In 1980 schreef Umberto Eco zijn beroemde boek: "De naam van de roos".
Het boek is een beetje een mengeling van een detective, een middeleeuwse kroniek en een historische roman.
Het is een verzonnen verhaal, maar het is wel degelijk ook gebaseerd op historische feiten.
Het gaat over het kloosterleven in 1327 in Italië, over de Franciscaner orde, over ketterij, over het bestuur van de kerk, het decadente pausdom en over de armoede van Christus, over het eind der tijden, etc. Allemaal zaken die in die tijd erg actueel waren.
Het is een detective over een aantal moorden die zijn gepleegd, die door William van Baskerville vakkundig worden opgelost. De Cock (met c.o.c.k.) is er niets bij.
Maar het is ook een filosofisch boek. Het gaat over namen en begrippen. Zijn begrippen een weergave van de werkelijkheid zoals Aristoteles beweert, of gaat het uiteindelijk om de Platoonse ideeënwereld die er achter zit? Waar draait het om in deze wereld? Het materiële of het geestelijke?
Het boek eindigt wat mysterieus: "Stat rosa pristina nomine, nomina nuda tenemus": De roos van voorheen bestaat als naam, naakte namen houden wij over.
Ik heb destijds genoten van het boek en heb gisteren de film gekocht. Ik ga er weer eens een avondje voor zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten