Weer één...

Niet zo spectaculair deze keer, maar ik heb er weer één gevonden.

Dit is de trap naar de orgelgalerij in de "Sint Willibrorduskerk" te Deurne waar wij afgelopen zaterdag op bezoek waren. Een prachtige kerk die de laatse jaren heel stijlvol is gerestaureerd.

Typisch Hollandsch

Typisch Hollandsch.

Water kan een verwoestende uitwerking hebben. Dat hebben we helaas de laatste tijd in het nieuws kunnen zien.

Maar het kan ook een fantastisch mooi en rustiek beeld opleveren.

Daar mogen we ook best van genieten.

Ooievaar

Op verschillende plaatsen langs de Lek zie je deze ooievaarsnesten.

Ik kan mij eerlijk gezegd niet herinneren dat dat vroeger ook het geval was. Het ooievaarsdorp in Het Liesvelt bij Groot-Ammers is natuurlijk bekend. Misschien heeft dat er wel toe bijgedragen dat de ooievaarsstand in dit gebied weer is toegenomen.

Maar misschien is ons klimaat hier tegenwoordig ook wel meer geschikt voor?
Of zouden er tegenwoordig weer meer kinderen worden geboren?

Lek

Het rivierengebied is één van mijn favoriete gebieden in Nederland, zoals hier de Lek bij, ik dacht, Tienhoven.

En ik ben niet de enige. Op zondagmiddag is het haast filerijden op de dijk.
Je moet dat eigenlijk met de fiets doen, dan geniet je er volgens mij nog meer van.

Zomertijd

Toen ik het gisteren had over het strandweer realiseerde ik me eigenlijk niet dat vandaag de zomertijd al weer begint.

Een uur korter geslapen, maar ook een uur langer licht.

Nou ja, dat is natuurlijk niet zo. We houden onszelf ieder jaar een beetje voor de gek door de wijzers van de klok een uur te verzetten. Het idee dat wij invloed zouden hebben op het op- en ondergaan van de zon is natuurlijk onzin.

Maar om alvast een beetje te wennen aan het idee van de zomer, en nu loop ik misschien wel een beetje heel hard, heb ik mijn oog vandaag laten vallen op een foto van een paar fraaie zonnebloemen.

Vroeger vereerde men de zon. Ik bedoel niet om in te gaan liggen zonnebaden, maar als godheid. En er zijn volken die dat misschien nog wel doen.

Sinds de komst van het Christendom ligt dat hier wat anders. Voor veel gelovigen in de Christelijke Kerk is het vandaag de derde zondag in de vastentijd, die "Oculi" wordt genoemd: "Oculi mei semper ad Dominum: mijn ogen zijn altijd gericht op de Heer" (Psalm 25,15).

Het is maar net waar je in gelooft.

Strand weer

Ik vlieg misschien een beetje heen en weer, maar ik vind het leuk om vandaag nog even weer te keren naar Egmond en weer een foto te laten zien van het strandweer.

Het weer is er de laatste dagen ook weer naar om er weer één te laten zien.

Binnenkort zit het hier waarschijnlijk weer helemaal vol met allerlei mensen die hier weer gaan genieten van het zomerweer.
Maar voor het zover is, is eerst het fraaie lenteweer weer weergekeerd. Heerlijk toch?
Overigens, heten dit nu weerribben?

Elias

Persoonlijk vind ik dit één van de mooiste ikonen uit de collectie van de tentoonstelling "Ongekende Schoonheid", Kunstschatten uit Macedonië in het "Museum Catharijneconvent" in Utrecht.

Het is de "Vurige Hemelvaart van de Heilige Elias" naar een verhaal uit "2 Koningen 2:11".
Het is een ikoon uit het eind van de 17e-begin 18e eeuw.
De beschrijving van het Museum vermeldt erover:

"Elias, die was geboren uit een vuurbol, eindigt zijn leven ook in vuur. Hij wordt door een wagen, getrokken door gevleugelde paarden, meegevoerd naar de hemel.
Zijn leerling Elisa ontvangt de mantel om de profetieën voort te zetten.

Het feest van Elias wordt op 20 juli gevierd.
Op die dag in 1903 komt het tot een bloedige strijd tegen de Osmanen. Deze opstand is de geschiedenis ingegaan als Ilinden of Heilige Elias Dag.
Het kleine stadje Krusevo weet zich als enige te bevrijden en roept op 3 augustus de republiek Macedonië uit. De vreugde is van korte duur: na tien dagen keren de Osmanen terug en maken op gruwelijke wijze een einde aan de blijdschap."

Ongekende Schoonheid

In het Museum Catharijneconvent in Utrecht is momenteel een tentoonstelling te zien van kunstschatten uit Macedonië.

Ruim vijftig waardevolle ikonen, aangevuld met liturgische voorwerpen en archeologische vondsten.

Aanleiding voor de tentoonstelling is dat Macedonië dit jaar haar 20-jarig onafhankelijkheidsjubileum viert. Het Catharijneconvent wil daaraan graag haar steentje bijdragen door op deze wijze iets te doen aan de culturele ontsluiting van deze "parel van de Balkan".

De kunstschatten komen uit vier musea uit Macedonië en bieden een overzicht van de culturele rijkdom van het land van 4000 vóór Christus tot aan het eind van de negentiende eeuw.

De tentoonstelling duurt nog tot 11 mei 2011. Meer informatie is te vinden op de website van het "Museum Catharijneconvent".

Domkerk

Ondanks het feit dat het zaterdag mooi weer was ben ik toen ik in Utrecht was toch ook maar even de Domkerk binnen gelopen.
Dat is nu eenmaal ook een soort gewoonte.

Er bleek een mis te worden gezongen door het Mannenkoor van de Dom Cantorij, de "Missa in honororum Sancti Jacobi", van Francois Couperin (1668 - 1733).
Mooie Gregoriaanse muziek. Bijzonder om daar gewoon even stil naar te luisteren. Het galmt prachtig door die kerk.

Er waren zeker zo'n tweehonderd mensen op af gekomen.
Maar na een halfuurtje ben ik toch maar weer de zon gaan opzoeken.
Lentekriebels, zullen we maar zeggen.

Dom

Op de website "Fresh Pixels" van Michiel Wijnbergh las ik dat de Dom in Utrecht 's avonds verlicht is door middel van een laserstraal vanuit de Universiteit Utrecht, 3 kilometer verderop.

Nu kom ik niet zo vaak in Utrecht als het donker is, dus ik heb het niet lijfelijk kunnen aanschouwen, maar als ik het goed begrijp moet het wel een bijzonder effect geven.

Leuke tip, voor als u eens in de buurt bent.

Meer informatie over dit kunstwerk "Sol Lumen" vindt u op de "website van de UU", die het kunstwerk heeft aangeschaft in verband met het 375-jarig bestaan van de Universiteit.

U moet overigens snel zijn, want het project duurt maar van 20 t/m 26 maart.

Lente

De Lente is begonnen en dat was zaterdag al echt merkbaar in Utrecht.

In het zonnetje, een beetje uit de wind was het heerlijk en dan stromen de terrasjes onmiddellijk vol.

Ongetwijfeld zal het tijdens de gesprekken, onder het genot van een drankje, ook over de oorlogssituatie in Libië zijn gegaan, en over aardbeving in Japan, en over de dreigende kernramp, etc.
Dat geeft een beetje een dubbel gevoel. Want als je al die beelden ziet, dan kun je hier toch eigenlijk niet genieten? Maar ja, wat dan? Wat kun je ermee?

Misschien is het al voldoende als we ons realiseren dat het goede leven niet een vanzelfsprekendheid is.
Of maak ik me er nu te gemakkelijk van af?