De "Sint-Adelbertabdij" in Egmond-Binnen is een klooster waar de monniken wonen en leven volgens "De regel van onze Heilige Vader Benedictus".
"De abdij is een roomskatholieke leefgemeenschap van mannen, jong van geest, op zoek naar God door in dienstbaarheid met elkaar samen te wonen toegewijd aan het gebed, op de studie van de schrift en goede werken.
Aan het hoofd van onze abdij staat abt Gerard die voor ons zorg draagt en richting geeft aan ons monastiek leven."
De monniken hebben verschillende werkzaamheden. Ze houden zich o.a. bezig met literatuur, geven het Benedictijns Tijdschrift uit. Er zijn winkels, een museum, een galerie, een pottenbakkerij en er is een kaarsenfabriek.
"De abdij is een roomskatholieke leefgemeenschap van mannen, jong van geest, op zoek naar God door in dienstbaarheid met elkaar samen te wonen toegewijd aan het gebed, op de studie van de schrift en goede werken.
Aan het hoofd van onze abdij staat abt Gerard die voor ons zorg draagt en richting geeft aan ons monastiek leven."
De monniken hebben verschillende werkzaamheden. Ze houden zich o.a. bezig met literatuur, geven het Benedictijns Tijdschrift uit. Er zijn winkels, een museum, een galerie, een pottenbakkerij en er is een kaarsenfabriek.
Overigens werken er in de kaarsengieterij nog maar weinig broeders. Het meeste werk wordt tegenwoordig gedaan door vrijwilligers.
3 opmerkingen:
Je hebt nogal wat met kloosters en adbijen, Adri. Ze komen regelmatig hier langs. Je enthousiaste bemoeienis met Camphill komt dan wellicht ook uit deze interesse voort?
(Woordverificatie: aningsli)
Hoi Michel,
Ja, ik heb altijd veel respect voor mensen die leven vanuit een innerlijke overtuiging.(Misschien schuilt er diep in mij wel een monnik!)
Die innerlijke overtuiging vind je inderdaad ook bij Camphill. De Camphill beweging, gesticht door Karl König in 1940 in Schotland, heeft zoals je wellicht weet drie kenmerkende vormen: de bijbelavond, de collegemeeting en het sociaal fonds. Dat zijn de uiterlijke kenmerken die door het gemeenschapskarakter veel weg hebben van het kloosterleven.
Maar er zijn ook een aantal meer innerlijke waarden waar König zijn beweging op grondvestte:
1. Wees jezelf bewust van je oorsprong. Je fysieke bestaan staat niet los van een geestelijke oorsprong en doel.
2. Om mensen te helpen in hun ontwikkeling moet je ook jezelf voortdurend scholen.
3. Je hebt een gemeenschap nodig waarin vrijheid, gelijkheid en broederschap essentiële waarden zijn.
(Dit zijn ook de elementen die in het boek "Goede Zorg" zijn vertaald met: gelijkwaardigheid, dienstbaarheid en tegenwoordigheid van geest. In iets ander volgorde en bewoordingen.)
In de ogen van sommigen doet de Camphill-beweging daardoor soms een beetje sekteachtig aan. Maar deze elementen hebben mij altijd erg aangesproken. En doen dat nog steeds.
Eerlijk gezegd mis ik de gesprekken daarover ook wel sinds mijn vertrek bij Christophorus.
Ik heb overigens je verhaal gisteren over Christophorus gelezen. Ik ken de voorgeschiedenis en de cultuur en ben daardoor minder geschrokken van de geschetste ontwikkelingen. Het hoort een beetje bij het wezen van Christophorus.
Ik hoop dat men in de nieuwe constellatie de Camphill-normen en waarden weet te behouden.
Hartelijke groet,
Adri
Mooi beschreven, Adri, die essentialia van Camphill. Ik ken Christophorus inmiddels ook al meer dan 25 jaar, vanuit de verte dan. Mij sprak het ook meteen aan, maar aangezien ik al in de heilpedagogie (Zonnehuis Stenia) werkte, was er geen noodzaak tot een overstap. De ups en downs van Christophorus in de loop der jaren zijn mij daarom niet onbekend. En over de recente ontwikkelingen had ik natuurlijk ook al het nodige gehoord. Maar als ik die opeens zwart op wit in niet mis te verstane taal krijg voorgeschoteld, schrik ik toch van het drastische karakter ervan.
Met hartelijke groet,
Michel
(Woordverificatie: fection)
Een reactie posten