Als ik een litteraire geest had, dan zou ik er een mooi verhaal over willen schrijven.
Het had gesneeuwd en het was die nacht bijna windstil geweest.
De takken bogen door vanwege de last van de vele sneeuw. De stilte die als een deken over het landschap lag werd alleen doorbroken door het geknerp van onze schoenen.
We richtten onze blik omhoog. De lucht was grijs en er zou vast nog wel meer sneeuw komen, had de weerman voorspeld.
Wonderlijk eigenlijk dat je op zo'n moment haast automatisch aan vrede moet denken. Zo zal onze Lieve Heer het ook vast bedoeld hebben, toen hij na de vijfde dag "zag dat het goed was".
Daarna besloot hij op de zesde dag de mensen te gaan scheppen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten