Een wereldreis is het niet, maar Ter Apel in Groningen ligt toch een eind weg. Bovendien reis je in de tijd minstens zo'n 500 jaar terug. In 1465 waren er vier priesters en een aantal lekenbroeders die in Ter Apel een Kruisherenklooster stichtten: Domus Novae Lucis, Huis van het nieuwe licht. Maar een lang bestaan heeft het er niet gehad. In 1593 veroverde Willem Lodewijk het gebied en werden, mede ten gevolge van de Reformatie alle Rooms-Katholieke kloosters gesloten.
Sindsdien heeft het roerige tijden meegemaakt. In de jaren dertig van de vorige eeuw is het gerestaureerd, om in ieder geval het gebouw te behouden en de herinnering aan het kloosterleven in stand te houden. Van de 34 kloosters in Groningen is dit nog het enige overgebleven gebouw. De verschillende zalen zijn in de oorspronkelijke staat hersteld en er is een mooie kruidentuin. Want één van de taken van de Kruisheren was het verzorgen van de zieken.
Zo lees ik bijvoorbeeld op één de bordjes van de Mannetjesvaren, Dryopteris filix-mas, dat deze helpt tegen vergeetachtigheid. en onwetendheid. "Wie de sporen van de varen in zijn hand houdt herinnert zich weer en het verstand komt terug. Zo wordt hij die onverstandig is, verstandig."
Zo lees ik bijvoorbeeld op één de bordjes van de Mannetjesvaren, Dryopteris filix-mas, dat deze helpt tegen vergeetachtigheid. en onwetendheid. "Wie de sporen van de varen in zijn hand houdt herinnert zich weer en het verstand komt terug. Zo wordt hij die onverstandig is, verstandig."
U begrijpt wel, ik heb onmiddellijk een hele bos vastgepakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten