Het ziet er op het eerste gezicht heel aardig uit. De realiteit is dat dit slavenhuisjes zijn waar de slaven die op de zoutvelden van Bonaire werkten, konden uitrusten van hun zware arbeid en gedurende de week konden slapen. Ze mochten alleen op zondag naar huis, 40 kilometer lopend, naar Rincon.
De huisjes zijn nu een monument, maar ook een soort toeristische attractie. Ze zijn nog geen 2 meter hoog en misschien iets meer dan 2 meter lang en breed. Ongetwijfeld zullen ze met meer personen in één zo'n huisje hebben geslapen. Twee tot zes lees ik op Wikipedia.
Wantoestanden!
1 opmerking:
Dag Adri,
Stille getuigen van vreselijke periode uit de geschiedenis
Groet,Ger
Een reactie posten