DE STER
Midden in het bos kwamen de olifant en de slak elkaar tegen.
“Hallo olifant,” zei de slak. “Dag slak,” zei de olifant.
Op dat moment begon het te regenen.
“Kom maar even binnen,” zei de slak.
“Kom maar even binnen,” zei de slak.
“Graag,” zei de olifant en hij stapte het huis van de slak in. Het was warm en donker daar binnen, terwijl de regen op het dak neerkletterde.
“Het is hier wel nauw,” zei de olifant.
“Ja,” zei de slak. “Maar niet als ik alleen thuis ben.”
“Ik vraag me af,” zei de olifant die nauwelijks kon ademhalen, “Wat is erger: nat of nauw?”
“Ja,” zei de slak, “wat zou erger zijn?”
“Heb je hier nergens een raam?” vroeg de olifant.
“Als ik kijken wil ga ik altijd naar buiten.” zei de slak.
De olifant knikte, maar het huis van de slak was net iets te klein daarvoor. De wanden kraakten, barstten en vielen in scherven uiteen.
De olifant knikte, maar het huis van de slak was net iets te klein daarvoor. De wanden kraakten, barstten en vielen in scherven uiteen.
“Wat deed ik nou?” vroeg de olifant.
“Knikken “ zei de slak, terwijl de tranen in zijn ogen sprongen.
“Maar dat doe ik zo vaak ...,” zei de olifant.
Maar toen sloeg hij zijn ogen neer en zei: “Het spijt me, slak.”
De slak keek zo verdrietig dat de olifant een brok in zijn keel kreeg. Het was ook een treurig gezicht: de neergutsende regen, de stukjes huis en de wanhopige slak.
“Kan ik iets lijmen?” vroeg de olifant. Maar de slak zei alleen maar: ”Loop maar door, olifant.”Toen de olifant doorliep riep hij hem nog na: “Maar ik ben niet boos!”
“Nee,” riep de olifant vlak voordat hij niet oplette en met zijn volle gewicht tegen een beuk botste, en wel zo hard dat de eekhoorn boven in zijn huis met stoel en al omviel, terwijl hij juist even zat te slapen.
De avond viel en de slak zocht alle scherven van zijn huis bij elkaar. Met wat lijm maakte hij zijn huis weer heel. Maar in het dak liet hij een opening waardoorheen iemand voortaan zijn hoofd zou kunnen steken als hij wilde knikken.
Toen hij die nacht plotseling wakker werd zag hij door de opening een ster in de donkere lucht. En dan te bedenken, dacht hij, dat ik tot nu toe zelfs geen kier heb gehad. Hoe bestaat het! En hij schudde heel voorzichtig zijn hoofd, terwijl de ster hoog boven hem fonkelde.
Uit: Misschien wisten zij alles. Toon Tellegen, 1995
Wij wensen u Gezegende Kerstdagen
en hopen dat u in 2014,
in deze gebroken wereld en door de eventuele scherven heen,
in deze gebroken wereld en door de eventuele scherven heen,
DE STER van Bethlehem mag blijven zien.
Adri en Marja Benschop
Miniatuur:
De Geboorte, Sforza-getijdenboek, Gerard Horenbout
The British Library
1 opmerking:
Dag Adri,
Ja, dat is een mooi verhaal en heel toepasselijk.
Ik wens jou en je dierbaren ook heel fijne en liefdevolle Kerstdagen.
Met een hartelijke groet,
Mirthe
Een reactie posten