Daken

Als je een bouwwerk wilt realiseren moet je voldoen aan allerlei regels. Een halve meter uit de rooilijn, niet hoger dan een bepaald niveau, aansluiting op de riolering, etc. En vergeet vooral niet de schoonheidscommissie.

Kennelijk was dat vroeger anders, of men nam het niet zo nauw.

In Amersfoort staat dit gewoon strak tegen elkaar aangebouwd en loopt er gewoon een pijpje voor het afvoerwater de gracht in.

Kleur

Een beetje sombere dag in Amersfoort een aantal weken geleden.

Maar hier wordt je toch vrolijk van?

Prettige dag verder.

Kerkgang

Ook in Amersfoort pleegde (en misschien pleegt) men te voet ter kerke te gaan.

Of deze Kerkgang om die reden afgesloten is voor ander verkeer betwijfel ik. Het is de toegang tot de binnenstad die wandelgebied is.

Maar deze beide borden herinneren natuurlijk wel aan een gewoonte van vroeger. Verhalen doen dan de ronde dat de kerkgangers breeduit over de straat liepen om vooral te voorkomen dat gemotoriseerd verkeer er langs kon.

Vorige week was ik op zondag in Staphorst en daar was dat zowaar nog steeds het geval.
Nu kun je je afvragen of het verstandig van ons was om op zondagmiddag met een motor door Staphorst te gaan rijden. Maar ja, wij wilden er gewoon doorheen rijden, en dat dan voetgangers de hele weg in beslag te nemen vond ik toch wel wat ver gaan.

Kikvorsperspectief

Ik ben eerlijk gezegd vergeten welk gebouw dit precies is.

We kwamen er langs tijdens onze rondwandeling met de Fotogroep Putten door Amersfoort.
Het ligt aan de "Muurhuizen", een bekende plek in Amersfoort, rond de oude binnenstad.

Als het lastig is om in zulke kleine straatjes een gebouw te fotograferen, kun je ook kiezen voor het zogenaamde "kikvorsperspectief": een laag standpunt en de camera gericht naar boven.
Je moet er dan wel rekening mee houden dat de lucht erg licht kan zijn. Dus een stop onderbelichten kan dan geen kwaad.

Koppelpoort

Een bekend stadsgezicht in Amersfoort is uiteraard de "Koppelpoort".

Je kunt hem zien liggen als je met de trein van Utrecht richting Putten rijdt (of omgekeerd natuurlijk).

De poort zelf is ook al weer zoveel gefotografeerd, dat het moeilijk is er nog een originele prent aan toe te voegen.

Ik hou wel van detailopnamen. Herhalende patronen zijn ook vaak interessant, zoals hier bij deze bogen.

En, ik vergat het haast nog te vermelden, die rode luikjes maken de foto voor mij helemaal af.

Atelierroute 2011

Zoals ieder jaar is er ook dit jaar weer een Atelierroute in Putten.

Plaatselijke kunstenaars exposeren in de Kunstkelder van het Gemeentehuis van Putten en stellen hun atelier open voor wie een kijkje wil komen nemen.

Thema is dit jaar "Andere Culturen".

Voor het geval u de tekst van de poster hiernaast niet kunt lezen vermeld ik nog maar even de gegevens.


Openingstijden:

• Vrijdag 27 mei: 13.00 - 18.00 uur
• Zaterdag 28 mei: 11.00 - 20.00 uur
• Zondag 29 mei: 12.00 - 17.00 uur

Vanavond om 20.00 uur is de opening in de Kunstkelder, die verricht wordt door mevrouw Ingeborg Hovind.
Meer informatie is te vinden op de website van  "Kunst in Putten". U vindt daar ook de deelnemerslijst.
U bent van harte welkom o.a. ook in het Ikonenatelier van "Marja Benschop-Smit".

Lekkernij

Zeg nou zelf?

Is dat lekker, of is dat lekker?!

Gisteren schreef ik dat het een af- en aanvliegen is van vader en moeder pimpelmees. En steeds met een lekkernij in de bek.

Eerlijk gezegd ben ik er niet zo zeker van dat het de vader én de moeder zijn. Niet dat ik ze wil betichten van vreemd gaan of zo. Maar die vogels lijken zo op elkaar. Ik kan ze niet uit elkaar houden. Wie is nou de vader en wie is de moeder?

Of zie ik steeds alleen maar de moeder en is vader op stap?
Hoe werkt dat bij vogels?

Nieuwsgierig?

Het is een drukte van jewelste in onze tuin. 

Vader en moeder pimpelmees vliegen af en aan. Iedere keer met wat lekkers in de bek en een speciale roep om aan te geven dat er weer wat in aantocht is. De kleintjes reageren er massaal op en piepen de hele dag door.

Af en toe zie je een kopje door het gaatje verschijnen. Nieuwsgierigheid is mensen en kennelijk ook vogels niet vreemd. Hoe zou het er buiten uit zien?
Nog even en ze vliegen uit, de grote (boze?) buitenwereld in.

Spiegeling

Heb ik u al eens verteld dat Amersfoort best wel een leuke stad is? Niet? Dan wordt dat tijd.

Amersfoort is best wel een leuke stad.

Met de Fotogroep Putten hebben we er onlangs een rondwandeling gemaakt. Het weer viel een beetje tegen. Een nogal grijze dag. Maar dat biedt ook gelijk weer de uitdaging om de belichtingscorrectieknop eens uit te proberen.

Maandag hebben we de foto's besproken en kwamen we tot de conclusie dat de pastelachtige kleuren ook wel iets hebben. Bij een felle zon worden de kleuren vaak te hard.
Bovendien gaf het rustige weer de mogelijkheid om te spelen met de spiegelingen in het water.

Kelder

Zo heel veel bijzonders is dit niet. De kelder van Het Loo in Apeldoorn.

Het is wel apart dat je via de kelders naar de tuin wordt geleid. Nee, niet om de tuin, naar de tuin. En die is best de moeite waard. Ondanks het grote aantal bezoekers dat daar op zondagmiddag een wandelingetje maakt heb je alle ruimte om daar even tot rust te komen en te genieten van bloemen en struiken.
En dat alles keurig onderhouden!

Hier en daar een mooi beeld. Kortom, voor elk wat wils.
Een entreekaartje is niet goedkoop, maar met een Museumjaarkaart kun je er altijd gratis in.

Golden Gate

Het is best lastig om nog originele foto's te maken van "Paleis Het Loo".

We zijn er al verschillende malen op bezoek geweest, maar deze deur was me tot nu toe nog niet opgevallen.

Eigenlijk is het gewoon de achterdeur die toegang geeft tot de achtertuin.
Maar dan iets chiquer uitgevoerd dan bij de meesten van ons thuis.

Een soort Golden Gate, maar dan anders.

Je kunt hem recht-toe-recht-aan fotograferen.

Maar door een iets ander standpunt te kiezen en wat te spelen met de lijnwerking wordt de foto veel spannender.

Ik vind hem overigens wat Oosters aandoen. Zulke deuren zie je volgens mij niet zo veel in Nederland.

Wilhelmina

Op de binnenplaats van het nieuwe "Entreegebouw" van Paleis Het Loo in Apeldoorn staat een standbeeld van Wilhelmina die als een soort wachtpost de bezoekers inspecteert die naar binnen gaan.

Volgens mij is dit het standbeeld wat stond of staat in het Wilhelminapark in de wijk Oost in Utrecht, of het is een kopie er van.

"Wikipedia" vermeldt daarover:

"Het monument is vervaardigd van brons en beeldt de vorstin uit op latere leeftijd. Het beeld is van de hand van Mari Andriessen en werd in 1968 onthuld."

Het entreegebouw zelf is een modern gebouw, van architect Koen van Velsen, waar je als fotograaf mooie lijnen in kunt ontdekken. Het is in april van dit jaar in gebruik genomen.

Gepimpt

Leuke discussie Ger. Bedankt voor je reactie.

Ik stoorde me aanvankelijk ook aan het afzetlint op de foto van gisteren. Ik had het met Photoshop al verwijderd en de foto wat verder opgepimpt door de ergste spiegelingen van het glas weg te halen. Echter, ik vond de foto er wat saai van worden.

Ik bedacht vervolgens, dat ik vroeger heb geleerd dat een beetje rood in een foto de foto sprankelender maakt, en bovendien zorgt voor diepte. (Zie mijn Blogbericht van 10 januari 2011 "Der Rote Punkt")

Dus, ook al ben ik het geheel met je eens dat een dergelijk afzetlint in zo'n bos niet thuishoort heb ik het voor de kwaliteit van de foto laten hangen en er voor gekozen om gisteren de oorspronkelijke foto te plaatsen (alleen een beetje uitgesneden en rechtgezet). De foto geeft zonder verdere bewerking bovendien een realistischer beeld van wat ik daar zag.

