Eerst die donkere nacht, toen Harry Mulisch, Allerzielen, Allerheiligen, en nu kwam ik onverwacht weer zo'n leuke stapel omgehakte bomen tegen in het bos.
Je kunt aan de jaarringen zien dat ze zo'n 60 jaar geleden zijn geplant. Een paar verstandige houthakkers hebben kennelijk bepaald dat het nu wel mooi is geweest.
Het bijzondere is natuurlijk dat zij waarschijnlijk na hun dood nog vele jaren kunnen doorleven. Die bomen bedoel ik. Het zal geen eeuwig leven zijn, maar als tafelpoot, bureaublad, luciferhoutje of misschien wel als ikoon-plank, kunnen ze nog jaren mee.
2 opmerkingen:
Het is helemaal niet raar dat je in deze tijd van het jaar met de dood bezig bent, Adri. Herfst is daar bij uitstek het geschikte seizoen voor. Het betekent dat je meegaat met de energie van de seizoenen. Ennuh, dood is niet echt dood, toch? Daar waar dood gegaan wordt, is er ruimte voor iets nieuws...
Groet, Margriet
Ha Margriet,
Ik begrijp dat je weer terug bent.
Dank voor je bemoedigende woorden.
Hartelijke groet,
Adri
Een reactie posten