalen. Daarvoor verwijs ik naar mijn genealogie-website "Benschop's Homepage Genealogie".
Ik volsta hier met een citaat uit Het "Biografisch woordenboek der Nederlanden" van A.J. van der Aa uit 1852, bevattende "levensbeschrijvingen van zoodanige personen, die zich op eenigerlei wijze in ons vaderland vermaard hebben gemaakt", waar staat vermeld:

"Benschop (Arent van) was één der Edelen, die tegen Graaf Floris V zamenspanden, en, bij het gevangen nemen van dien vorst, nadat Herman van Woerden 's Graven paard bij den toom gevat had, hem de sperwer uit de hand rukte."

Daarna heeft men Floris gevangen genomen. Toen men hem vanuit zijn gevangenschap op het Muiderslot wilde overbrengen naar een andere plaats, stuitte men op een groep boeren, die hem wilde bevrijden, waarna Floris door Gerard van Velsen met een vijftal zwaardsteken werd gedood. De geschiedenis vertelt dat Floris zich aan zijn vrouw, Machteld van Velzen, had vergrepen.
Arent van Benschop is in 1304 verdronken in de Lek. Hij had één dochter.
Toen ik dat allemaal had uitgezocht kreeg ik een ander beeld van Floris V, van wie ik heb geleerd dat het "der keerden god" was. Ik concludeerde dat ik nooit ook maar een verre nazaat van Arent van Benschop kan zijn, maar ook dat ik me aan dit misdrijf dus niet schuldig hoef te voelen.
Maar ja, hoe ging dat in die tijd met de huwelijkstrouw? Als ik nu, ruim 7 eeuwen later door het Muiderslot loop, en ik heb het gevoel dat het me vaag bekend voorkomt, ben ik er niet zo zeker meer van.....

Torenfort

Weesp, februari 2017. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 9 mm; f/11; 1/20 sec; ISO 400

Het Torenfort aan de Ossenmarkt. Wikipedia:

"Het fort aan de oostkant van de vestingstad Weesp werd in 1861 voltooid en maakte met Weesp deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. De bouw heeft ongeveer twee jaar geduurd. Vanaf 1892 maakte het fort deel uit van de Stelling van Amsterdam.

Het is een van de laatste torenforten waarmee de waterlinie werd versterkt. Het in baksteen uitgevoerde torenfort telt twee bouwlagen. Het is rond met een diameter van ongeveer 34 meter en met een halfrond uitgebouwd trappenhuis bij de ingang. De muren zijn ongeveer 1,8 meter dik. Op het dak stond oorspronkelijk een geschutsbatterij."

"Na de Tweede Wereldoorlog verloor het fort zijn verdedigingsfunctie. Vanaf 1985 werd het opgeknapt en geschikt gemaakt voor vreedzaam hergebruik. De aarden dekkingswal werd afgegraven en de gracht en brug werden hersteld. In Fort aan de Ossenmarkt, dat in 1992 feestelijk werd heropend, zijn onder andere de Kreatieve Groep Weesp, een muziekschool en de Historische Kring Weesp gevestigd. In de genieloods uit 1877 is nu een expositieruimte."

Weesp

Weesp, februari 2017. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 15 mm; f/11; 1/80 sec; ISO 400

Met de fotogroep Putten, een bescheiden groepje amateurfotografen, maakten we vorige week een stadswandeling door Weesp, om vervolgens naar het Muiderslot te gaan. Dan weet u dus wat u nog te wachten staat.

Marianne

Weesp, februari 2017. 

Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 13 mm; f/11; 1/25 sec; ISO 400

                               
Ik had natuurlijk even kunnen aanbellen bij dit huis in Weesp om te vragen wat de achtergrond en betekenis is van dit deurluikje. Maar ja, dat doe je niet. Ik heb wel een tijd voor de deur gestaan om het te fotograferen. Nou ja, dan had je net zo goed even kunnen aanbellen, zult u zeggen. Ja, misschien hebt u wel gelijk.

Nu moet ik het doen met mijn eigen fantasie en een eigen antwoord vinden op de vraag: wat stelt het voor?

Jaren geleden heb ik mij verdiept in de Patafysica en dat komt mij nu te pas.

De "Patafysica" dames en heren, is de wetenschap die zich verdiept in het vinden van een denkbeeldige oplossing. De Patafysica, aldus Alfred Jarrie (1873-1907), zoekt naar de wetmatigheid van de uitzondering, met een bijzondere belangstelling voor het epifenomeen en de afwijking. De Nederlandse Academie voor Patafysica, "de NAP", legt het zo uit: "Patafysica exploreert het universum dat parallel loopt met de officieel erkende wereld. Patafysici trekken door de wereld met belangstelling voor alles wat op hun weg komt. Ze leggen wilde verzamelingen aan, ordenen zonder tot een orde te geraken, en laten een spoor van denkbeeldige constructies achter. Patafysici verkennen gebieden die aan de kaarten van de reguliere wetenschap ontsnappen."

Volgens die wetenschap, de Patafysica, is dit dus: Marianne. Sinds 1792 het symbool van de Franse vrijheidsstrijd. Nadat de Fransen haar als symbool voor de vrijheid hadden gekozen bedacht de Bataafse republiek daarop haar eigen "stedenmaagd" en daar is dit het symbool van: de Nederlandse Marianne. De trots van onze natie en nog steeds te vinden op een voordeur in het oude monumentale vestingstadje Weesp.

Bruggetjes

Weesp, februari 2017. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 21 mm; f/3.2; 1/400 sec; ISO 800

Water, daar hebben we genoeg van in Nederland. En dat betekent dat dat we op sommige plekken ook allemaal ons eigen bruggetje hebben.