Ribbelwolken

Sinds vorige week, toen weerman Marco Verhoef op het journaal uitlegde wat dit zijn, weet ik het ook: ribbelwolken, ofwel: cirrocumulus.

Het is het gevolg van een verticale windschering, dat wil zeggen dat de windsnelheid met de hoogte toeneemt, bij een relatief hoge luchtvochtigheid. Vaak een teken dat het weer gaat veranderen.

Ruimte

Je hebt daar op het Kootwijkerzand dus echt nog de ruimte.

Als je even verder loopt dan de paar honderd meter vanaf de parkeerplaats, dan kom je geen mens meer tegen. Nou ja, bijna niet dan.
En dat in ons overbevolkte Nederland.

Lente

Vorig jaar heb ik zo rond deze tijd in januari zeker twee keer per week het straatje sneeuwvrij moeten vegen.

Dat was wat anders dan wat we nu hebben. Het is de laatste tijd compleet lente!

Zondag zijn we daarom maar eens naar het Kootwijkerzand gereden voor een flinke wandeling. En we waren niet de enige die van het prachtige weer en van de prachtige stuifduinen genoten.

Elvis de Pelvis

In onze jeugd zag de wereld er eigenlijk veel overzichtelijker uit dan tegenwoordig.

Neem nou de muziek. Je was òf voor de Beatles, òf voor de Rolling Stones. En zo was er ook de keuze: òf Cliff Richard, of Elvis Presley.
Dat was duidelijk. Men wist dan waar je stond.

Maar ja, die tijd is allang voorbij. Ik hou dat allang niet mee zo bij. Maar ik weet nog wel dat Elvis op 8 januari jarig was. Hij is slechts 42 jaar oud geworden, maar zou, als hij nog leefde, vandaag 79 zijn geworden.
In oktober 2011 heb ik in het Louwman Automobielmuseum in Den Haag nog eens deze foto van een foto van hem gemaakt. Een tijdbeeld.

Even checken

Ja, als je zo'n smartphone hebt moet je natuurlijk wel regelmatig even checken of er nog berichten zijn. Ook al zit je in het Rijksmuseum.

Maar, ik geef het onmiddellijk toe, ik heb er natuurlijk ook één. En het is wel ontzettend handig, vooral als je, zoals in het Rijksmuseum het geval is, ook nog eens gratis Wifi hebt.

Driekoningen

Als wij in Amsterdam zijn moeten we ook altijd even langs het Begijnhof.

Na het bezoek aan het Rijksmuseum eind december kwam dat voor vandaag goed uit, want in de Begijnhofkerk stond het kerststalletje er nog met de drie koningen.
Nou ja, stalletje, het zijn haast levensgrote beelden.

Opnieuw

En opnieuw is er een knop uitgekomen en het is nog steeds niet de laatste.

Wonderlijk, zoals zo'n bloem kan teren op zo'n bol. Fijne zondag!

Voldaan

Voldaan. Dat is het eerste woord dat me te binnen schiet bij dit schuttersstuk van Bartholomeus van der Helst uit 1648.

Dat mag ook wel, want de mannen van de Amsterdamse voetboogschutters vieren feest ter gelegenheid van de Vrede van Munster, het einde van de tachtigjarige oorlog met Spanje. De aanvoerders van de schutterij schudden elkaar de hand als vredesteken en laten de "drinkhoorn" rondgaan.
Op de trommel een gedicht, waar op staat dat de gewapende macht van Amsterdam blij is dat de wapens voortaan kunnen blijven rusten.

Schuttersstukken

In de Eregalerij waar de Nachtwacht hangt zijn meer schuttersstukken te bewonderen.

Zo ook deze van Frans Hals uit 1637: "Officieren en andere schutters van Wijk XI in Amsterdam onder leiding van kapitein Reijnier Reaal en Luitenant Cornelis Michielsz Blaeuw." Ook wel bekend als de "Magere Compagnie".

Het ontstaan van de schuttersgilden gaat al terug tot de 13e eeuw toen de steden verdedigd moesten worden. Na de tachtigjarige oorlog werden deze ongevormd tot burgerwachten. De schutters in de Gouden Eeuw wilden vooral zelfbewust en met autoriteit worden geportretteerd. Zie o.a. de interessante masterscriptie van Astrid Smis uit 2008: "Mannen met baarden".
Maar als je dit vrolijke tafereel ziet, en je vergelijkt het het met het beeld van de ordehandhavers van onze tijd, dan boezemt dit gezelschap toch ook niet bepaald veel gezag in.

Vol verwachting

Vol verwachting kijken we het nieuwe jaar in. Niet wetende wat er voor ons ligt.

Deze mensen weten dat wel. Ze kijken bijna ademloos naar het schilderij van de "Schutters van wijk II onder leiding van kapitein Frans Banninck Cock", beter bekend als de "Nachtwacht" van Rembrandt Harmensz. van Rijn uit 1642.

Hoewel het op zich geen moeite is om iedere dag een nieuwe foto te maken of uit te zoeken uit mijn inmiddels omvangrijke archief, ga ik u er toch al vast op voorbereiden dat er dit jaar, na vijf jaar, een moment komt om te stoppen met dit Blog. Niet omdat ik er geen plezier aan beleef, maar het kost wel tijd en er zijn andere bezigheden die ook aandacht vragen. Ik stop natuurlijk niet met fotograferen, dat is nu eenmaal mijn passie. Maar er zijn ook andere manieren om met fotografie bezig te zijn. Ik heb nog precies niet besloten wat ik ga doen. Ik ben er over aan het nadenken.

Nieuw begin

Een heel Voorspoedig Nieuwjaar gewenst allemaal, met veel heil en zegen!

Toen ik op 23 december een foto plaatste van deze "Amaryllis" merkte ik erbij op dat het bijna gedaan was met hem. Wie schetst mijn verbazing dat er twee weken later gewoon een nieuwe knop uitgekomen is. Zomaar uit het niets, nou ja, uit die bol dus, maar ik heb er helemaal niets voor hoeven doen.

Zo kijk ik ook tegen het nieuwe jaar aan: een nieuw begin, met nieuwe mogelijkheden, aanvankelijk verborgen in de knop, maar, eenmaal uitgekomen, toont het hopelijk ook zijn onvermoedde pracht.
Moge het nieuwe jaar ook voor u zo mooi uitkomen als deze amaryllis.