Om je fantasie even te helpen, hier de gepimpte versie.Wat vindt je? Even een kleine "pol". Welk van de twee foto's heeft je voorkeur? Trouwens, wat mag wel en wat niet met Photoshop?

Doorkijkje

Het afgelopen jaar heeft men bij Paleis Het Loo een "Entreegebouw" gemaakt met daarin een een soort ontvangstruimte met uitzicht op het bos erachter.

De architect, Koen van Velsen, heeft het zitgedeelte gespiegeld terug laten komen in een trap naar buiten.

Ik weet niet of ik het zo duidelijk verwoord heb. Leuk is het wel, vooral als je van trappen houdt.

Licht en Perspectief

In de fotografie zijn een aantal begrippen belangrijk. Om te beginnen natuurlijk het licht. "Fotograferen is schrijven met licht", is een beroemde uitspraak.
Dan is er het perspectief. Door een goede vlakverdeling en een goed lijnenspel wordt het oog getrokken naar een bepaald punt. Het geeft de foto diepte.

Tenslotte de scherpte en de scherptediepte, waarmee je bepaalt wat je in de foto scherp wilt zien, de voorgrond: de dingen die dichtbij staan, of de achtergrond: alles wat verder weg staat.

Eigenlijk is het in het leven niet anders. Als je kijkt naar de werkelijkheid om je heen staan sommige dingen in het licht, andere blijven verborgen. Je focust op bepaalde zaken. Sommige zie je scherp, andere niet.

Het grappige is dat je met de instellingen van je camera met al die posities kunt spelen.

Ik denk dat het een kunst en een uitdaging is om dat in het leven ook te doen.

Opzienbarend

Hoewel er veel mensen zijn die, uit het buitenland komend, zich heel veel moeite getroosten om hier te aarden, de taal te leren, zich aan te passen aan de cultuur etc., is het een feit dat Maxima zich de afgelopen jaren een door veel Nederlanders gewaardeerde plaats heeft verworven in onze samenleving.

Het is voorwaar geen gemakkelijke positie waarin zij is komen te verkeren. Uit de documentaire van de NOS van maandagavond bleek dat Maxima zich voornamelijk inzet voor de sociale en economische ontwikkeling van minderheden. Daar behoort zij in feite zelf ook toe, maar toch is het opzienbarend.

Dit neemt natuurlijk niet weg dat er meer mensen zijn die waardering verdienen voor al de inspanningen die worden verricht om andere mensen te helpen een trapje hoger te komen.
Chapeau daarvoor!

Maxima

Ter gelegenheid van de verjaardag van prinses Maxima, die vandaag jarig is, van harte gelukgewenst majesteit, is er in Paleis Het Loo in Apeldoorn een tentoonstelling ingericht over "10 jaar Maxima in Nederland".

Aandacht wordt besteed aan de verschillende rollen die zij vervult en de maatschappelijke functies die zij bekleedt o.a. voor het Oranje Fonds, de Raad voor de Micro Financiering en de Prins Claus Leerstoel.

Er hangen uiteraard veel foto's, er zijn verschillende video's met interviews en, speciaal voor de kledingfans, is er een expositie van alle jurken die zij bij bijzondere gelegenheden heeft gedragen. En dat alles met vakkundig commentaar van, hoe kan het ook anders,  mevrouw drs. Reinildis van Ditzhuyzen.

Ik ga voor Maxima

Ik heb eigenlijk nooit geweten dat je, als je 60 jaar getrouwd bent, een officiële felicitatiebrief krijgt van Hare Majesteit de Koningin. Weliswaar ondertekend door haar particulier secretaris, maar toch, het maakt wel indruk.

Ik ga er van uit dat tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn Beatrix toch wel plaats gemaakt zal hebben voor Willem Alexander en, naar ik vrijdag hoorde over het standpunt van de Tweede Kamer, dat Maxima dan Koningin mag zijn.

Willem Alexander heeft het dan natuurlijk veel te druk met belangrijke staatszaken, dus ik neem aan dat Koningin Maxima dan de felicitaties overbrengt aan haar onderdanen die 60 jaar of langer zijn getrouwd.
Ik verheug me er nu al op.
In ieder geval is het een extra stimulans om het nog een poosje vol te houden. Nou ja, een poosje....

Vanavond komt ze op de TV. Ik denk dat ik er als toekomstig onderdaan maar eens voor ga zitten.

Verlichting

In Amsterdam kun je, behalve door Spinoza waar ik gisteren en woensdag over schreef, ook nog op een andere manier "verlicht" worden.

"Verlichting" of "Bodhi" in het Boeddhisme is een staat van ultieme gelukzaligheid die een mens kan bereiken. Door het Boeddhistische pad te volgen kan een mens bevrijd worden uit de vicieuze cirkel van het lijden waartoe de mens hier op aarde is veroordeeld.

Op de Zeedijk in Amsterdam is een Boeddhistische Fo Guang Shan He Hwa tempel gevestigd. Uitgangspunten en doelstelling van de tempel zijn:

• De Boeddhistische leer door culturele activiteiten te verspreiden.
• Talenten van mensen te helpen ontplooien door een goede opleiding.
• Positieve ontwikkelingen in de maatschappij te bevorderen door liefdadigheidsactiviteiten.
• Het hart en de geest van alle mensen te zuiveren door hen de gelegenheid te geven het Boeddhisme te leren beoefenen.

Op 15 september 2000 vond de ingebruikname plaats in het bijzijn van Hare Majesteit Koningin Beatrix. De tempel is vrij toegankelijk. Voorbijgangers worden van harte uitgenodigd binnen te komen om bijvoorbeeld een kaarsje op te steken.
Het beeld of de foto lijkt overigens op de Hindoe-God Vishnu, maar dit is een Chinese tempel en dan is het weer net iets anders, zo werd mij verteld.

Kijk naar je eigen

Het bericht dat ik donderdag op mijn Blog had geplaatst was eigenlijk een vervolg op mijn bericht over Spinoza van woensdag.

Het informatiebord bij zijn standbeeld in Amsterdam geeft aan dat met hem het tijdperk van de Verlichting is begonnen, het tijdperk van het "vrije denken".
Ik betoogde dat het in zijn tijd lang niet voor iedereen duidelijk was wat dat betekende. Geschiedenis laat zich vaak pas achteraf verklaren. Het was Immanuel Kant die in 1784 in het "Berlinische Monatsschrift" een artikel schreef met de titel "Beantwoording van de vraag: Wat is Verlichting?"

In het artikel definieert Kant "Verlichting" als "het afleggen door de mens van zijn, aan zichzelf te wijten, onmondigheid."
Het betoog van Kant komt er op neer dat het uitsluitend aan de mens zelf te wijten is dat hij zich laat bevoogden door een regering of door de geestelijkheid. Luiheid en lafheid zijn er de oorzaak van dat mensen onmondig zijn en blijven. Zijn oproep is: "Heb zelf het lef van je eigen verstand gebruik te maken! Dat is het motto van de Verlichting."

In Amsterdam hebben ze dat goed begrepen en hebben ze aan weinig worden genoeg: "Kijk naar je eigen!"
Sinds Blogger gisteren de site een dag plat legde vraag ik mij af of ik het wel met Kant eens ben. Ik kan denken wat ik wil, maar er is kennelijk "een hogere macht" die kan bepalen of mijn denkbeelden gepubliceerd worden of niet.

Plat

Ik vraag me af of ik de enig ben die vandaag last heeft gehad van een storing bij Blogger.
Sinds gisterenavond had ik geen toegang tot mijn Dashbord. Het Blog bekijken ging vandaag wel, maar mijn bericht van gisteren is van de site gehaald. En het voorbereidde bericht van vanmorgen is geheel verdwenen.

Niet dat daarmee nu ineens de wereld vergaat, maar het bewijst wel eens temeer hoe vluchtig internet is. Als Blogger ermee ophoudt is er van al mijn inspanningen niets meer terug te vinden.
Ik ben ook iemand die nog wel eens terug wil kijken naar wat ik voorheen geschreven heb. Gelukkig is er nu maar één dag weg, maar het zet mij wel aan het denken. De werkelijkheid die ik voor mijzelf gecreëerd en vastgelegd heb blijkt een virtuele werkelijkheid te zijn, die in één klap vernietigd kan worden.

Op zich is dat natuurlijk ook een ontdekking. Het is net als met een lichtschakelaar. Je kunt er het licht mee aan en uit zetten. Het vervelende is alleen dat ik niet bij die knop van Blogger kan komen.

Spinoza

Al geruime tijd heb ik in mijn Fotomap deze foto zitten van het standbeeld van Baruch Spinoza. Het staat in Amsterdam. Wij kwamen er langs toen wij naar de Hermitage wandelden.

Ik had mij voorgenomen me eens in zijn denkbeelden te verdiepen, want hij is één van de grootste filosofen uit de geschiedenis. Het begin van de "Verlichting". En nog een Nederlander ook.

Bij toeval werd ik deze week geholpen door Michel Gastkemper, die op zijn Blog "Antroposofie in de pers" in het artikel "Wijnpers" uitgebreid op Spinoza ingaat. Wilt u er echt het fijne over weten dan raad ik u zijn Blog aan. Ik volsta slechts met de tekst die op het informatiebord staat bij het beeld:

" Benedictus de Spinoza (1632-1677), Amsterdammer, filosoof.
Spinoza is op deze plaats als zoon van joodse vluchtelingen geboren. Zijn belangrijkste werk is de "Ethica". Daarin verwerpt hij alle traditionele voorstellingen van God en stelt hij dat de ogenschijnlijk chaotische natuur is onderworpen aan onveranderlijke natuurwetten, die ook gelden voor mens een maatschappij. Met behulp van de wiskunde kunnen we die wetten kennen en door ons leven daarmee in overeenstemming te brengen worden wij gelukkig.
Spinoza's denkbeelden over de vrijheid van meningsuiting, tolerantie en democratie zijn nog steeds actueel. "Het doel van de staat is de vrijheid" (de tekst op de sokkel van het beeld) vat zijn politieke filosofie samen.

Het kunstwerk, een initiatief van de Stichting Spinoza Monument, is gerealiseerd door Nicolas Dings (1953) en bestaat uit een terrazzo podium, waarop zich naast de bronzen figuur van Spinoza een icosaëder van natuursteen bevindt, die verwijst naar het slijpen van de geest. De vogels op de mantel symboliseren de multiculturele samenleving van Amsterdam, waarin de van verre komende halsbandparkiet naast de inheemse mus een plaats heeft.
Het beeld is op 24 november 2008 onthuld door burgemeester Job Cohen en cultuurwethouder en Carolien Gehrels en eert Spinoza als het begin van de Verlichting en voorloper van de moderne samenleving."

Diamant

Vandaag is het precies 60 jaar geleden dat dit jonge stel, Wouter Benschop en Beatrix Willempje Brand, met elkaar in het huwelijk traden: Lekkerkerk, 10 mei 1951.

Een diamanten huwelijk heet dat.
Dat is niet iedereen gegeven. Sterker nog, in het voorgeslacht van de familie Benschop, voor zover ik dat heb uitgezocht in de rechte lijn tot 1580, is het nog niet eerder voorgekomen, en in de familie Brand slechts één keer.

De leeftijd heeft de laatste jaren weliswaar enige beperkingen met zich mee gebracht, maar op een feestelijke dag als vandaag kun je ook met dankbaarheid terugkijken op de mooie momenten die deze zestig jaren hebben gegeven.
En dat gaan we vandaag doen, èn vrijdag èn zaterdag. Kortom het wordt een feestweek!

Om een beetje dicht bij huis te blijven: zonder dit huwelijk zou dit Blog niet hebben bestaan. En, zeg nou zelf, dan zou de wereld er toch heel anders hebben uitgezien. Of niet?

Boeket

Zo'n boeket is eigenlijk best een dankbaar onderwerp.

Behalve natuurlijk het plezier wat je er iemand mee kan doen, biedt het ook een mooie gelegenheid om er een paar macrofoto's van te maken.

Zo kun je het meerdere keren gebruiken. Ja..., je bent Nederlander of niet.

Voor moeders

Ik moet eerlijk bekennen dat ik normaal gesproken niet zo complimenteus ben.

Maar vandaag is het natuurlijk anders.
Misschien kan ik het goedmaken door dit bloemetje op te dragen aan alle moeders.

Bij deze.

In mei...

Precies tussen onze achterdeur en de poort van onze tuin hangt dit vogelhuisje.

Er heeft nog nooit wat ingezeten.
Begrijpelijk eigenlijk, want we hebben het natuurlijk op een verkeerde, voor vogels niet zo veilige plek gehangen.

Maar dit jaar heeft één pimpelmees het aangedurfd. Hij houdt ons wel nauwgezet in de gaten.
Ik weet niet wat er precies in het kastje zit, maar vader mees vliegt af en aan met allerlei lekkers.
Ben benieuwd of er wat uitkomt.

