Stille Zaterdag

Nulde, februari 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 70-200 mm f/2.8 G VR ED IF; 78 mm; f/2.8; 1/8000 sec; ISO 400

Goede Vrijdag

Derry, juni 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 50 mm; f/8; 1/50 sec; ISO 800

Het is vandaag Goede Vrijdag. De dag waarop we het lijden en sterven van Christus herdenken. In een prachtig glas-in-lood wordt hier in de St Columbs Cathedral in Derry de kruisiging in beeld gebracht.

Om even stil van de worden.

Donderdag van de Stille Week

Naarden, mei 2015. Fujifilm FinePix X100S; Fujinon 23 mm f/2.0; f/2.2; 1/70 sec; ISO 400

Als u nog eens in de Grote Kerk van Naarden komt, moet u echt even op uw rug op de grond gaan liggen om naar het plafond te kijken, het zogenaamde tongewelf. Daar is een deel van de kruisweg is geschilderd.

Op de paneel linksonder ziet u hoe de soldaten Jezus een doornenkroon hebben opgezet en hem bespotten. Het middelste paneel toont de weg die Jezus gaat met het kruis en het paneel rechtsonder toont de kruisiging, met op de voorgrond Maria, Johannes en Maria van Magdala, die hem bewenen.

Het zal even wat vreemd overkomen als u daar midden in de kerk op de grond ligt, maar het is de moeite waard, zeker in deze Stille Week. Neemt u wel even een verrekijker mee, want het plafond is tamelijk hoog.

Woensdag van de Stille Week

Putten, mei 2008. Leica D-Lux 3; 12 mm; f/4; 1/3125 sec; ISO 100

Voordat Jezus met de discipelen het Laatste Avondmaal vieren heeft hij hen de voeten gewassen.

Johannes 13:1-7.

Hij gaf daarmee het voorbeeld om aan zijn discipelen duidelijk te maken dat zij elkaar in liefde moesten dienen en zichzelf niet hoger moesten achten dan de ander.

Een mooie boodschap die sindsdien nog altijd actueel is.

Ikoon: Marja Benschop-Smit, 2008.

Dinsdag van de Stille Week

Apeldoorn, maart 2018. Apple IPhone 7; 4 mm; f/1.8; 1/4 sec; ISO 100

Deze week is het ook weer de week van de Passionen. Vrijdag j.l. een uitvoering van de Matthäus Passion in Orpheus in Apeldoorn. Een uitvoering van het Bachkoor Apeldoorn o.l.v. Joop Schets.

Altijd weer indrukwekkend om het lijdensverhaal van Jezus in zijn geheel te horen en tot je te nemen en je te realiseren dat Zijn lijden en sterven de wereld heeft veranderd.

Maandag van de Stille Week

Derry, Ierland, juni 2017. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 35 mm; f/8; 1/25 sec; ISO 800

Op de maandag van de Stille week staan we even stil bij de Hof van Getsemane, waar Jezus met zijn discipelen een paar uur doorbracht om te bidden voordat hij werd opgepakt om gekruisigd te worden.

In dit glas-in-lood-raam in de St. Columbs Cathedral in Derry wordt dat prachtig in beeld gebracht.

De volgorde is misschien niet helemaal wat wij gewend zijn. Links de soldaten met de fakkels en Judas die Jezus verraadt, tweede van links de biddende Jezus. daarnaast de verschijning van een engel. Elia? Rechts de slapende discipelen.

De tekst is duidelijk: Not My will, but Thine be done.

Palmpasen

Het is alweer even geleden dat ik deze ikoon heb geplaatst: 17 april 2011. Maar ik veronderstel dat u niet onmiddellijk reageert met: die had ik al eens gezien. En als dat wel het geval is, is dat ook nog niet zo erg, want ieder jaar is het weer Palmpasen.

We vieren vandaag het feest van de Intocht van Jezus in Jerusalem.

Het begin van de Paascyclus, met de komende week de Stille Week en volgende week het Paasfeest.

Stationstrappetje

Arnhem, maart 2013. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 27 mm; f/11; 1/50 sec; ISO 800

Even een trappetje naar iets anders. Het nieuwe en heel fotogenieke station van Arnhem.

Overnodig

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 42 mm; f/16; 1/125 sec; ISO 400

Ik zou zeggen: zet deze even bij het fietsmuseum om de hoek. Maar hij zal wel "overnodig" zijn geweest. En als ja dan iets kwijt wil, dan dump je dat toch gewoon even op een bouwplaats. Dat is kennelijk de mentaliteit van tegenwoordig.

Enka-terrein

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 62 mm; f/16; 1/50 sec; ISO 400

Het fiets- en experiencemuseum De Fietser is gevestigd in één van de oude loodsen van de vroegere Enka-fabrieken in Ede. U weet wel, van de zemen. De gebouwen staan op de monumentenlijst. Delen van de gebouwen zijn gestut om te behouden, maar andere delen zijn afgebroken hebben plaats gemaakt voor nieuwbouw. Het terrein zelf is op zich al een mooi fotografisch object.

Maar mooi ook dat het fietsmuseum er een plek heeft gevonden.

Lente

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 52 mm; f/16; 1/30 sec; ISO 400

't Is lente! Ja maar, dat heeft toch niks met deze oude bromfiets te maken, zult u zeggen. Nou voor een heleboel motorliefhebbers wel! Zij halen hun stalen ros weer uit de schuur. Gaan kijken of de banden nog op spanning zijn, of de olie nog wel op peil is en of er nog voldoende brandstof in zit voor een eerste ritje.

Kortom, het kriebelt weer!

Topmodel Van Nicholas

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 36 mm; f/8; 1/2 sec; ISO 400

Golden Award. Topmodel. Van Nicholas. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er nog nooit van gehoord had. Maar dit moet dus de ultieme fiets zijn. 

Er onder staat ook nog een hele tekst. Voor wie is geïnteresseerd heb ik het even overgeschreven:

"De adrenaline stroom door mijn lijf, kijkend naar het ruige bos onder mij. Ik vlieg door de eerste bocht, koude modder spat in mijn gezicht. Instinctief vind ik de juiste lijn en race over natte wortels en rollende stenen. Mijn armen schudden, mijn handen rusten krachtig op de grepen. Mijn fiets reageert feilloos en spoort me aan om sneller te rijden, over kuilen en plat door de bermen. Het enige dat ik hoor is mijn eigen ademhaling en wat ik zie is mijn volgende doel tussen de bomen. Ik besef me dat ik nog nooit meer in het moment heb geleefd, nog nooit zo gefocust was."

Ik weet niet wie het heeft geschreven. Staat er niet bij. Zal vast wel een bekende wielrenner zijn (geweest).

Modern

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 55 mm; f/8; 1/25 sec; ISO 1250

Er staan bij De Fietser in Ede niet alleen fietsen uit de oude tijd. Het is een soort expositieruimte van alle fietsfabrikanten die er hun modernste fietsten aanprijzen. Met ook de meest geavanceerde overbrengingstechnieken. Vroeger was je al een hele bink als je drie versnellingen had. Ik denk dat dit iets is van minstens 16 versnellingen, als het er niet meer zijn.

De ontdekking van het licht

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 70 mm; f/2.8; 1/250 sec; ISO 400

Ik realiseerde me ineens dat deze foto bijna letterlijk het thema weergeeft van dit Blog: de ontdekking van het licht. Het was me wat: licht op de fiets. Ik hoor mijn vader nog praten over carbidlampen. Het zei me niets.

Wikipedia zegt er nu over: 

"Tussen 1900 en 1945 werd de carbidlamp veel gebruikt, onder andere om voertuigen (zoals auto of fiets) te voorzien van verlichting. In een carbidlamp zit een waterreservoir waaruit, na een nauwkeurige en lastige afstelling, water op het carbid druppelt en ethyn (acetyleen) ontstaat. Het ethyngas verbrandt vervolgens met een heldere witte vlam. Na 1945 is de carbidlamp vrijwel geheel verdrongen door elektrische verlichting."

Het is van ver voor mijn tijd. Ik heb niet anders meegemaakt dan dit soort fietslampen waarvan de draadjes altijd stuk gingen en dan weer ingekort moesten worden tot ze te kort waren en dan deed niets het meer. Lampjes gingen ook altijd stuk. En praat me niet over de dynamo's. Ze draaiden mee op je voorband. Er moest een dopje op anders draaide hij niet en kwam er geen stroom uit. Het was ook altijd een hele kunst om er voor te zorgen dat zowel de voor- als de achterlamp het deden.

Tegenwoordig is dat allemaal veel gemakkelijker. De dynamo zit in de velg. Achterlichten gaan op batterijen. Geen enkel probleem meer. Alhoewel... Doet uw fietslamp het eigenlijk wel?

Eeuwig leven

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 70 mm; f/16; 1/32 sec; ISO 800

Derde leven, stond er bij op het bordje in het museum De Fietser in Ede. Eerst als kinderfiets, toen als fiets voor een volwassene, daarna in het museum.


Dit zadel zou zomaar toebehoord kunnen hebben aan de fiets van mijn vader. Als 12 jarig jongetje fietste hij in de jaren '40 op een fiets met een bagagerek voorop door Lekkerkerk om daar spullen rond te brengen. Ik weet niet precies wat het was. Misschien wel voor de plaatselijke bakker. Mijn vader was een klein van stuk, dus in het begin zullen er misschien blokken op zijn pedalen hebben gezeten. Later gingen die er af en kon hij, misschien een beetje kontje-wiegend, zonder pedalen verder.

Die fiets moet dus, net als mijn vader in die tijd, veel hebben meegemaakt. Je fietste toen niet voor de lol. In het gezin met acht kinderen moest iedereen zijn bijdrage leveren. Als boerenknecht, als hulp in de huishouding, als eerste bediende op de scheepswerf Duijvendijk, of als fietskoerier voor de boer of de plaatselijke bakker. Niets mis mee natuurlijk. Ik heb hem er nooit over horen klagen.

Wat mij betreft is het vierde leven van deze fiets dat hij nu hier fotografisch is vastgelegd. Vereeuwigd, zei men vroeger. Eigenlijk een eeuwig leven dus, net als mijn vader.

Nostalgie

Ede, maart 2018. Nikon D800; AF-S Nikkor 24-70 mm f/2.8 G ED IF; 42 mm; f/18; 1/2 sec; ISO 800

Kent u dit nog? Ik trof het aan in het fiets- en experiencemuseum "De Fietser" in Ede. Nou ja, museum, het is meer een expositieruimte waar alle fietsfabrikanten hun rijwielen exposeren. Niet verkeerd overigens. En daar was ook een kleine afdeling met nostalgie.

Fotografica-beamer

Hilversum, maart 2018. Apple IPhone 7; 4 mm; f/1.8; 1/13 sec; ISO 100

Op de Fotograficabeurs in Hilversum kwam ik afgelopen zondag weer iets heel bijzonders tegen. Een oude platencamera gemonteerd op een box van 13x13x20 cm die je ook als projector kunt gebruiken. Een soort "beamer avant la lettre". 

Ik heb nog geen idee of ik het geheel ook aan de praat kan krijgen.

Ik heb er een boekje bijgekocht van Dr. E Vogel, het "Fotografisch Zakboek" uit 1921. 

Mogelijk kan ik daarin wat aanwijzingen vinden.

Meerkoet

Nijkerk, maart 2018. Nikon D300S; Sigma DG 50-500 mm f/4.5-6.3 APO HSM; 340 mm; f/9; 1/800 sec; ISO 500

Gewoon maar een meerkoet. Het is één van de meest voorkomende watervogels van Nederland, met een witte kop en rode ogen.

Grut o grut

Nijkerk, maart 2018. Nikon D300S; Sigma DG 50-500 mm f/4.5-6.3 APO HSM; 500 mm; f/6.3; 1/80 sec; ISO 500

Niets vermoedend plaatste ik deze foto zondag op de FaceBookpagina van de Arkemheense Polder. Een pagina voor vogelaars waar ik vriend van ben geworden. Als reactie ontving ik een enthousiast berichtje van Nel Bekema, de beheerder: "Gaaf dat hij er weer is! Wil je hem zelf melden, of zal ik dat doen?"

Na enig heen en weer Appen is het mij duidelijk geworden dat dit soort geringde vogels allemaal keurig geregistreerd worden. En dit is een heel bijzondere. Het is een "oude bekende" die op 7 mei 10 jaar wordt. Dat betekent dat deze grutto al 10 jaar heen en weer vliegt tussen Nijkerk en ergens een plek in Afrika (bijv. Senegal en Guinee-Bisseau). Duizenden kilometers! En dat hij ook ieder jaar weer ongeschonden terugkomt.

Bijzonder toch?!

Pot goud

Putten, maart 2018. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 9 mm; f/9; 1/125 sec; ISO 400

Ergens moet dan toch die pot met goud staan. Helaas niet bij ons in de tuin.

Altijd wat te beleven...

Nijkerk, maart 2018. Nikon D300S; Sigma DG 50-500 mm f/4.5-6.3 APO HSM; 500 mm; f/8; 1/800 sec; ISO 500

Er is in deze tijd altijd wel wat te beleven in de Arkemheense Polder in Nijkerk. De kemphanen, de wulpen, de plevieren en de grutto's komen weer terug en dat is altijd leuk om te zien.

Voorjaar

Putten, maart 2018. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 9 mm; f/4; 1/80 sec; ISO 400

Ik weet niet hoe u dat ervaart, maar er hangt toch wel iets van voorjaar in de lucht. En niet alleen in de lucht, de bloemen doen een ijverige poging om hun kop naar het zonlicht te keren. Dat lukt nog niet altijd even goed. Maar, wacht maar, .. het komt. Zeker weten.

Heimwee

Schotland, november 2016. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 10 mm; f/5; 1/800 sec; ISO 400

Al bladerend in mijn fotobestanden kwam ik deze week een aantal foto's tegen van Schotland, gemaakt tijdens mijn reis naar Iona. Wat een fantastisch land is dat. Je kunt het geen heimwee noemen want het is niet mijn thuisland. Maar ik zou er zo weer heen willen.

Weerzien

Schotland, november 2016. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 26 mm; f/8; 1/1250 sec; ISO 400

Ik heb voor vandaag even een fotootje uitgezocht uit de oude doos. Nou ja oude doos, hij is uit 2016.

Maar ik vind hem nog steeds fantastisch. De rust! Je kunt de stilte horen.

Stil zitten

Nijkerk, maart 2018. Nikon D800; Sigma DG 50-500 mm f/4.5-6.3 APO HSM; 500 mm; f/6.3; 1/1000 sec; ISO 400

Voor een goede foto is het nog best lastig om stil te zitten. Dat geldt voor beide. Voor mij valt het nog wel mee. Ik leg mijn camera in het raam van de auto op een pittenzak. Maar voor de wulp is het wat lastiger. Zeker als je op één poot wil blijven staan.

Stark blauw

Ermelo, maart 2018. Apple IPhone 7; 3 mm; f/2.2; 1/600 sec; ISO 25

Maart roert zijn staart, heb ik vroeger geleerd. Maar voorlopig is het nog strak blauw.

Voorjaar

Ermelo, maart 2018. Apple IPhone 7; 4 mm; f/1.8; 1/2800 sec; ISO 20

Je kun je toch haast niet voorstellen dat er drie dagen geleden nog geschaatst werd op natuurijs? Het was gisteren alweer 11 graden.

Stoet geleerden

Utrecht, maart 2018. Apple IPhone 7; 4 mm; f/1.8; 1/35 sec; ISO 32

In één van de collegezalen van de Universiteit Utrecht heeft men symbolisch weergegeven hoe de kennis in de loop der tijden is ontstaan en wordt overgebracht. Een stoet geleerden treedt de studenten tegemoet.

Oculi

Potsdam, december 2017. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 9 mm; f/4.5; 1/20 sec; ISO 1600

Het is vandaag al weer de derde zondag in de Vastentijd. Oculi, heet dat in het Latijn: "Mijn ogen zijn gericht op de Heer".

Ik weet niet hoe Koning Frederik de Grote van Pruissen daar over dacht. In zijn Slot Sans Soucis liet hij zijn plafond ook beschilderen. Maar als je in de gastenkamer naar boven kijkt zie je allemaal tekenen van de dierenriem. Overigens had hij in een andere kamer allerlei schilderijen met Christelijke voorstellingen. Enig besef van iets transcendents was hem waarschijnlijk ook niet vreemd.

Veilige afstand

Nijkerk, maart 2018. Nikon D800; Sigma DG 50-500 mm f/4.5-6.3 APO HSM; 210 mm; f/6; 1/1000 sec; ISO 400

Veilige afstand. Dat geldt zowel voor mijzelf als voor de schaatsers. Ik heb het van een afstandje genoeglijk bekeken. Zou het best nog weer eens willen doen, maar ja, ik had mijn schaatsen niet bij me....

En de schaatsers bleven op veilige afstand van het grote open gedeelte wat er ook nog was. Maar zo te zien was het veilig genoeg. Genieten dus. Nog even, want de pret is volgende week alweer voorbij.

Het is toch wel bijzonder, dat schaatsen op natuurijs. Het levert een bijzondere aantrekkingskracht op. Schaatsen kun je tegenwoordig het hele jaar door. Maar als het buiten enigszins kan, moet je het ijs op. Dagblad Trouw weidde daar donderdag een speciaal artikel aan. Volgens Wim van Vlastuin, hoogleraar theologie en spiritualiteit van het gereformeerd protestantisme aan de Vrije Universiteit in Amsterdam is het zelfs een soort transcendente ervaring om te kunnen schaatsen op natuurijs. Volgens Manuela Kalsky, bijzonder hoogleraar op de Edward Schillebeeckx leerstoel aan de VU voor theologie en samenleving, geeft het  je een kick die te vergelijken is met een religieuze ervaring. Het raakt aan het heilige. Het heeft iets meditatiefs, het is zen.

Alles goed en wel. Ik geloof, maar ik blijf desondanks op veilige afstand.

IJzig koud

Putten, februari 2018. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 9 mm; f/8; 1/200 sec; ISO 400

Het was gisteren inderdaad steenkoud. IJzig koud, de koudste dagen sinds de meting in de voor-vorige eeuw. En dat zegt wat. Zat ik maar op Bonaire, waar mijn wederhelft met onze kleindochter momenteel genieten van minstens 28 graden.

Volle maan

Putten, maart 2018. Nikon D800; Sigma DG 50-500 mm f/4.5-6.3 APO HSM; 500 mm; f/6.3; 1/1000 sec; ISO 400; +0.3

Ik heb altijd begrepen dat de maan altijd met dezelfde kant naar de aarde staat. Dat klopt ook wel. Maar toch verschuift hij wel een beetje. De "pool" rechtsonder zat de vorige keer veel meer aan de onderkant. Maakt natuurlijk niks uit. maar het viel me zo op. Fijne avond verder!

Koud hè?

Putten, februari 2018. 

Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 9 mm; f/8; 1/400 sec; ISO 400

Koud hè? Je zou er haast medelijden mee krijgen.

Maar het is nog een paar dagen doorbijten en dan wordt het lente. Dacht ik...