De moeder de vrouw

Moederdag was vroeger gewoon een dag om een keer een bloemetje te kopen als blijk van waardering en respect. Tegenwoordig is het allemaal commercieel. Ik krijg, ongevraagd, allerlei mailtjes binnen met de meest zotte reclame's voor de meest dure kado's. Uiteraard allemaal nuttig, maar of dat ook gewenst is?

Nee.., dan vroeger.

Moederdag bestond 100 jaar geleden gewoonweg niet. Maar waardering voor Moeder is er natuurlijk altijd geweest. Een bekende "Ode" aan Moeder is bijvoorbeeld het gedicht van Martinus Nijhoff:

De moeder de vrouw

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden

die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien

dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap, wijd en zijd -
laat mij daar midden uit oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,
en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren."Martinus Nijhoff" (1894-1953)

Het gedicht gaat over een brug, om precies te zijn de brug bij Zaltbommel. Die brug uit 1933 is inmiddels gesloopt. In de plaats daarvan ligt er sinds 1996 een nieuwe brug over de A2 die als naam de "Martinus Nijhoffbrug" heeft gekregen.

Maar het gedicht gaat ook over een psalmzingende vrouw waarin hij zijn moeder lijkt te herkennen. Kennelijk waren dat vroeger twee beelden die bij elkaar hoorden.
Wat mij verder te binnen schiet bij dit gedicht zijn woorden als respect en eerbied. Er gaat ook een enorme rust van uit. En dat kost niets.

Overigens is het gedicht niet zomaar een rijmpje. Het is een zgn. "Sonnet". Een 14 regelig gedicht volgens een bepaald ritme. Voor wie tijd en zin heeft vandaag raad ik aan de uitleg daarvan eens na te lezen op de link hiervoor.