Zwammen

Misschien vind u wel dat ik zo af en toe wat zwam op dit Blog.
Ik kan u geruststellen: dat is ook zo.

Maar dat is nu het fijne van zo'n Blog. Ik kan mijn gedachten gewoon de vrije loop laten gaan. Er is niemand aan wie ik mijn stukjes tevoren moet voorleggen. Daar staat tegenover dat ik uw opmerkingen en commentaar erop zeer waardeer!

Bedankt daarvoor!

Op een fietstochtje enkele weken geleden in de prachtige bossen rond Putten kwamen wij onlangs deze boom tegen. Aanvankelijk dacht ik dat het om een kunstwerk ging. En in zekere zin is dat ook zo, maar dan wel één die door de natuur zelf is voortgebracht.

Het zijn zadelzwammen die zorgen voor het afstervingsproces van deze inmiddels dode boom.

Bijzonder eigenlijk. Ik had dat nog niet eerder zo gezien.

Vrijheid

Het is vandaag Bevrijdingsdag. Maar, hoe beeld je vrijheid uit?

Voor mij staat deze dag in het teken van het Bevrijdingsconcert dat we als CIMK "Fontanus" vanavond geven in de Oude Kerk in Putten.

De oorlogsherinnering heeft nog altijd een speciale betekenis in Putten, waar op 2 oktober 1944 de gehele mannelijke bevolking werd weggevoerd naar Duitsland. Slechts enkelen zijn teruggekomen. Je kunt er over zwijgen, zoals lang is gedaan in Putten. Wij zijn geen Puttenaren. Onze familie woonde toen elders. Dus ik wil me bescheiden opstellen als ik daarover iets zeg of schrijf.

Toch zing ik vanavond met "Fontanus" graag en met overtuiging de dankbaarheid uit voor de vrijheid die wij hier in Nederland hebben.

God lof!

De Verwoeste Stad

Dit beeld, "De Verwoeste Stad" van Zadkine, is bij uitstek hét symbool van de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog.
Het staat in Rotterdam op de Leuvenhaven naast het Maritiem Museum. Ik kwam er langs toen wij met de Foto Cirkel vorig jaar naar het museum gingen.

Het is actueler dan ooit. Als je de beelden ziet van al die steden die momenteel in Noord-Afrika verwoest worden en denkt aan de vele slachtoffers die daarbij vallen, dan begrijp je toch niet waarom mensen dit elkaar aan doen.

Daarom is het goed om daar op 4 mei nog eens bij stil te staan, en dan te denken en hopen:

"Dit nooit meer.., maar dan ook nergens meer!!"

Morgenlicht

De annabelles schieten de grond uit met dit weer.

Met morgenlicht er op en met een beetje wind biedt dat een fantastisch schouwspel van licht en schaduw.

Licht blijft iets fascinerends hebben.
Ik weet zeker dat het in het atelier linksachter op de foto en in de kas middenachter even licht is als vooraan bij de annabelles. Alleen zie je het niet.

Licht is onzichtbaar, zoals ik twee jaar geleden, op "1 juli 2009" ook al eens heb geschreven naar aanleiding van het boek "Het licht zien" van Arthur Zajonc.
Maar ook al is licht onzichtbaar, het is er wel, anders zouden wij de dingen die we zien niet kunnen waarnemen. Het licht zorgt voor een reflectie van de dingen, en die reflectie is al naar gelang hun aard verschillend.
Maar dat is nog niet alles. Licht zorgt ook voor groei. Eigenlijk is licht de bron van alle leven.
Het is niet verwonderlijk dat mensen al van oudsher het licht vereenzelvigen met God, die je ook niet ziet, maar er toch schijnt te zijn. Kijk om je heen en je weet dat Hij bestaat.

Meiklokjes

't Is mei, en dat betekent dat ook de lelietjes-van-dalen, ofwel de meiklokjes, weer volop in bloei staan.

Je hoeft er niks aan te doen. Als je er eenmaal een paar hebt verspreiden ze zich vanzelf. Totdat je halve tuin er vol mee staat, en dan moet je wel weer wat doen.

Maar voor ik ze ga uitroeien gaan we eerst nog even genieten van die mooie belletjes.

Blauwe Regen

En ineens zie ik overal Blauwe Regen.

Alsof die er voorgaande jaren nooit was. Of zou die er met dit bijzondere voorjaar specialer, mooier en feestelijker uitzien?

Heerlijke tijd!